Συνεντεύξεις στην Ελένη Κωνσταντίνου
Ένα σχολείο όχι με όρους οικονομίστικους αλλά με όραμα, ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης, είναι αυτό που αξίζει στα παιδιά μας, επισημαίνει ο βουλευτής Λάρνακας του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κ. Γεωργίου. Εκτιμά ότι οι κυβερνώντες παράνομα πετσόκοψαν, με οικονομίστικα κριτήρια και προκρούστεια λογική, ώρες και θέσεις εργασίας σε βάρος της παρεχόμενης εκπαίδευσης και πως στόχος δεν είναι μόνο οι εκπαιδευτικοί. Από την άλλη, ο βουλευτής Λευκωσίας και εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, Δημήτρης Δημητρίου, σημειώνει πως συζήτηση για τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που χρειάζεται η παιδεία στον τόπο μας πρέπει να γίνει και θα γίνει. Υποστήριξε, δε, πως ο εξορθολογισμός δεν είναι στην απέναντι πλευρά από την ποιότητα. Στην ίδια είναι. Και είναι απαραίτητο συστατικό για να πετύχει η αναβάθμιση.
Ερωτήσεις
- Τι δημιούργησε την κρίση στην παιδεία και εδώ και τρεις μήνες δεν μπορεί να αρθεί το αδιέξοδο;
- Το τελευταίο διάστημα ακούμε για εξορθολογισμό της παιδείας. Αυτός μπορεί να γίνει σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
- Οι καλύτερες συνθήκες μάθησης, το σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας, δεν έπρεπε να είναι το ζητούμενο; Γιατί αφέθηκε να οδηγηθεί η κατάσταση στο σημείο μηδέν;
Γιώργος Κ. Γεωργίου:
Εξορθολογισμός, αλλά μέσα από ένα έντιμο, ειλικρινή και εποικοδομητικό διάλογο…
- Τα πράγματα είναι γνωστά. Κι έχουν κουράσει την κοινωνία. Κυρίως, όμως, προκαλούν φόβο, αναφορικά με τις προθέσεις της κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ για την εκπαίδευση και την παιδεία στον τόπο μας. Η κυβέρνηση, με ακαριαίο και αυταρχικό τρόπο, παραβιάζοντας τις θεσμοθετημένες διαδικασίες του διαλόγου με τους εκπαιδευτικούς εταίρους, αποφάσισε και τελεσιγραφικά επέβαλε τις βουλές της. Απέβλεψε, έκνομα, στο συντριπτικό κτύπημα του «συνδικαλίζεσθαι», υπέσκαψε την έννοια της ίδιας της δημοκρατίας και διά της απαξίωσης των εκπαιδευτικών λοιδώρησε το δημόσιο σχολείο. Όσες πρωτοβουλίες αναλήφθηκαν για εκτόνωση της κρίσης «σκοτώθηκαν» εν τη γενέσει τους. Οι δηλώσεις του ΠτΔ περί συντριβής των συνδικαλιστικών φέουδων αλλά και οι ύμνοι για την ιδιωτική εκπαίδευση του προέδρου του ΔΗΣΥ και υπουργών της κυβέρνησης, προεξάρχοντος του ΥΠ.ΟΙΚ., αποτελούν μνημείο ανεξέλεγκτης έπαρσης, ταξικής προσήλωσης και ιδεολογικής αγκύλωσης. Το χειρότερο: απτή απόδειξη των πραγματικών τους προθέσεων… Ένα υποβαθμισμένο σχολείο που θα λειτουργεί ως εργοστάσιο παραγωγής στεγνών και άχρηστων γνώσεων για τους πληβείους, που προορίζονται ως φτηνό, ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό. Και η περιλάλητη ιδιωτική εκπαίδευση για την ελίτ του γνωστού και διαρκώς αναπαραγόμενου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
