Της Σκεύης Κουκουμά*
Τις προηγούμενες μέρες μέσα από την έρευνα του «Πολίτη» και της δημοσιογράφου Κάτιας Σάββα παρουσιάστηκαν τα βιώματα γυναικών θυμάτων βίας. Μέσα από την έρευνα της εφημερίδας φάνηκε για ακόμη μια φορά ο φόβος και το μέγεθος της βίας που βιώνουν τα θύματα και από την άλλη η παντελής ανυπαρξία δομών και ενός συγκροτημένου πλαισίου στήριξής τους. Στη δική μας αντίληψη το φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί σφαιρικά και στη ρίζα του. Οι πολιτικές και οι δράσεις δεν θα πρέπει να περιορίζονται στη στήριξη της γυναίκας μετά τη θυματοποίησή της. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε γιατί η γυναίκα είναι ευάλωτη στη βία μέσα και έξω από την οικογένεια, στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στη διασκέδαση, στον αθλητισμό κ.ο.κ. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει ο προβληματισμός μας: Είναι πλέον δεδομένο μέσα από μελέτες ότι η ενδοοικογενειακή βία εντείνεται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Αυτό σε κανένα βαθμό δεν αποτελεί άλλοθι για τους θύτες, αλλά θα έπρεπε να καθοδηγεί την κυβέρνηση στο σχεδιασμό πολιτικών. Είναι οξύμωρο από τη μια να ισχυρίζεται κανείς ότι στηρίζει τις γυναίκες απέναντι στα φαινόμενα βίας και από την άλλη να αφήνονται χωρίς χρηματοδότηση και στα όρια να κλείσουν φορείς και ΜΚΟ που ασχολούνται με το ζήτημα. Η βία ενάντια στις γυναίκες αποτελεί ακόμη μια μορφή της φυλετικής καταπίεσης των γυναικών στις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Με αυτό ως δεδομένο, το επόμενο λογικό βήμα θα περιελάμβανε πολιτικές και δράσεις που θα ενδυνάμωναν τις γυναίκες, που θα αφαιρούσαν από τους ώμους της βάρη και υποχρεώσεις. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η επέκταση των ωραρίων εργασίας στο λιανικό εμπόριο -ένας τομέας στο οποίο κατά κύριο λόγο εργάζονται γυναίκες- έχει εντείνει την εκμετάλλευση, ενώ το κλείσιμο δομών φροντίδας ανήλικων και ηλικιωμένων δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ο κύκλος της βίας δεν θα σταματήσει να αναπαράγεται εάν δεν υπάρξουν εκείνες οι παρεμβάσεις που θα τον σπάσουν. Για παράδειγμα, ποια είναι η στήριξη και η παρέμβαση από τις υπηρεσίες του κράτους απέναντι στα παιδιά που είναι για χρόνια θεατές της βίας του πατέρα ενάντια στη μητέρα; Ποια είναι η παρέμβαση του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να ενδυναμώνει τις γυναίκες και να διαπαιδαγωγεί τους άντρες; Πού είναι οι μελέτες που να στηρίζουν τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και να ασκείται προληπτική πολιτική από το κράτος;
Σε κάθε περίπτωση, όταν προσεγγίζουμε το θέμα της βίας ενάντια στις γυναίκες δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε το γεγονός ότι οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες δημιουργούν ένα πλαίσιο στο οποίο η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό και καταλήγει εξαρτημένη από τον σύζυγο και την οικογένεια. Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν μέτρα και πολιτικές που ακόμα και με τις σημερινές συνθήκες μπορούν να λειτουργήσουν υποστηρικτικά. Άμεση απόσυρση όλων των εξαιρέσεων που ζήτησε η κυβέρνηση για την εφαρμογή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας. Η εφαρμογή της Σύμβασης στην ολότητα απαιτούσε προϋπολογισμό της τάξης των 8 εκατομμυρίων ευρώ. Με τα κουρέματα και τις εκπτώσεις της κυβέρνησης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης έναντι των δικαιωμάτων των γυναικών καταλήξαμε σε προϋπολογισμό της τάξης των 800 χιλιάδων ευρώ. Αναβάθμιση και στελέχωση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας με τη δημιουργία εξειδικευμένων υπηρεσιών που ασχολούνται με θέματα οικογένειας και παιδιού. Δεν μπορεί να συνεχίσει να διαιωνίζεται η δικαιολογία της υποστελέχωσης και της έλλειψης προσωπικού. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπάρξει ένας ξεχωριστός μηχανισμός αναφοράς για τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με συγκεκριμένα πρωτόκολλα για τον τρόπο χειρισμού και στήριξης των θυμάτων. Ενίσχυση και στήριξη της οικογένειας με εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας για λειτουργία υποδομών και υπηρεσιών -σε όλες τις επαρχίες- που να στηρίζουν τις οικογένειες που είναι ευάλωτες στη βία. Ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα μαθήματος για την ουσιαστική ενδυνάμωση των κοινωνικών δεξιοτήτων και αντιστάσεων των παιδιών ενάντια στη βία και για αλλαγή των στερεότυπων αντιλήψεων για το ρόλο των δύο φύλων. Να μεγαλώνουν δηλαδή τα παιδιά μας με τις αξίες της ισοτιμίας και του αλληλοσεβασμού των φύλων. Τα πιο πάνω μπορούν άμεσα να προσφέρουν μετρήσιμα αποτελέσματα απέναντι στο φαινόμενο της βίας ενάντια στις γυναίκες. Αυτό που μένει είναι να μετακινηθούν όσοι έχουν την ευθύνη για τη χάραξη της πολιτικής από τα ευχολόγια στα έργα.
* Βουλευτής ΑΚΕΛ, ΓΓ ΠΟΓΟ
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
