Η κυπριακή παροικία της Καµπότζης!

Της Ελένης Μαύρου

«Φύγαµε µακριά από τις µητέρες µας αλλά όσο σκληρά και να δουλεύουµε πεινούµε … Το να είσαι υπηρέτης είναι πολύ δύσκολο. ∆εν έχουµε ελευθερία, δεν έχουµε κανένα δικαίωµα».

Στίχοι από τραγούδια των Messenger Band, ένα µουσικό συγκρότηµα στην Καµπότζη που έστησαν έξι γυναίκες που εργάζονταν στην κλωστοϋφαντουργία της χώρας. Άρχισαν να συνθέτουν τραγούδια για το τι γνώριζαν καλύτερα –τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν χιλιάδες γυναίκες που εγκαταλείπουν τα χωριά τους για να δουλεύουν 10 ώρες την ηµέρα, έξι ηµέρες την εβδοµάδα, για λιγότερο από 3 ευρώ την ηµέρα.

Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλους. Η ελίτ της χώρας ζει στη χλιδή. Κι ας πληθαίνουν οι καταγγελίες για το αυταρχικό, αντιδηµοκρατικό καθεστώς της χώρας.

Αυτή η ελίτ είναι εδώ και λίγα χρόνια… συµπατριώτες µας! Σύµφωνα µε δηµοσίευµα του διεθνούς πρακτορείου Reuters, η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχει παραχωρήσει κυπριακά διαβατήρια στον Υπουργό Οικονοµικών, στον Αρχηγό της Αστυνοµίας, σε πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού της Καµπότζης και, ποιος ξέρει, σε πόσους άλλους.

Για άλλη µια φορά διασύρεται η Κύπρος διεθνώς µε σκάνδαλο της βιοµηχανίας των «χρυσών διαβατηρίων». Μπήκαµε στη «µαύρη λίστα» του ΟΟΣΑ, τα ακούσαµε από την Παγκόσµια Τράπεζα, η Κοµισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο δαχτυλοδείχνουν την Κύπρο για αδιαφανείς πρακτικές και ξέπλυµα χρήµατος…

Και ενώ οι εκθέσεις διαδέχονται η µια την άλλη και τα δηµοσιεύµατα στον διεθνή Τύπο πολλαπλασιάζονται, οι κυβερνώντες σιωπούν ένοχα ή καταγγέλλουν… στοχοποίηση της Κύπρου προσπαθώντας να θολώσουν τα νερά. Αυτό κάνουν βέβαια όποτε θέλουν να αποφύγουν µια δυσάρεστη κριτική (θυµηθείτε το σκάνδαλο ξεπλύµατος βρόµικου χρήµατος Troika Laundromat, στο οποίο εµπλεκόταν το δικηγορικό γραφείο που φέρει το όνοµα του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας).

Η Κύπρος δεν είναι το µοναδικό κράτος-µέλος της Ε.Ε. µε προγράµµατα «χρυσής βίζας» για πλούσιους ξένους. Τα τελευταία 10 χρόνια η παραχώρηση ιθαγένειας ή άδειας διαµονής σε µια χώρα της Ε.Ε. εξελίχθηκε σε ένα ιδιαίτερα κερδοφόρο εµπόρευµα που εκτιµάται ότι φθάνει τα 25 δισ. ευρώ. Στην Κύπρο όµως τα πράγµατα έχουν ξεφύγει. ∆εν είναι τυχαία που τα έσοδα από την πώληση διαβατηρίων υπολογίζεται ότι πλησιάζουν τα 5 δισ. ευρώ!

Άστε που η βιοµηχανία «χρυσή βίζα», από την οποία θησαυρίζουν συγκεκριµένα µεγάλα ελεγκτικά και δικηγορικά γραφεία και κατασκευαστικές εταιρείες, είναι υπεύθυνη για τη φούσκα στις τιµές των ακινήτων που ζούµε τα τελευταία χρόνια –ξανά! Μόλις προχθές το ∆ηµοσιονοµικό Συµβούλιο προειδοποίησε, σε συζήτηση στη Βουλή, ότι τα «χρυσά διαβατήρια» οδηγούν σε αύξηση των τιµών των ακινήτων και ότι «η εξάρτηση της οικονοµικής ανάπτυξης από το συγκεκριµένο σχέδιο ενέχει κινδύνους, αφού δεν µπορεί να θεωρείται διατηρήσιµη».

Για τους κυβερνώντες αυτά είναι ψιλά γράµµατα. Αντί να επενδύσουν στην παραγωγή γνώσης και την καινοτοµία, στην πραγµατική οικονοµία, δηµιουργώντας προστιθέµενη αξία για το σύνολο της κοινωνίας, επιλέγουν την αρπαχτή και το εύκολο κέρδος –για τους λίγους.

Ο κίνδυνος, βέβαια, όταν καταρρεύσει η κερδοφόρα επιχείρηση που έστησαν οι κυβερνώντες να συµπαρασύρει µαζί της (ξανά) την οικονοµία και την κοινωνία, είναι µεγάλος. Μεγάλα όµως τα συµφέροντα πίσω από τα «χρυσά διαβατήρια» –και οι κυβερνώντες επωφελούνται απ’ αυτά.