Η Ομερτά της Σύγχρονης Εκκλησιάς (όχι θρησκείας)

Του Μάριου Κουκουμά

 

Η σημερινή ανακοίνωση του Υπουργικού συμβούλιου σχετικά με την αποχαρακτηρίση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε μη αρχαιολογική παρά τις εδώ και καιρό επίμονες συστάσεις του Τμήματος Αρχαιοτήτων για την ύπαρξη σημαντικών αρχαιοτήτων έχει πολύπλευρη και πολυεπίπεδη σημασία.

Εκ πρώτης, αναδεικνύει την βαθειά σχέση της Κυβέρνησης (και ως αναμένετο την ιδιαιτερότητα προς την δεξιά και ακροδεξιά) και της Εκκλησίας, μίας σχέσης αλληλοεξυπηρέτησης πολιτικών, οικονομικών αλλά και οποιασδήποτε μορφής συμφερόντων. Σχέση η οποία χρονολογείται και για την οποία διατηρείται η γνωστή ιταλική λέξη «ομερτά» δηλαδή ο νόμος της σιωπής. Πρόσφατα όμως η αποθράσυνση εκατέρωθεν είναι εμφανέστατη ένας Αρχιεπίσκοπος που απειλεί το Κράτος ότι αν δεν αποχαρακτηριστεί το τεμάχιο του σε μη αρχαιολογικός χώρος θα «ξηλώσει» ο ίδιος τις εγκαταστάσεις του Τμήματος Αρχαιοτήτων με το τρακτέρ, απειλή η οποία πέφτει στα μαλακά από την Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ χωρίς οποιαδήποτε αντίδραση από το δομημένο (λέμε τώρα) κράτος. Ένας προκαθήμενος που δηλώνει στομφώδες ότι «Ο Θεός δεν σώζει κανέναν δωρεάν» αλήθεια εξ ονόματος ποίου θεού μιλά?

Πώς θα επεξηγηθεί η νέα τούμπα της Κυβέρνησης Αναστασιάδης? Θα ισχυριστεί ότι είχε το τρακτέρ στον κρόταφο (πάλι)? Δραπέτευσαν τα αρχαία? Δεν έχουν αξιοσημείωτη (πια) σημασία τα ανευρεθέντα αρχαία? Δυστυχώς, οσφυκαμπτικά η Κυβέρνηση έσυρε την γύμνια και την αδυναμία της να ορθώσει ανάστημα (για πολλοστή φορά) και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρείς έκανε το θέλημα του, υποχωρώντας υπό το βάρος των αρχιεπισκοπικών απειλών. Τι είναι ένας τόπος χωρίς την Ιστορία του, τα αρχαία του, την σύνδεση του μέλλοντος με το παρόν και το παρελθόν?

Ποιος ο λόγος πίσω απ’ όλα αυτά? Οι φτωχοί? Το πραγματικό αντικείμενο της Χριστιανικής Ορθόδοξη πιστής? Ψιλά γράμματα όλα αυτά. Να καταφέρουμε την μεγάλη επένδυση η οποία θα πλουτίσει (την ήδη εξαιρετικά εύρωστη εκκλησιά της Κύπρου).

Εκτεθειμένη η Κυβέρνηση έναντι ενός και καθενός από εμάς ως άτομα και ως κοινωνία. Η Λάρνακα το ξέρει καλά ότι οι χαρακτηρίσεις αρχαιολογικών χώρων έχουν ταλαιπωρήσει την πόλη μας δυσβάστακτα και την ταλαιπωρούν ακόμα. Οποιαδήποτε ανάπτυξη ιδιωτική ή δημόσια «σκοντάφτει» στην ύπαρξη αρχαιοτήτων, σε μια πόλη που το ‘χει περηφάνια ότι «ζει» 4000 χρόνια. Ταλαιπωρία σε ολοκλήρωση έργων, σε επεκτάσεις χρονοδιαγραμμάτων, ταλαιπωρία δημοτών, γειτονιών, ζωής, βιοτικού επιπέδου αλλά και σημαντική παράμετρος σε έξοδα. Με την ύπαρξη αρχαιοτήτων ή/και τον χαρακτηρισμό του χώρου ως αρχαιολογικού τα έργα «παγώνουν», οι δημότες ταλαιπωρούνται και οι εργολάβοι των έργων πληρώνονται δημόσιο (δηλαδή δικό μας) χρήμα για τις καθυστερήσεις λόγω εύρεσης αρχαιοτήτων. Αυτά μέχρι σήμερα δεν αποτέλεσαν ποτέ λόγο για αποχαρακτήριση αρχαιολογικών χώρων για όλους εμάς, για τον Αρχιεπίσκοπό όμως αυτό είναι μια άλλη Ιστορία καθόλου πονεμένη και καθόλα επικερδής. Η κυβερνητική πολιτική έναντι της Ιστορίας της Κύπρου και των αρχαιοτήτων της συναρτάται στο έξης, γάμος στο Αρχαίο Θέατρο Κούριου, για το παιδί της Μαρίας Κυριακού τέως βουλευτή ΔΗΣΥ και αποχαρακτήριση αρχαιολογικών χώρων για τον Αρχιεπίσκοπο. Θλιβερά τα νέα για την κερκίδα του ΑΠΟΕΛ οι οποίοι ζητούσαν επιστροφή των Ελγίνειων πρόσφατα σεβόμενοι των αρχαίο πολιτισμό και Ιστορία μας, ίσως στο επόμενο Ευρωπαϊκό παιχνίδι να δούμε πανό για την επανα-χαρακτήριση του Αρχιεπισκοπικού χώρου σε αρχαιολογικό.

Πλέον ό φόβος μου, μετατρέπεται όχι στο τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει η Κυβέρνηση Αναστασιάδη αλλά στο τι μπορεί να ζητήσει (πια) ο Αρχιεπίσκοπος.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy