Η Κούβα πάντα παρήγαγε ζάχαρη, γιατρούς και… νεύρα σε κάποιους

Στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δημιουργήθηκε έντονη αντίδραση με ένα άρθρο με τίτλο «Ήρωες ή μισθοφόροι;». Στην αρχή δεν έδωσα σημασία γιατί δεν αντιλήφθηκα περί τίνος πρόκειται. Συνεχίζοντας όμως την «περιήγηση» αποφάσισα να το διαβάσω…

Ωωφφ…. Πάμε πάλι (είπα από μέσα μου). Ακόμα μια προσπάθεια αντικομμουνιστικού εμετού, με το τρίτο καλύτερο πεδίο ασχολίας τους (μετά τον Στάλιν και τη Σ.Ε.), την Κούβα!

Θα αποφύγω να σχολιάσω το ότι άρθρο είναι φορτωμένο με «σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες» – αόριστα, χωρίς καμία απόδειξη. Όπως για παράδειγμα πως «δεν είναι λίγες οι φορές που τους ζητείται να παραποιήσουν ιατρικά αρχεία, ώστε να μεγιστοποιούνται οι αριθμοί των ασθενών που φρόντισαν ή των οποίων τη ζωή έσωσαν» – Αλήθεια, πόσες φορές; Σε ποια χώρα; Πότε; Ντροπής πράγματα να κατηγορείς για κάτι τέτοιο χωρίς αποδείξεις.

Θα ασχοληθώ με την ουσία. Η Κούβα πάντα παρήγαγε ζάχαρη, γιατρούς και… νεύρα σε κάποιους. Οι πιστοί οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού και του καπιταλισμού, δεν μπορούν εδώ και δεκαετίες να χωνέψουν, πως μια χώρα την οποία συστηματικά τσακίζουν με το εμπάργκο τους, συνεχίζει όχι μόνο να αντέχει, αλλά να αποτελεί παράδειγμα σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει με κίνητρο τον άνθρωπο, με προτεραιότητα το κοινό συμφέρον και όχι το ατομικό. Πως μια χώρα απαντά στη διπλωματία απομόνωσης και περιορισμού από τις ΗΠΑ και τους σύμμαχους τους, με αλληλεγγύη και ιατρική βοήθεια, σε μια χώρα των G7, όπως είναι η Ιταλία. Δεν έχουν πρόβλημα γιατί είναι η Κούβα, έχουν πρόβλημα γιατί είναι η Σοσιαλιστική Κούβα!

Έχουν φτάσει σε απόγνωση για το ηθικό πλεονέκτημα που έχουν αυτοί οι πεισματάρηδες, μελαμψοί «Γαλάτες» που αρνούνται να εγκαταλείψουν την επανάσταση τους, σε μια εποχή που οι θιασώτες του καπιταλισμού προσπαθούν να μας πείσουν εναγωνιωδώς πως οι μόνες επαναστάσεις που υπάρχουν σήμερα γίνονται από «νέα επαναστατικά σαμπουάν και προϊόντα καθαρισμού».

Όταν χώρες της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, διαλύουν ολόκληρες χώρες, σφάζοντας λαούς για να δημιουργήσουν ζωτικό χώρο για πολυεθνικές και μονοπώλια των χωρών τους, είναι μια απλή καθημερινή μέρα και έτσι λειτουργεί η ζωή, τι να κάνουμε; Όταν μια χώρα αξιοποιεί το ανώτερο σύστημα υγείας που δημιούργησε για να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια και δημιουργεί αμοιβαίες σχέσεις αλληλοβοήθειας (π.χ. Βενεζουέλα) είναι έγκλημα, είναι ανήθικο, γίνεται με σκοπό το… Κέρδος! Χμ, κέρδος για ποιόν; Για τον ένα ιδιοκτήτη μεγάλης φαρμακευτικής; Για 5 μετόχους καμιάς μεγάλης πολυκλινικής; Όχι βέβαια, αυτό είναι «προτέρημα» του δικού σας συστήματος.

Προσέξτε, έχουν απελπιστεί τόσο πολύ με «το στρατό του Φιντέλ» που τους κατηγορούν ότι λειτουργούν, όπως λειτουργούν… οι ίδιοι! Τι να κάνουμε, η Κούβα πάντα παρήγαγε ζάχαρη, γιατρούς και… νεύρα σε κάποιους.

Κλείνοντας,

«Μιλάνε για την αποτυχία του σοσιαλισμού. Πού είναι όμως η επιτυχία του καπιταλισμού στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία;» Φιντέλ Κάστρο

Σεβήρος Κούλας

Μέλος Κεντρικής Γραμματείας ΕΔΟΝ