«Η συμμετοχή γυναικών και νέων, μέτρο στάθμισης του πολιτικού πολιτισμού μας»

Συνέντευξη στον Χρήστο Χαραλάμπους

«Η εμπειρία δείχνει ότι σε όποιο πλαίσιο δίνεται η ευκαιρία στη γυναίκα να παράξει έργο, η παρουσία και η προσφορά της είναι ουσιαστική και αποτελεσματική». Αυτό τονίζει η Φωτεινή Μιχαηλίδου Χρίστου, υποψήφια στη Λεμεσό με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις, αναφερόμενη στην υπο-εκπροσώπηση της γυναίκας σε δημόσια αξιώματα.

Ενταγμένη στην Αριστερά εκ πεποιθήσεως, αλλά και λόγω καταβολών, η Φωτεινή Μιχαηλίδου Χρίστου εκφράζει τις απόψεις και ανησυχίες της για καίρια ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία και ειδικότερα τις γυναίκες και τους νέους ανθρώπους, καταθέτει τις δικές της ιδέες και θέτει προτεραιότητες που θα μπορούσαν να συμβάλουν καθοριστικά στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της ζωής των πολιτών.

Ποιο το κίνητρο για να εμπλακείς ενεργά στην πολιτική διεκδικώντας μια έδρα στην επόμενη Βουλή;

Η ειλικρινής επιθυμία για προσφορά σε συλλογικό επίπεδο. Η Βουλή αποτελεί το νομοθετικό σώμα του κράτους και πιστεύω ότι η ιδιότητά μου ως δικηγόρος και η εμπειρία μου από την άσκηση της δικηγορίας αποτελούν εχέγγυα για μια θετική και παραγωγική προσφορά. Φυσικά μαζί με την επιθυμία για προσφορά στα κοινά ήρθε και η συνειδητοποίηση πως αν έχεις στόχο να δεις αλλαγές να συντελούνται στην κοινωνία και σε πολιτικές που την αφορούν, αντιμετώπιση ανισοτήτων και προβλημάτων, η ενεργός πολιτική σού δίνει τη δυνατότητα να το πετύχεις με τρόπο που κανένα άλλο μετερίζι δεν σου προσφέρει.

Γιατί με το ΑΚΕΛ;

Το ΑΚΕΛ είναι ο εκφραστής της ιδεολογίας που συνειδητά ενστερνίζομαι και η οποία θέτει στο επίκεντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και την ευημερία των πολλών.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Λονδίνο η ιδεολογική μου κατεύθυνση πήρε σχήμα και μορφή με την οργάνωσή μου στην Προοδευτική Ηνωμένου Βασιλείου στην οποία διετέλεσα και Γραμματέας. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι προερχόμενη από οικογένεια που πάντοτε ανήκε στο χώρο της Αριστεράς, είχα αναπτύξει έντονη πολιτική και κοινωνική συνείδηση από πολύ νωρίς. Παρενθετικά να αναφέρω ότι ο πατέρας μου, Σπύρος Μιχαηλίδης, είχε κατέλθει ως υποψήφιος βουλευτής με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις, στη Λεμεσό το 1991 και μετά εξελέγη ως δημοτικός σύμβουλος με το ΑΚΕΛ στον Δήμο Λεμεσού.

Με την επιστροφή μου στην Κύπρο τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου εγγραφήκαμε ως μέλη του ΑΚΕΛ, δραστηριοποιηθήκαμε στο Επαρχιακό Συμβούλιο της ΕΔΟΝ ως νέοι εργαζόμενοι, ενώ παράλληλα είχα εκλεγεί και στο Επαρχιακό Συμβούλιο της ΠΟΓΟ. Φυσικά το γεγονός ότι ο πεθερός μου, Ανδρέας Χρίστου, υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ και συνεχίζει και σήμερα ως δήμαρχος Λεμεσού την έντονη και ακούραστη πολιτική δράση και κοινωνική προσφορά, δεν μπορούσε παρά να ενισχύσει τις αριστερές μου καταβολές και την ιδεολογική μου τοποθέτηση.

Πόσο σε προβληματίζει η απαξίωση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια εκ μέρους κυρίως των νέων για τους πολιτικούς και τα κόμματα; Τι φταίει γι’ αυτό και πώς μπορεί να ανατραπεί αυτό το φαινόμενο;

Υπάρχουν, κατά την άποψή μου, δύο φαινόμενα που λειτουργούν παράλληλα και αφορούν τη στάση μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος και τα οποία αξίζει για σκοπούς κατανόησης και αντιμετώπισης να τα διαφοροποιούμε: το πρώτο είναι η πολιτική απαξίωση και το δεύτερο η πολιτική απάθεια.

