Η ποιήτρια καρφώνει πότε με λέξεις, πότε με το σώμα

Σημεία Κοινού/ Ορίζοντας

Η ποιήτρια καρφώνει πότε με λέξεις, πότε με το σώμα

ΤΑΥ, Έρινας Χαραλάμπους, Θράκα 2022

ΤΑΥ. Εύστοχα δόθηκε ως τίτλος της ποιητικής συλλογής το ταυ. Το συναντούμε οκτώ φορές στο ποίημα XVI. Ένα ταυ που διακόπτει, αναστέλλει, εμποδίζει και με την επανάληψή του από σημείο γίνεται ο τόπος, όπου μπορούμε να αναζητήσουμε το ασύλληπτο, την ανάσα που χωρίζει κι ενώνει την ύπαρξη από την ανυπαρξία και που εκρήγνυται στη μήτρα της αναπαραγωγής. Κυριολεκτικά. Αλληγορικά το δράμα του Ταυ- με την πρώτη σημασία βέβαια και καθόλου με την έννοια του μελοδραματικού- είναι η περιπέτεια κι ο αγώνας του ποιητικού υποκειμένου που παλεύ – ει αλλά διαπιστώνει με λύπη του πάντα μια αδιάβατη και απροσπέλαστη περιοχή που δεν την κοινωνεί με τις λέξεις, με το ποίημα του « το κάθε άλλο/ παρά προσωπικό/ το αλύπητα και αναπόφευκτα/ εξωσωματικό»

Η Έρινα Χαραλάμπους συνομιλεί με την Τζένη Μαστοράκη, την Έλενα Τουμαζή, την Ζωή Καρέλλη, τη Νίκη Ρεβέκκα Παπαγεωργίου κι από τη συνομιλία ευτυχώς απουσιάζει η φλυαρία κι η «φιλολογία». Είναι πατήματα από μορφές που συντροφεύουν την ποιητική αγρύπνια της Έρινας.

Η ποιήτρια καρφώνει πότε με λέξεις πότε με το σώμα το κυριολεκτικά ασύλληπτο, την πιθανότητα της ύπαρξης/ ανυπαρξίας, την απώλεια, τον θάνατο, τον κομπασμό των λέξεων πάνω στο σώμα που υποκύπτει στο θάνατο, τη θλίψη της μητρότητας, την κραυγή και τον ψίθυρο του μητρικού ρόλου, την πάλη του θηλυκού με το αρσενικό, με την αρσενική οπτική του σύμπαντος που δεν παλεύεται παρά μόνο «τα νύχια βγάζοντας σπινθήρες βάζοντας στη σκέψη και στις πένες». Κι αυτό κάνει με επιτυχία η Έρινα Χαραλάμπους με τη νέα της ποιητική συλλογή.

Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου