Η πανδημία της ορφάνιας…

Της Έλπις Γεωργίου

Εδώ και πάρα πολύ καιρό αναφερόμαστε στις τραγικές συνέπειες που έχει για εκατομμύρια ανθρώπους η πανδημία του κορονοϊού. Μέσα από αυτές τις γραμμές θα σταθώ ιδιαίτερα στα παιδιά. Το τελευταίο διάστημα βλέπουν το φως τη δημοσιότητας μελέτες με επίκεντρο τα παιδιά. Σε κάθε 4 θανάτους ενηλίκων ένα παιδί χάνει το γονιό του.

H «κρυφή πανδημία της ορφάνιας» ήταν το θέμα που ανέδειξε επιδημιολογική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «The Lancet», σύμφωνα με την οποία 1,5 εκατομμύριο παιδιά παγκοσμίως καταδικάστηκαν να ζουν με το βαρύ πένθος της απώλειας ενός γονιού ή φροντιστή τους εξαιτίας της πανδημίας, καθώς επίσης και με τις συνακόλουθες ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Επίσης, πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Medical Journal of Pediatrics έχει τίτλο «Η ορφάνια από την Covid».

Εξάλλου, στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη η UNICEF δημοσιοποίησε σχετική έκθεσή της με τίτλο «Αποτρέποντας μια χαμένη δεκαετία: Επείγουσα δράση για να αντιστραφεί ο καταστροφικός αντίκτυπος της COVID-19 σε παιδιά και νέους». Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν, έχουν εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα οι αριθμοί για την παιδική φτώχεια και την αδυναμία πρόσβασης παιδιών σε βασικά αγαθά.

Η UNICEF επισημαίνει διάφορους τρόπους με τους οποίους η πανδημία εμποδίζει την πρόοδο στην αντιμετώπιση βασικών προκλήσεων που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, όπως η φτώχεια, η υγεία, η πρόσβαση στην εκπαίδευση, η διατροφή, η παιδική προστασία και η ψυχική ευημερία.

Σύμφωνα με την έκθεση, υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια επιπλέον παιδιά ζουν σήμερα σε συνθήκες πολυδιάστατης φτώχειας λόγω της πανδημίας, μια αύξηση της τάξης του 10% από το 2019. Περίπου 60 εκατομμύρια περισσότερα παιδιά ζουν πλέον σε φτωχά νοικοκυριά σε σχέση με την περίοδο πριν από την πανδημία, και επιπλέον η UNICEF εκτιμά ότι για να επιστρέψουμε στα επίπεδα παιδικής φτώχειας προ της πανδημίας θα χρειαστούν 7 έως 8 χρόνια.

Επίσης, περισσότερα από 23 εκατομμύρια παιδιά δεν είχαν πρόσβαση στα εμβόλια. Ακόμα και πριν από την πανδημία, περίπου 1 δισεκατομμύριο παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν είχαν πρόσβαση σε τουλάχιστον ένα από τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες: εκπαίδευση, υγεία, στέγαση, διατροφή, υπηρεσίες υγιεινής, νερό. Αυτός ο αριθμός τώρα αυξάνεται, όπως και οι διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών παιδιών, με τα πιο περιθωριοποιημένα και ευάλωτα άτομα να πλήττονται περισσότερο.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι και αυτή η υγειονομική κρίση πλήττει περισσότερο τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

Εξάλλου το παραδέχθηκε και ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Γκεμπρεγέσους, λέγοντας ότι το 2022 πρέπει να είναι το τέλος της πανδημίας, αλλά τα μεγάλα ζητήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν είναι η «φροντίδα της ισότητας», αφού αν δεν εμβολιαστεί όλος ο κόσμος, δεν πιστεύει ότι μπορούμε να τερματίσουμε αυτή την πανδημία.