Του Κώστα Κατσώνη
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το αν είµαστε ή όχι στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», λες και η ιστορική πραγµατικότητα και οι διάφορες πτυχές και προεκτάσεις της είναι είδος εµπορεύσιµο και µπορεί κάποιος, µε ανέξοδες και εύηχες ρητορικές δηλώσεις και διακηρύξεις, να την οικειοποιείται ή ακόµα και να την καπηλεύεται.
Αναµφίβολα, οι πολιτικές θέσεις κάθε ηγέτη τον κατατάσσουν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, εάν και εφόσον τάσσεται ξεκάθαρα ενάντια στον πόλεµο και έµπρακτα υπηρετεί την ειρήνη -που είναι σήµερα, στις δοσµένες τραγικές συνθήκες που βιώνει ο δύσµοιρος ουκρανικός λαός, η µόνη επιβεβληµένη, σωστική και κατεπείγουσα αναγκαιότητα. Κανένας πολεµοκάπηλος ηγέτης, Ευρωπαίος ή υπερατλαντικός ή άλλος, δεν δικαιούται να διεκδικεί θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, εφόσον επιλέγει το δρόµο της πολεµικής παράνοιας που οδηγεί πάντα τους λαούς, κατά τραγική ιστορική τεκµηρίωση, στον όλεθρο.
∆εν ανήκει σίγουρα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, που πισωγυρίζει την ευρωπαϊκή και την παγκόσµια Ιστορία στις πιο σκοτεινές µέρες που βίωσε η ανθρωπότητα στη διάρκεια του περασµένου αιώνα, µε δύο παγκόσµιους πολέµους και περισσότερα από 80 εκατοµµύρια ανθρώπινες απώλειες. Είναι προφανές όµως πως ούτε ο Αµερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ούτε και οι πλείστοι Ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γιατί δεν αρκεί να καταγγέλλεις και να καταδικάζεις τον πόλεµο, ενώ την ίδια ώρα προβαίνεις σε ενέργειες που κάθε άλλο παρά υπηρετούν την ειρήνη, αλλά συντηρούν και παρατείνουν µια επικίνδυνη πολεµική σύρραξη, µε ολέθριες συνέπειες για το λαό της χειµαζόµενης Ουκρανίας. Κι αυτό ακριβώς πράττουν ελαφρά τη καρδία οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι ηγέτες του αµαρτωλού και νεκραναστηµένου σήµερα, εξαιτίας της ρωσικής εισβολής, ΝΑΤΟ. Γιατί ενώ ο πόλεµος µαίνεται για 49η µέρα µε χιλιάδες νεκρούς και περισσότερους από 10 εκατοµµύρια πρόσφυγες, δεν έχουν αρθρώσει ίσαµε σήµερα λόγο φιλειρηνικό -πλην του Γάλλου ηγέτη Εµµανουήλ Μακρόν- ούτε έχουν καταβάλει οποιαδήποτε συντονισµένη προσπάθεια για την κατάπαυση του πυρός, ώστε να δοθεί µια ευκαιρία στην ειρήνη και να σωθούν όσο το δυνατό περισσότερες ζωές. Αντ’ αυτού, µεθοδεύουν ένα µακροπρόθεσµο εξοπλιστικό πρόγραµµα µε δαπάνες δισεκατοµµυρίων -προς τέρψιν των ΗΠΑ και των πολεµικών τους βιοµηχανιών- ενώ εξαγγέλλουν καθηµερινά νέες πολεµικές ενισχύσεις για την Ουκρανία. Για να συνεχίσουν οι Ουκρανοί να σκοτώνονται, όπως και οι Ρώσοι στρατιώτες, αφού δεν φαίνεται να κάνει πίσω η Μόσχα, παρά τις εξοντωντικές κυρώσεις που της έχουν επιβάλει πριν επιτύχει τους βασικούς στρατηγικούς της στόχους.
Με αυτά τα δεδοµένα και λαµβάνοντας υπόψη το αµαρτωλό και εγκληµατικό παρελθόν των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι δυνατό να διεκδικούν, ανερυθρίαστα, θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας; Τι να πρωτοθυµηθούµε; Τον πόλεµο του Βιετνάµ, την Ελλάδα της χουντικής επταετίας, τη Χιλή, τη µοιρασµένη µατυρτική µας πατρίδα, τον Πόλεµο του Κόλπου στο Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Συρία που ακόµα αιµορραγεί, τη Λιβύη, την Υεµένη, το Αφγανιστάν και τόσες άλλες χώρες και λαούς που βίωσαν ή και βιώνουν ακόµα το πιο σκληρό και ανάλγητο πρόσωπο του ΝΑΤΟϊκού συνδικάτου; Οι λαοί θυµούνται! Έχουν γνώση και κρίση! Και προσδοκούν και εναγώνια προσµένουν την ειρήνη και τη συµφιλίωση των λαών και όχι µια νέα περίοδο ψυχροπολεµικού εξοπλιστικού ανταγωνισµού και νέων πολεµικών αναµετρήσεων, που µόνο δεινά προοιωνίζονται για τον σύγχρονο κόσµο του 21ου αιώνα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