Η απαξίωση οφείλεται κυρίως σε αισθήματα έντονης απογοήτευσης που βιώνει ο πολίτης λόγω των συνεπειών της οικονομικής κρίσης, της διαφθοράς κάποιων πολιτικών και της συνεχούς σκανδαλολογίας. Την απαξίωση τη συναντούμε πιο συχνά στους ψηφοφόρους άνω των 30 ετών. Η απάθεια από την άλλη απαντά συνήθως στους ακόμη πιο νέους ψηφοφόρους των 18-30 και οφείλεται κυρίως στην έλλειψη ενημέρωσης για την πολιτική επικαιρότητα, στη διαχρονική απουσία πολιτικοποίησης και στην υπερ-έκθεση των νέων στα τηλεοπτικά κανάλια που με την προπαγάνδα της ισοπέδωσης και την προώθηση του «δεν με ενδιαφέρει» lifestyle, καλλιεργούν και διαιωνίζουν τόσο το κλίμα της απαξίωσης όσο και το αίσθημα της απάθειας.

Πιστεύω ότι η οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια για ανατροπή αυτού του φαινομένου θα πρέπει να περιλαμβάνει την προώθηση νέων ανθρώπων με προοδευτικές απόψεις και ανοικτά μυαλά, οι οποίοι θα είναι σε θέση να παράγουν έργο, να εμπνέουν και να καθοδηγούν με το παράδειγμά τους για να «δώσουν» την πολιτική πίσω στο λαό.

Με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, ξέρουμε ότι η γυναικεία παρουσία στη Βουλή ή και σε άλλα αξιώματα είναι πολύ μικρή. Πού κατά την άποψή σου οφείλεται αυτό;

Πράγματι στην Κύπρο παρατηρούμε έντονα το φαινόμενο της υπο-εκπροσώπησης της γυναίκας σε όλα τα κέντρα διαμόρφωσης πολιτικής. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η γυναίκα, με τη διαφορετική της σύσταση και τα διαφορετικά βιώματα που κουβαλά και ως μητέρα είναι σε θέση να δίνει στη διαμόρφωση πολιτικής μια άλλη διάσταση πιο κοινωνική, πιο ευαίσθητη και πιο ανθρώπινη.

Το φαινόμενο αυτό της υπο-εκπροσώπησης της γυναίκας οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η γυναίκα είναι επιφορτισμένη με παράλληλα καθήκοντα και βάρη χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από το κράτος. Οσο μάλιστα ξηλώνονται με τις πολιτικές λιτότητας οι κοινωνικές παροχές, τόσο πιο βαρύ το φορτίο που επωμίζεται η Κύπρια μητέρα, γιαγιά, κόρη, αδελφή, νύφη και σύζυγος σε ό,τι αφορά τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων γονιών, των άνεργων μελών της οικογένειας, του σπιτιού κ.ο.κ.

Λαμβάνοντας υπόψιν όλους αυτούς τους επιπλέον ρόλους που έχει να επιτελέσει μια γυναίκα, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς γιατί δεν είναι εύκολα σε θέση να εμπλακεί ενεργά και στη διαμόρφωση πολιτικής. Ετσι λοιπόν μια απλή ποσόστωση για τον αριθμό των γυναικών πάνω στο ψηφοδέλτιο ενός κόμματος αποτελεί στην πραγματικότητα μια πολύ επιδερμική προσπάθεια για επίλυση του προβλήματος της υπο-εκπροσώπησης της γυναίκας, αφού η επίλυση του προβλήματος αυτού απαιτεί αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών του.

Πιστεύεις ότι στις επικείμενες εκλογές είναι δυνατόν να αλλάξει αυτή η εικόνα;

Πρέπει να αλλάξει. Η εμπειρία δείχνει ότι σε οποίο πλαίσιο δίνεται η ευκαιρία στη γυναίκα να παράξει έργο, η παρουσία και η προσφορά της είναι ουσιαστική και αποτελεσματική. Η γυναίκα παραμένει υποτονική αν είναι υποτονικά τα καθήκοντα που της ανατίθενται. Και σε τελική ανάλυση, ο βαθμός συμμετοχής των γυναικών, όπως και των νέων ανθρώπων, στην πολιτική είναι και μέτρο στάθμισης του πολιτικού πολιτισμού μας.

Ως υποψήφια με το κατ’ εξοχήν φιλολαϊκό κόμμα του τόπου, ποιες θεωρείς ότι πρέπει να είναι οι προτεραιότητες που επιβάλλεται να τεθούν, με τα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, ώστε να λειτουργήσει ένα πραγματικά κοινωνικό και δίκαιο κράτος προς όφελος κυρίως των νέων ανθρώπων αλλά και γενικότερα των ασθενέστερων τάξεων του λαού μας;

Στη δική μας εποχή, που χαρακτηρίζεται και σημαδεύεται από την ανελέητη εφαρμογή πολιτικών λιτότητας και επικίνδυνων πισωγυρισμάτων σε ό,τι αφορά τα κεκτημένα των εργαζομένων, η ανάγκη για προάσπιση των ασθενέστερων στρωμάτων του λαού προκύπτει πιο επιτακτική από ποτέ.

