Η στρατηγική της κυβέρνησης για τη ΣΚΤ

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Η στρατηγική του μεγαλομετόχου του Συνεργατισμού, δηλαδή της κυβέρνησης, προκαλεί δικαιολογημένα έντονες ανησυχίες στις τάξεις της κοινωνίας και ιδιαίτερα των δανειοληπτών.

Το πλαίσιο πολιτικής το οποίο ενέκρινε το Υπουργικό Συμβούλιο προνοεί ότι την επόμενη διετία ποσοστό τουλάχιστον 50% θα περάσει στα χέρια «θεσμικών/στρατηγικών επενδυτών».

Επίσης η κυβέρνηση ως ο μεγαλομέτοχος του Συνεργατισμού ενέκρινε το κλείσιμο 90 υποκαταστημάτων στην ύπαιθρο, με αποτέλεσμα οι ορεινές κοινότητες να μην μπορούν πλέον να εξυπηρετηθούν από το ίδρυμα το οποίο οι ίδιες δημιούργησαν και στήριξαν για χρόνια.

Ακόμη η κυβέρνηση στην έκτακτη Γενική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ανάθεσης της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων του Συνεργατισμού στην ισπανική Altamira, η οποία, σύμφωνα με την έκθεση της Μονάδας Διαχείρισης της συμμετοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει «αποδεδειγμένο ιστορικό αποδόσεων, ενώ έχει συνεργαστεί με μεγάλες τράπεζες και επενδυτικά ταμεία του εξωτερικού με επιτυχία».

Μάλιστα στην έκθεση γίνεται αναφορά σε «εμπειρίες των χωρών του Νότου», δηλαδή εκποιήσεις. Το ίδιο ανησυχητικά είναι τα στοιχεία για τη διαχείριση που τυγχάνει σήμερα ο Συνεργατισμός. Όπως αναφέρεται στην έκθεση διαθέτει πέραν των 4 δισ. ευρώ, αλλά δεν δίνει νέα δάνεια.

Επίσης κόλλησαν και οι αναδιαρθρώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν μείωση της τάξης του 43,4%.

Μάλιστα τα πιο πάνω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πραγματική οικονομία και ιδιαίτερα τα νοικοκυριά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, λόγω της υψηλής ανεργίας και των περικοπών που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στους μισθούς και στα ωφελήματα των εργαζομένων, είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Σύμφωνα με την έκθεση τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έφτασαν στις 31/05/2017 στα 7,27 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 21,2 εκατ. ευρώ σε σχέση με τις 31/12/2016. Δηλαδή κάθε μήνα αυξάνονται περίπου κατά 3,5 εκατ. ευρώ.

Ο μέσος όρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων στα επαγγελματικά ταμιευτήρια ανήλθε στο 19,3%, για τα ΣΠΙ της επαρχίας Λευκωσίας στο 69,24%, για τα ΣΠΙ της επαρχίας Λεμεσού στο 67,79%, για την επαρχία Λάρνακας – Αμμοχώστου στο 74,46% και για την Πάφο στα 78,80%.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει να πει ξεκάθαρα ποιες είναι οι προσθέσεις της για τον Συνεργατισμό.

Οφείλει να δώσει εξηγήσεις γιατί έκλεισαν τα υποκαταστήματα στην ύπαιθρο, γιατί προτιμήθηκαν οι «θεσμικοί/στρατηγικοί επενδυτές», γιατί δεν δίδονται νέα δάνεια, ενώ υπάρχει ρευστότητα διαθέσιμη πέραν των 4 δισ. ευρώ, γιατί καθηλώθηκαν οι αναδιαρθρώσεις, γιατί και πώς επιλέχθηκε η Altamira, τι συμφωνήθηκε με την ισπανική εταιρεία κ.τ.λ..

Η κυβέρνηση αποχωρεί σε μερικούς μήνες. Δεν μπορεί λοιπόν να λαμβάνει από μόνη της αποφάσεις που να δεσμεύουν τον Συνεργατισμό για το υπόλοιπο της ζωής του. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που γνωρίζει ότι η βούληση της κοινωνίας είναι διαφορετική.