- Πώς να κάνεις εξορθολογισμό χωρίς τα πραγματικά δεδομένα, τα οποία επιμελώς αποκρύβονται; Με τις επιλεκτικές αναφορές παραπλανητικών στοιχείων από ύποπτους, για τις προθέσεις τους, οίκους και ιδρύματα; Άκουσε κανείς αυτούς τους τρεις μήνες την κυβέρνηση και τον Υπουργό να περιγράφουν, έστω αδρομερώς, το όραμά τους για την παιδεία; Άκριτα και παράνομα πετσόκοψαν, με οικονομίστικα κριτήρια και προκρούστεια λογική, ώρες και θέσεις εργασίας σε βάρος της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Θέλησαν να εξοικονομήσουν 7 εκ., καταλήγουν στα 2 εκ. Ενώ την ίδια στιγμή το παχύρρευστο λίπος των αποσπάσεων ανέρχεται στα 10εκ. Άλλα υποσχόταν ο ΠτΔ προεκλογικά στους 200 και πλέον συμβασιούχους που παρέμειναν, μετά τις κυβερνητικές αποφάσεις, άνεργοι. Και όσοι διορίστηκαν με το ΝΣΔ είναι δεύτερης κατηγορίας εκπαιδευτικοί, αφού τους στερούνται πολλά δικαιώματα.Εξορθολογισμός, λοιπόν, αλλά μέσα από ένα έντιμο, ειλικρινή και εποικοδομητικό διάλογο…
- Αυτό ήταν το ζητούμενο από το 2004, όταν άρχισε η μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που στόχευε σ΄ ένα σχολείο ανθρώπινο, δημοκρατικό, ευχάριστο. Εμπνευσμένοι Υπουργοί, οι «Επτά σοφοί» και εσχάτως ο κ. Τσάκαλος, σηματοδότησαν, μέσα από ένα εξαντλητικό, δημοκρατικό διάλογο αυτό το δημόσιο σχολείο: της χαράς, της γνώσης και της δημιουργικής σκέψης. Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε σε βίαιη αντιμεταρρύθμιση. Μέσα από τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις, ακολουθεί κατά γράμμα τις αντιλαϊκές, αντιεκπαιδευτικές, αντιπαιδαγωγικές νόρμες της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ. Φτάσαμε στο σημείο μηδέν για τρεις λόγους. Να «σκεπαστεί» το μεγάλο έγκλημα του ξεπουλήματος του Συνεργατισμού, να δρομολογηθεί η νόθευση της εκπαίδευσης ως ενός κοινωνικού αγαθού και κυρίως να δοκιμαστεί το μεγάλο πείραμα: να τσακίσουν τους εκπαιδευτικούς και να προετοιμάσουν την καρατόμηση των επόμενων «θυμάτων» τους. Θα ανακαλύπτουν συνεχώς «λίπος». Παίρνουν σειρά οι ημικρατικοί οργανισμοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι άλλοι θεωρούνται δήθεν προνομιούχοι… Με τα επικοινωνιακά της κόλπα, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποκοιμίσει τα προηγούμενά της θύματα διχάζοντας τους εργαζομένους. Γι’ αυτό και το πρόβλημα που ανέκυψε δεν είναι αμιγώς εκπαιδευτικό. Είναι έντονα ιδεολογικό και πολιτικό και αφορά όλη την κοινωνία.
Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες. Η επόμενη μέρα, μετά τις 4 Ιουλίου, δεν μοιάζει με τη χτεσινή. Ήχησαν οι καμπάνες. Κανείς, πλέον, δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα». Το συμπαγές εκπαιδευτικό μέτωπο και όσοι νοιάζονται πραγματικά για την παιδεία αυτού του τόπου οφείλουν να διασφαλίσουν μια ουσιαστική συζήτηση για το σχολείο του παρόντος και του μέλλοντος. Όχι με όρους οικονομίστικους, αλλά με όραμα, ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης…
Δημήτρης Δημητρίου:
Ο εξορθολογισμός δεν είναι στην απέναντι πλευρά από την ποιότητα
- Σήμερα είμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Έχετε δίκαιο. Το ζήτημα στην εκπαίδευση είναι το κυρίαρχο θέμα εδώ και σχεδόν τρεις μήνες. Δυστυχώς όμως δεν συζητάμε για τη μεγάλη εικόνα, για την παιδεία που θέλουμε να έχουμε στον τόπο μας, για το τι απόφοιτους θέλουμε να έχουμε από τα δημόσια σχολεία μας. Μείναμε κολλημένοι στο να συζητάμε για τέσσερα συγκεκριμένα μέτρα για μείωση των απαλλαγών των εκπαιδευτικών, αντί να αποφασίσουμε να μπούμε σε ένα παραγωγικό και αποτελεσματικό διάλογο για τα σημαντικότερα ζητήματα, όχι μόνο για τα ουσιαστικότερα προβλήματα, αλλά κυρίως για τις προοπτικές της παιδείας μας.
