Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*
Για τα θέματα στεγαστικής πολιτικής έχουμε μιλήσει πολλές φορές και σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε! Η απόκτηση στέγης αποτελεί ύψιστο δικαίωμα του ανθρώπου σε κάθε πολιτισμένη κοινωνία. Όπως ακριβώς είναι το συνταγματικό δικαίωμα για δωρεάν υγεία και δωρεάν παιδεία. Αυτά τα πολύτιμα αγαθά καθορίζουν και τον δείκτη ευημερίας των πολιτών σε κάθε κοινωνία.
Τα τελευταία χρόνια οι πολιτικές που εφάρμοσαν ή και δεν εφάρμοσαν οι κυβερνώντες και το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης οδηγούν όλο και περισσότερο στη φτωχοποίηση του λαού.
Ειδικότερα το μοντέλο ανάπτυξης που προώθησαν οι κυβερνώντες τα τελευταία χρόνια, μετατρέποντας το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα σε βιομηχανία παραχώρησης «χρυσών» διαβατηρίων, αποτελεί την κύρια αιτία των αδιεξόδων και της κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Αν προσθέσουμε και την υγειονομική κρίση και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει σε βαθμό τραγικό, ιδιαίτερα για τις ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες. Οι πύργοι και τα ψηλά κτίρια έχουν δημιουργήσει εκ των πραγμάτων μια νέα οικονομική φούσκα που επιδρά αρνητικά και στην οικονομία και στις τράπεζες, αλλά και στην ίδια την ανάπτυξη.
Σήμερα οι απλοί άνθρωποι, οι νέοι άνθρωποι, ο εργαζόμενοι ζουν και βιώνουν το απόλυτο αδιέξοδο στον τομέα της στεγαστικής πολιτικής.
Τα ενοίκια έχουν εκτοξευθεί σε τιμές απλησίαστες σ’ όλες τις πόλεις. Ιδιαίτερα στη Λεμεσό, οι τιμές ενοικίων φτάνουν και ξεπερνούν πολλές φορές τις τιμές του Λονδίνου και του Ντουμπάι. Με €900 και €1.000 για να ενοικιάσεις 70 τετραγωνικά, κατανοεί ο καθένας ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο μοντέλο. Ένα ζευγάρι με μισθό €1.500 το μήνα δεν μπορεί να αντέξει τέτοιο κόστος ζωής. Αφήνω το γεγονός ότι πλέον, ιδιαίτερα -και το τονίζω- στη Λεμεσό δεν υπάρχουν ούτε σπίτια, ούτε διαμερίσματα, ούτε προς ενοικίαση και εκείνα που υπάρχουν για πώληση τρομάζουν οι τιμές τους.
Αναφέρω και ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία για να αποδείξω το γεγονός ότι η απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας αποτελεί προνόμιο για λίγους. Ένα στεγαστικό δάνειο €200.000 στοιχίζει €345 τον μήνα μόνο τόκους. Οι δόσεις των δανείων στην Κύπρο είναι διπλάσιες από τον μέσο της Ευρωζώνης.
Η αύξηση των ενοικίων στην Κύπρο είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη. Οι δε μισθοί στην Κύπρο είναι 40% πιο χαμηλοί από τον μέσο όρο της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Οι δε δόσεις των δανείων στην Κύπρο είναι διπλάσιες και βάλε από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Δηλαδή το κόστος δανεισμού που επιβάλλουν οι τράπεζες στην Κύπρο και οι αυξημένες απαιτήσεις τους καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων.
Η ανυπαρξία ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής από τους κυβερνώντες έχει τεράστιο κόστος. Ακύρωσαν τη στεγαστική πολιτική που εφάρμοζαν προηγούμενες κυβερνήσεις. Οι πολιτικές της διακυβέρνησης Δ. Χριστόφια, που αποτελούνταν από 14 σχέδια στέγης, τερματίστηκαν πλήρως. Ούτε για τους αυτόχθονες, ούτε για τους πρόσφυγες υπάρχει ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική. Με σπασμωδικές ανακοινώσεις δεν αντιμετωπίζονται οι ανάγκες της κοινωνίας. Αφήνω το γεγονός ότι πάσχουν ως ανεφάρμοστες ορισμένες από τις ανακοινώσεις τους.
Ολοκληρώνω με την κατάθεση ακόμα κάποιων στοιχείων προς επιβεβαίωση των πιο πάνω. Στο πρόσφατο παρελθόν το 60% του κυπριακού λαού μπορούσε να αποκτήσει ιδιωτική κατοικία, άλλο 30% μπορούσε να αποκτήσει στέγη, είτε ως πρόσφυγας είτε και ως αυτόχθονας. Έμενε ένα 10% που ενοικίαζε με δυνατότητα να πληρώνει το ενοίκιο, με λογικές τιμές και πρόσβαση σε κατοικίες και διαμερίσματα ανθρώπινα.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές 2023 αποτελούν κρίσιμο ραντεβού. Οι πολίτες καλούνται να κρίνουν κάθε υποψήφιο για το ανθρωποκεντρικό πρόγραμμά του και ιδιαίτερα για το συγκεκριμένο θέμα. Το ΑΚΕΛ θα συνεχίζει να εμπλουτίζει το όραμά του καταθέτοντας μια ολοκληρωμένη ανθρωποκεντρική πολιτική, με το δικαίωμα στη στέγη να αποτελεί επίκεντρο της προσοχής του. Ήρθε η ώρα ο λαός να γίνει αφέντης των ελπίδων και προσδοκιών του, μ’ ένα κράτος και μια διακυβέρνηση πιο κοινωνική, πιο αλληλέγγυη.
* Μέλος Πολιτικού Γραφείου, Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού
