Μπορεί η Πρωτοχρονιά να μην είναι παρά μια σελίδα στο ημερολόγιό μας, μια αυθαίρετη τομή στο σώμα της ιστορίας, όμως είναι ταυτόχρονα και η ευκαιρία να ονειρευτούμε, να δούμε τον κόσμο, όχι όπως πραγματικά είναι, αλλά όπως θα θέλαμε να είναι – άλλωστε το όνειρο είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή.
Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο όπου:
Η τροφή δεν θα θεωρείται πια αντικείμενο φιλανθρωπίας στα κοινωνικά παντοπωλεία αλλά ανθρώπινο δικαίωμα. Η υγεία δεν θα μετρά στους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών αλλά θα αποτελεί βασική υποχρέωση ενός κράτους. Η εκπαίδευση δεν θα είναι προνόμιο όσων μπορούν να την αγοράσουν. Η τέχνη δεν θα θεωρείται είδος πολυτελείας αλλά είδος πρώτης ανάγκης.
Οι νέοι δεν θα υποχρεώνονται να μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά. Οι εργαζόμενοι θα αμείβονται για τη δουλειά τους χωρίς να στριμώχνονται στα Σχέδια των 500 ευρώ. Οι συνταξιούχοι θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς να εξαρτώνται από τις αλχημείες των εγγυημένων εισοδημάτων. Η οικογένεια θα έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι της που δεν θα εξαρτάται από τις αφερεγγυότητες και τις εκποιήσεις.
Οι οικονομολόγοι θα πάψουν να μετρούν το βιοτικό επίπεδο με βάση τους δείκτες κατανάλωσης ή τα stress tests των τραπεζών. Οι ιστορικοί θα πάψουν να μιλούν για «ιερούς» ή «δίκαιους» πολέμους. Οι πολιτικοί θα πάψουν να πιστεύουν ότι οι φτωχοί χορταίνουν με υποσχέσεις.
Ο αέρας θα είναι καθαρός. Τα λουλούδια θα μυρίζουν στ’ αλήθεια. Τα αυτοκίνητα δεν θα πατούν τα σκυλιά στους δρόμους. Η τηλεόραση θα πάψει να είναι το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας. Δεν θα ξαφνιαζόμαστε όταν ο περαστικός μάς λέει «καλημέρα».
Θα πάψουμε να θεωρούμε «ήρωες» ή «βλάκες» όσους είναι ειλικρινείς και κάνουν εκείνο που πρέπει αντί εκείνο που τους συμφέρει. Θα κλείνουμε τα αφτιά μας στις κολακείες. Οι άνθρωποι θα πάψουν να χωρίζονται σε «δικούς μας» και μη. Η αστυνομία δεν θα είναι ο διώκτης όσων δεν μπορούν να την εξαγοράσουν. Ο πήχης της ηθικής θα είναι ψηλά για όλους και δεν θα ανεβοκατεβαίνει καταπώς βολεύει την εξουσία.
Τα σύνορα στους χάρτες θα χάσουν κάθε έννοια και σημασία. Θα είμαστε συμπατριώτες με όλους εκείνους που εργάζονται για το δίκαιο και τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία έχουν γεννηθεί, το χρώμα του δέρματός τους ή τη γλώσσα που μιλούν.
Ονειρα; Η ιστορία όμως δεν ήταν ποτέ απαλλαγμένη από αντιφάσεις, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονταν πάντοτε από παλινωδίες, τα γεγονότα δεν υπήρξαν ποτέ μονοσήμαντα, ούτε οι πορείες προδιαγεγραμμένες και ασφαλείς. Μπορούμε, καταγράφοντας τα λάθη και τις απώλειες του παρελθόντος, να στοιχηματίσουμε στο καλύτερο – σε μια καινούργια κοινωνία. Η εποχή μας έχει ακόμα χώρο για όνειρα και διαχρονικές αξίες.
Υ.Γ. Κάθε χρόνος που φεύγει είναι 365 μέρες γεμάτες εμπειρίες, επιτυχίες και αποτυχίες, χαμόγελα και δάκρυα. Αυτές τις μέρες η σκέψη μου είναι στον Νίκο και τους άλλους φίλους που χάσαμε. Στη Λάλλα και τους άλλους φίλους που υποφέρουν στο κρεβάτι του πόνου. Στον Βενιζέλο και όσους άλλους δοκιμάζονται από την αδικία και την αυθαιρεσία.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