Αναμφίβολα προτεραιότητες αποτελούν, μεταξύ άλλων, η καταπολέμηση και εξάλειψη της ανεργίας για να μην αναγκάζονται οι νέες γενιές να μεταναστεύουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό για εξεύρεση εργασίας, νομοθεσίες που θα προστατεύουν και θα στηρίζουν την εργαζόμενη μητέρα, η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός του εκπαιδευτικού συστήματος, ούτως ώστε να μη χρειάζεται τα δεκανίκια της παραπαιδείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η αντιμετώπιση των προβλημάτων στα νοσοκομεία και στις προσφερόμενες από το κράτος υπηρεσίες υγείας και φυσικά η στήριξη και ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους.

Να διευκρινίσω ότι η έννοια του κοινωνικού κράτους αναμφίβολα περιλαμβάνει την παροχή οικονομικής στήριξης σε όλες τις αδύνατες ομάδες του πληθυσμού (συνταξιούχους, μονογονιούς, άπορους, ανάπηρους, ανέργους κ.ο.κ.), αλλά δεν περιορίζεται μόνο σε αυτήν αφού θα πρέπει οι προσφερόμενες από το κράτος υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας να μεριμνούν και για τον εντοπισμό, τη συστηματική παρακολούθηση και επίλυση άλλων προβλημάτων κοινωνικών ομάδων, οικογενειών και ατόμων που δεν είναι οικονομικής φύσης.

Οι δικές σου προτεραιότητες για την Κύπρο, αλλά και τη Λεμεσό από την οποία ζητάς τη στήριξη για την εκλογή σου;

Βασική προτεραιότητα για την Κύπρο αποτελεί η λύση του κυπριακού προβλήματος που θα οδηγήσει στην επανένωση της Κύπρου μας και του λαού της. Είμαι πεπεισμένη ότι η επίλυση του Κυπριακού θα είναι καταλύτης πολλών άλλων προβλημάτων του τόπου μας και θα διανοίξει προοπτικές ανάπτυξης και ευημερίας.

Για το σκοπό αυτό πέρα και ανεξάρτητα από τη διαπραγματευτική διαδικασία και την πορεία της, η κουλτούρα της οικοδόμησης ειρήνης θα πρέπει να εμπεδωθεί και μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα για να είμαστε όλοι και οι επερχόμενες γενιές σε θέση να στηρίξουμε τη λύση και την ειρηνική συνύπαρξη.

Εχοντας πάντοτε στο μυαλό τη συνταγματική πρόνοια που απαγορεύει στη Βουλή να επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του κράτους, θεωρώ επίσης προτεραιότητες την πιο ουσιαστική στήριξη της εργαζόμενης μητέρας, την προστασία των παιδιών από κάθε μορφής βία και την αυστηρότερη μεταχείριση αυτών που διαπράττουν αδικήματα σε βάρος παιδιών.

Επίσης προτεραιότητα αποτελεί η δημιουργία και ενίσχυση της νομοθεσίας για περαιτέρω και καλύτερη προστασία των ζώων και η ταυτόχρονη ρύθμιση των δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων των ιδιοκτητών τους ως επίσης και η αντιμετώπιση του τραγικού φαινομένου της αποψίλωσης της υπαίθρου με παροχή κινήτρων σε νέους ανθρώπους, ζευγάρια και οικογένειες για να παραμένουν στην ύπαιθρο της Λεμεσού.

Τέλος, πώς σχολιάζεις την προσφυγική κρίση και την αντιμετώπιση του ζητήματος από την Ε.Ε.;

Ως γονιό, το δράμα των προσφύγων με συγκλονίζει ιδιαίτερα όπως και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πιο συγκλονιστική όμως είναι η απογοήτευση που βιώνουμε όλοι από την απάνθρωπη στάση της ευρωπαϊκής «οικογένειας» απέναντι στο ζήτημα αυτό.

Με αφορμή αυτή την ερώτηση θα ήθελα να σου διαβάσω ένα ποίημα που έχω γράψει πρόσφατα, παρακολουθώντας τις εικόνες φρίκης του προσφυγικού δράματος…

Του Θησέα το Μυστικό

Ωστε γι’ αυτό ανέμιζε το μαύρο στο κατάρτι σου Θησέα…
Ψέματα ήταν πως το ξέχασες
γιατί ήξερες πως πνίγονται ψυχές μέσα στη θάλασσα, Θησέα,
που τις ξεβράζει το κύμα στις ακτές
και τούτο εδώ το θέαμα δε θέλει πανηγύρια και χαρές.
Και τον Μινώταυρο, Θησέα, δεν τον σκότωσες…
Ψέματα ήτανε κι αυτό
γιατί ολάκερο τον κόσμο γυρίζει το θεριό τ’ ανήμερο, Θησέα
και φοβερίζοντας καταβροχθίζει ανθρώπινες ψυχές.
Τώρα το ξέρουμε το μυστικό, Θησέα…
Δεν κάνει πια να το κρατάς κρυφό
γιατί έγινε ο κόσμος μας Λαβύρινθος, Θησέα
και το γαλάζιο πέλαγος, των συνειδήσεών μας ο τάφος ο υγρός.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy