Η μεγάλη ιδέα είναι πάντα μακριά αλλά μέσα από το ψάξιμό της είναι που ζούμε

Η Μεγάλη Χίμαιρα στην Κύπρο

Με αφορμή… την παρουσίαση στην Κύπρο, στο Θέατρο Ριάλτο, της παράστασης Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, που στην Αθήνα μέτρησε 400 παραστάσεις και 100.000 θεατές, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, που υποδύεται τον κεντρικό ρόλο της Μαρίνας Μπαρέ, μιλάει στον Ορίζοντα:

Πού πιστεύετε ότι οφείλεται η μεγάλη επιτυχία της παράστασης;

Αρχικά και πρωτίστως έχει να κάνει με το πολύ σπουδαίο βιβλίο του Καραγάτση στο οποίο βασίζεται η παράσταση. Είναι ένα εμβληματικό από όλες τις απόψεις βιβλίο που έχει διαβαστεί από πολλές γενιές. Γνωρίζουμε καθημερινά στο θέατρο ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και νεότερους που έχουν διαβάσει το βιβλίο, που τους έχει συνεπάρει η ιστορία που πλάθει ο Καραγάτσης.

Εξίσου σημαντική είναι και η σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου που έκανε σωστές δραματουργικές επιλογές μαζί με τον διασκευαστή μας Στρατή Πασχάλη που πετυχαίνουν να κρατάνε το ζουμί του βιβλίου. Έγιναν στη δουλειά του Δημήτρη μια σειρά από σοφές επιλογές, όπως η διάδραση που έχει η παράσταση με τον κινηματογράφο, καταφέρνοντας να οπτικοποιήσει το μεταφυσικό κομμάτι του κειμένου, το υποσυνείδητο των χαρακτήρων και εισάγοντας στοιχεία όπως η θάλασσα που περιβάλλει κυριολεκτικά και μεταφορικά τους ήρωες.

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στη συμβολή μια ομάδας ηθοποιών και συντελεστών που υπηρετούν το κείμενο και το όραμα του Δημήτρη Τάρλοου: ένα dream team που δουλεύει ισάξια για να λειτουργεί άρτια η παράσταση. Κι αυτό το κοινό το εισπράττει!

Τι είναι αυτό που εξακολουθεί να κάνει τη «Μεγάλη Χίμαιρα» ένα επίκαιρο έργο;

Το γεγονός ότι είναι ένα δυνατό πολυεπίπεδο και πολύπλοκο κείμενο. Πέρα από την πλοκή του βιβλίου, που είναι συναρπαστική και έντονα γοητευτική, ανοίγει επίσης θέματα υπαρξιακά, ψυχαναλυτικά, κοινωνικά και γεωπολιτικά βαθιά φιλολογικά και πολύ ουσιαστικά.

Ο Καραγάτσης σε αυτό το μυθιστόρημα μελετάει τη δυνατότητα προσαρμογής των ξένων στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και την αμφιθυμία των Ελλήνων απέναντι στη Δύση. Σε αυτά τα θέματα σε τι μοιάζει και σε τι διαφέρει η τότε και η σημερινή εποχή;

Είναι ένα μοτίβο που σαφώς επαναλαμβάνεται. Μπορεί κάποιες διαχωριστικές γραμμές να μαλακώνουν με τα χρόνια αλλά ακόμα και σήμερα είναι υπαρκτές. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα η καχυποψία, κάποιες φορές δικαιολογημένα και κάποιες όχι, και ο υποβόσκων συντηρητισμός του Έλληνα φαίνεται να επανέρχεται. Πιστεύουμε ότι είμαστε ο πιο τιμωρημένος λαός, νιώθουμε διαφορετικοί παρόλο που ξέρουμε ότι ανήκουμε γεωγραφικά στην Ευρώπη, νιώθουμε ριγμένοι. Ξεκάθαρα όμως υπάρχουν διαφορές που ακόμα τις αναλύουμε και συγκρουόμαστε με αυτές.

Παρόλο που γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα αποτελεί πυρήνα της ανάπτυξης του ευρωπαϊκού πολιτισμού, τους τελευταίους αιώνες η ιστορία μας αξιοποιείται περισσότερο εθνικιστικά και όχι σοβαρά με στόχο την ανάπτυξη. Και το λέω με μεγάλη τρυφερότητα και σεβασμό για τη χώρα μου. Αυτό που είναι που προκαλεί απογοήτευση και στη Μαρίνα, που δεν βρίσκει στην Ελλάδα τη χώρα τον ονείρων της. Είναι τόσο μεγάλες οι προσδοκίες της από την Ελλάδα που η πτώση που συνοδεύει την προσγείωση στην πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να είναι απότομη.

Πόσο σας επηρέασε αυτός ο ρόλος που υποδύεστε για χρόνια;

Πολύ! Μου έχει δώσει πολλές χαρές αλλά και με έχει επηρεάσει πολύ ύπουλα. Το καταλαβαίνω μέσα στα χρόνια που περνάνε το πόσο έχει εισχωρήσει στη ζωή μου και στον τρόπο που αντιμετωπίζω καταστάσεις. Αν και δε μου αρέσει να ταυτίζομαι με ρόλους σε καμία φάση, η Μαρίνα είναι μια βασανισμένη ύπαρξη που όσο και να θεωρείς ότι είναι κάτι που δε σε αφορά, κάπως σε βαραίνει. Η Μαρίνα στο έργο κάνει ένα διδακτορικό πάνω στη «Μήδεια». Εγώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάνω ένα διδακτορικά πάνω στη Μαρίνα. Και είναι ευλογία για ένα ηθοποιό να έχει την ευκαιρία, το χώρο και το χρόνο να εντρυφήσει πάνω σε ένα χαρακτήρα.

Ο Καραγάτσης στο βιβλίο θεωρεί πως η αγάπη και ό,τι νομίζουμε ότι πετυχαίνουμε στην ζωή, είναι τελικά μια χίμαιρα. Εσείς τι πιστεύετε; Αξίζει να κυνηγάμε χίμαιρες;

Θα απαντήσω με μια ατάκα του Τσέχωφ, από τις Τρεις αδερφές που επίσης δουλέψαμε με τον Δημήτρη Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία: «Δεν είμαστε και δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι. Μονάχα αποζητούμε την ευτυχία». Η μεγάλη ιδέα είναι πάντα μακριά αλλά μέσα από το ψάξιμό της είναι που ζούμε.

Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη βραβεύτηκε για το ρόλο της Μαρίνας Μπαρέ με το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας Μελίνα Μερκούρη 2015, το βραβείο γυναικείου ρόλου στα θεατρικά βραβεία κοινού Αθηνοράματος 2015 και το βραβείο Νεαρής Δημιουργού Ελευθερία Σαπουντζή 2015.

Θέατρο Ριάλτο, 13, 14, 15 και 16 Μαΐου στις 20:30

ximaira3

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy