Η Λεμεσός χρειάζεται το ποδήλατο στην καθημερινότητά της

Του Χρήστου Χαραλάμπους

 

Αναμφίβολα τα «Λεμέσια» αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς που έχει δημιουργήσει πριν από είκοσι και πλέον χρόνια ο Δήμος Λεμεσού. Τόσο ο Διεθνής Δρόμος «Μάριος Αγαθαγγέλου» όσο και ο «Ποδηλατικός Γύρος», όπως και άλλες διοργανώσεις που γίνονται στα πλαίσια των «Λεμέσιων», έχουν αποδείξει ότι ο κόσμος, όταν του δίνεται η ευκαιρία, συμμετέχει με την ψυχή του και επιζητά τέτοιους είδους εκδηλώσεις.

Δικαιολογημένα και πολύ καλά κάνουν οι ιθύνοντες του δήμου που υπερηφανεύονται για την απήχηση που έχουν στον κόσμο τα «Λεμέσια», αφού όντως αποτελούν το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της Κύπρου. Μάλιστα, για τις φετινές διοργανώσεις ο δήμος επισημαίνει στις σχετικές ανακοινώσεις του ότι εντάσσονται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την «Ευρωπαϊκή Πόλη Αθλητισμού», τίτλο που κατέκτησε η Λεμεσός ανάμεσα σε δεκάδες άλλες υποψήφιες πόλεις της Ευρώπης. Και πράγματι, η Λεμεσός αξίζει, μπορεί, κι όταν διεκδικεί έχει τη δυνατότητα να κερδίζει διακρίσεις.

Ένα μεγάλο «μπράβο» λοιπόν στο Δήμο Λεμεσού που κατάφερε να πάρει τον τίτλο της «Ευρωπαϊκής Πόλης Αθλητισμού». Δεν θα μπορούσε όμως κανείς, και ιδιαίτερα οι πολίτες, να πουν το ίδιο και για μια σειρά άλλων θεμάτων που αφορούν τη Λεμεσό, όπως είναι το τεράστιο κυκλοφοριακό ζήτημα. Ο «Ποδηλατικός Γύρος της Λεμεσού» που διοργανώνεται σήμερα δίνει την αφορμή να επισημανθούν για μια ακόμα φορά κάποια πράγματα.

Εκατοντάδες θα είναι οι πολίτες που θα συμμετάσχουν σήμερα σ’ αυτή τη μακρά διαδρομή και θα απολαύσουν με ασφάλεια τα ποδήλατά τους. Κι αν υπήρχε η δυνατότητα να γινόταν κάτι τέτοιο σε καθημερινή βάση, και πάλι η ίδια εικόνα θα παρουσιαζόταν. Ο κόσμος θα συμμετείχε. Και είναι γεγονός ότι όλο και περισσότεροι πολίτες αγοράζουν ποδήλατα, τα οποία όμως χρησιμοποιούν σε ειδικές περιπτώσεις… είτε σε ομαδικές, κυριακάτικες ως επί το πλείστον, εξορμήσεις, που η κυκλοφορία αυτοκίνητων στην πόλη είναι κάπως περιορισμένη, είτε για περίπατο στον παραλιακό ποδηλατόδρομο.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στην καθημερινότητα. Όσο κι αν ο κόσμος επιθυμεί πλέον, για μια σειρά από λόγους, να χρησιμοποιεί το ποδήλατο στις καθημερινές διακινήσεις του (ειδικά μέσα στην πόλη), δεν το επιχειρεί. Γιατί αποτελεί ρίσκο να κινηθείς με ποδήλατο μέσα στη Λεμεσό, όπου όχι μόνο δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι, αλλά οι δρόμοι πήζουν κυριολεκτικά στα αυτοκίνητα.

Κι όμως η Λεμεσός των μικρών αποστάσεων και διαδρομών θα μπορούσε να απαλλαγεί από το σημερινό κομφούζιο των ιδιωτικών αυτοκίνητων και να μετατραπεί σε μια πόλη του ποδηλάτου αλλά και της αστικής συγκοινωνίας. Άλλωστε αυτό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο που προτάσσει και το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, το οποίο όμως ο Δήμος επιμένει να περιφρονεί και περί άλλα να τυρβάζει.