Όσο και αν αποφεύγεται η συζήτηση για τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που χρειάζεται η παιδεία στον τόπο μας, αυτή πρέπει να γίνει και θα γίνει. Με όλους τους εμπλεκόμενους ή όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν. Για τα αναλυτικά προγράμματα, για το πλαίσιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, για το πώς αξιοποιούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τους πόρους στην εκπαίδευση, ανθρώπινους, οικονομικούς και άλλους, για το πώς θα έχουμε τα αποτελέσματα που όλοι θέλουμε.
Αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά. Χρειάζεται να δουλέψουμε όλοι για να πέσουν οι τόνοι, να κυλήσει ομαλά η σχολική χρονιά και να λειτουργήσουμε όλοι αποφασιστικά για να είναι αυτή η χρονιά που θα μεταρρυθμίσουμε την παιδεία στον τόπο μας.
- Ποιος μίλησε για υποβάθμιση της ποιότητας; Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε αναβάθμιση της ποιότητας. Και αν είναι κάποιος ευχαριστημένος από τη σημερινή παρεχόμενη εκπαίδευση στον τόπο μας, να το πει. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται να κοιτάξουμε την κατάσταση με ψυχραιμία και ρεαλισμό. Ανεξάρτητα από διάφορες έρευνες, τα αποτελέσματά μας είναι πολύ χαμηλά, αν την ίδια στιγμή αναλογιστούμε και το ύψος του προϋπολογισμού που έχουμε για την εκπαίδευση. Σε αυτή την εξίσωση κανείς μέχρι σήμερα δεν έβαλε και το τεράστιο πρόβλημα της παραπαιδείας. Και το ζήτημα δεν είναι μόνο ποσοτικό. Πέραν από αυτό, ή τα πενήντα εκατομμύρια που βάσει μελετών είναι ο (μαύρος) τζίρος της, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ποιοτικό. Δεν μένει χρόνος στα παιδιά μας όχι μόνο για να ξεκουραστούν ή για να παίξουν, αλλά και για να σκεφτούν και να είναι δημιουργικοί. «Καλουπώνουμε» τα παιδιά μας σε ένα βαρύ πρόγραμμα που δεν έχουν χρόνο να αναπνεύσουν. Από πολύ μικρά, από την πρώτη δημοτικού. Ο εξορθολογισμός δεν είναι στην απέναντι πλευρά από την ποιότητα. Στην ίδια είναι. Και είναι απαραίτητο συστατικό για να πετύχουμε το ζητούμενο. Την αναβάθμιση.
- Γιατί ακριβώς αντί να συζητούμε για το σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας, επικεντρωθήκαμε εδώ και 3 μήνες σε μια εσωστρεφή συζήτηση, στα τέσσερα συγκεκριμένα μέτρα. Το ζητούμενο είναι σήμερα να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από αυτό το τέλμα, να δεχτούν οι εκπαιδευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις τη διαμεσολαβητική προσπάθεια που είναι πάνω στο τραπέζι, για να μπούμε στη συζήτηση των σημαντικών ζητημάτων, να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Αν και αυτή τη φορά οι ηγέτες των εκπαιδευτικών απορρίψουν την πρόταση, θα εμβαθύνουν τη θυματοποίηση τόσο των 120 χιλιάδων μαθητών, όσο και των φιλότιμων και ευσυνείδητων συναδέλφων τους, του δημόσιου σχολείου και της κοινωνίας ολόκληρης. Η κυβέρνηση έδειξε και ανωτερότητα και ανεκτικότητα σε μια προσπάθεια να κυλήσει ομαλά η σχολική χρονιά. Ακόμη και εν μέσω απεργίας συζήτησε διαμεσολαβητική πρόταση. Εν μέσω απειλών για απεργιακά μέτρα βελτίωσε την απόφαση με έκτακτη σύγκληση Υπουργικού Συμβουλίου. Η Διυπουργική Επιτροπή κατέληξε σε πλαίσιο συμφωνίας με τους συνδικαλιστές μια μέρα μετά που κατήγγειλαν τον Υπουργό Παιδείας στην Αστυνομία. Ήρθε η ώρα που και οι ηγέτες των εκπαιδευτικών πρέπει να αποδείξουν πως η έγνοια τους δεν είναι να διοικήσουν τον τόπο, αλλά να συμβάλουν σε αυτό που λένε πως είναι η προτεραιότητά τους: Να βελτιώσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα για να αντανακλά στην κοινωνία και στα παιδιά που θέλουμε να φτιάξουμε.
Aκολουθήστε μας στο Google News
