Η συναγερμική αντίληψη για τη δημοκρατία

Της Μαρίας Δανέζη-Πελεκάνου*

Οι πολιτικοί απόγονοι της δεξιάς του ’63, του ’74, όσο και εάν προσπαθούν με παραπλανητικές ατάκες να αποσείσουν το παρελθόν τους, μας θυμίζουν τις πολιτικές καταβολές τους με τις σημερινές αντιλήψεις και επιλογές τους. Οπως τότε αποδείχτηκαν ικανοί να οπλίσουν κατά της Δημοκρατίας με τόσο φανατισμό, όπως τότε ήταν άκρως απαραίτητοι στους ξένους για να εφαρμόσουν τα διχοτομικά ιμπεριαλιστικά σχέδια σε βάρος του τόπου και λαού μας, έτσι και σήμερα χωρίς αιδώ συνεχίζουν ενός άλλου είδους πόλεμο σε βάρος και πάλι της πατρίδας μας.

Οπως τότε πρόδωσαν τη δημοκρατία διότι φοβήθηκαν να δουν τους Κύπριους ενωμένους, με ταυτόσημο μέλλον, προκαλώντας την καταστροφή. Ετσι και σήμερα με τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές τους συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον τόπο και τον λαό μας. Σήμερα ο πόλεμος αυτός έχει άλλα μέσα, είναι υπόγειος, ύπουλος, πάλι όμως καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό, προκαλεί αντιπαράθεση ανάμεσα στον λαό, τους εργαζόμενους, μεταξύ αυτών που διεκδικούν και αυτών που επηρεάζονται. Ωσάν η διεκδίκηση και η αντίσταση στη νεοφιλελευθέρη λαίλαπα δεν είναι κάτι που μας αφορά όλους. Οπως πριν πενήντα ένα χρόνια ο αγώνας του Λαϊκού Κινήματος αποτυπώθηκε τραγικά στην ύστατη, αιματοβαμμένη, αγκαλιά του Μισιαούλη και Καβάζογλου ως αγώνας για το μέλλον του τόπου μας, έτσι και σήμερα πρέπει να γίνει συνείδηση και πράξη πως η αλλαγή πορείας γίνεται μόνο με την οργανωμένη συλλογική αντίσταση σε όσα τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν ως τετελεσμένα και είναι δύσκολο να αντέξει για πολύ ακόμη ο λαός μας. Τα εμπόδια είναι δεδομένα όσο δυστυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν ηγεσίες κομμάτων που χωρίς αιδώ καταδέχονται να παίξουν το παιχνίδι σε βάρος των λαών τους.

Παιχνίδι με μια ψευδεπίγραφη επίκληση της δημοκρατίας για να κρύβουν τα ανομήματά τους. Αποτελεί τραγική ειρωνεία, για παράδειγμα, σήμερα η Δεξιά να προσπαθεί να πείσει την κοινωνία πως η απεργία παραβιάζει τη δημοκρατία. Αυτών που οι πράξεις διαχρονικά απέδειξαν την ασέβεια προς τη δημοκρατία, όσο υπάρχει η τουρκική σημαία χαραγμένη στον Πενταδάκτυλο είναι απόδειξη πως το συγχωροχάρτι που επιζητούν από τον λαό δεν το έχουν πάρει ακόμα για να μπορούν έστω να επικαλούνται δημοκρατικές αρχές. Οι ίδιοι, λοιπόν, είναι που παραβιάζουν τη δημοκρατία, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να ποινικοποιήσουν την απεργία. Είναι αυτοί που παραβιάζουν τη δημοκρατία όταν με την αλαζονεία της εξουσίας προσπαθούν να ευτελίσουν ολόκληρες ομάδες εργαζομένων όπως τους νοσηλευτές της ΠΑΣΥΝΟ, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, τους εργαζόμενους στα λιμάνια και τα λεωφορεία.

Μόνο στη δική τους αντίληψη η υγεία και η παιδεία γίνονται ιδιωτική υπόθεση του καθενός. Η αλήστου μνήμης παράσταση του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου όταν έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για τους ασθενείς που ταλαιπωρούνταν από τις απεργίες, δεν είναι βέβαια αρκετή για να διαγράψει την απείρου πολιτικού κάλλους απάντησή του στους ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση όταν ζητούσαν κατάλληλα φάρμακα πως «πάντα υπάρχουν ακριβότερα αυτοκίνητα, σπίτια, έτσι και φάρμακα». Οπου φτωχός και η μοίρα του με λίγα λόγια.

Το σύνολο των πολιτικών πράξεων και αποφάσεών τους στα τρία χρόνια που κυβερνούν καταδεικνύουν το πολύ βασικό: ότι ζούμε στην εποχή της ολομέτωπης επίθεσης για μεταμόρφωση της κοινωνικής πολιτικής και δικαιωμάτων, των εργασιακών θεσμίων και μετατροπή του δημοσίου πλούτου σε ιδιωτική κερδοφορία. Ζούμε στην εποχή όπου το άκρατο οικονομικό συμφέρον ενόψει της προοπτικής του να πολλαπλασιαστεί δεν υπολογίζει τίποτα στο διάβα του, θεωρεί ακόμα και τη δημοκρατία ως αναλώσιμο. Αλήθεια το πισωγύρισμα του χρόνου σε εποχές που ο κόσμος δούλευε από το χάραμα μέχρι να σκοτεινιάσει αποτελεί εκσυγχρονισμό γι’ αυτό και επαναφέρουν θέμα ωραρίων;

Οι νεωτερισμοί τους δεν είναι τίποτα άλλο από μια ανατριχιαστικά αναχρονιστική πολιτική που με το ένδυμα του σύγχρονου προσπαθεί να εδραιώσει το χάσμα μεταξύ των πολλών και των λίγων. Ελευθερία για τη Δεξιά και όσους κατά πόδας την ακολουθούν δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ελευθερία της αγοράς. Ως ΑΚΕΛ απαντούμε σ’ αυτή τη συγχορδία που προσπαθεί να επαναφέρει σκοτεινές στιγμές του παρελθόντος με οργανωμένη αντίσταση, με ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις, στοχευμένη δράση για να δοθεί νέα κατεύθυνση προς όφελος του λαού μας σε μια απελευθερωμένη και επανενωμένη Κύπρο.

* Υποψήφια βουλευτής Λευκωσίας ΑΚΕΛ-Αριστερά – Νέες Δυνάμεις