Υπηρεσία ή τροχοπέδη στη λύση του Κυπριακού;

Του Χρύσανθου Ζαννέττου*

Εδώ και μερικές μέρες παρακολουθήσαμε μια δημόσια συζήτηση με δηλώσεις και αντιδηλώσεις, επίκεντρο της οποίας ήταν το επικείμενο άνοιγμα του οδοφράγματος στη Δερύνεια. Με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε ο Δήμος Αμμοχώστου την Πέμπτη 21.6.18, ακολούθησαν δημοσιογραφικές διασκέψεις, δηλώσεις, ανακοινώσεις και άλλες δημόσιες τοποθετήσεις, οι οποίες αποκάλυψαν μια πραγματικότητα: Υπάρχουν επί του θέματος διαφορετικές απόψεις. Αυτές οι διαφορετικές απόψεις υπάρχουν φυσιολογικά και εντός του Δημοτικού Συμβουλίου, γεγονός απόλυτα θεμιτό, φτάνει όλοι να έχουν τη δύναμη να τις σέβονται και να τις αντιμετωπίζουν στα πλαίσια που ορίζει η δημοκρατία. Ανέκαθεν, στο Δημ. Συμβούλιο Αμμοχώστου, του μεγαλύτερου κατεχόμενου Δήμου της Κύπρου, με τους πολιτικούς συμβολισμούς που κουβαλά η Αμμόχωστος, γινόταν διαχρονικά προσπάθεια να υπάρχει πνεύμα σύμπνοιας και συναίνεσης για πολλούς και ευνόητους λόγους. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί σε όλους του προηγούμενους αλλά και στον νυν δήμαρχο Αμμοχώστου. Αυτό όμως, σε καμιά περίπτωση μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο Αμμοχώστου συχνά συζητούνται πολιτικά θέματα, στα οποία υπάρχουν ανυπέρβλητες διαφορές μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούνται, πολλές φορές και μεταξύ δημοτικών συμβούλων που εκπροσωπούν την ίδια πολιτική δύναμη. Θεωρώ θεμιτό, ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, να καταβάλλεται προσπάθεια γεφύρωσης αυτών των διαφορών.

Συχνά όμως αυτές οι προσπάθειες καταλήγουν σε ένα ελάχιστο κοινό παρονομαστή που στο τέλος μπορεί και να μην ικανοποιεί κανέναν.

Μπροστά σε ένα τέτοιο σενάριο βρεθήκαμε τις τελευταίες μέρες. Δεν έχω σκοπό να κατακρίνω κανέναν, ούτε για τυχόν λανθασμένους χειρισμούς ούτε για τις όποιες απόψεις επί της ουσίας του θέματος. Παρά το γεγονός ότι απόψεις αρνητικές ως προς την προοπτική διάνοιξης του οδοφράγματος της Δερύνειας και οι οποίες εκφράστηκαν δημόσια το προηγούμενο διάστημα από τοπικούς φορείς και παράγοντες της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου, ελαύνονται από οικονομικά, κατά κύριο λόγο, κίνητρα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο Δημ. Συμβούλιο Αμμοχώστου οι όποιες αρνητικές απόψεις υπάρχουν, αντιμετωπίζουν το θέμα κύρια με πολιτικούς όρους. Επί της ουσίας λοιπόν, και αφού ακούστηκαν δημόσια απόψεις που δεν περιορίζονται στο ανακοινωθέν του Δημοτικού Συμβουλίου ημερομηνίας 21.6.18, παραθέτω πιο κάτω κάποιες σκέψεις.

Η οποιαδήποτε υπαναχώρηση της δικής μας πλευράς, σε ένα ΜΟΕ το οποίο έχει ήδη συμφωνηθεί, για το οποίο έγιναν εργασίες και είναι σχεδόν έτοιμο να υλοποιηθεί, αποτελεί κατά τη γνώμη μου λάθος που ισοδυναμεί με αυτοκτονία, αφού θα τορπιλίσει μια και καλή το ήδη ψυχρό κλίμα που επικρατεί, μετά και την κατάρρευση του Κραν Μοντανά. Το οδόφραγμα της Δερύνειας πρέπει να ανοίξει το συντομότερο δυνατό, όπως και τα υπόλοιπα, υπό συζήτηση, οδοφράγματα. Η διάνοιξη οδοφραγμάτων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από προσπάθεια που συμβάλλει στο τελικό ξερίζωμα του συρματοπλέγματος, που βοηθά στην επαναπροσέγγιση, στη συμφιλίωση και τη συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αλλά και στη βελτίωση των συνθηκών για εξεύρεση μιας συνολικής λύσης του κυπριακού προβλήματος. Αυτή η πολιτική προσέγγιση αποτελεί και τη διαχρονική θέση της ε/κ πλευράς στο θέμα. Οι όποιες μονομερείς ενέργειες του κατοχικού καθεστώτος σαφώς και είναι αρνητικές, γιατί δημιουργούν νέα τετελεσμένα και συνιστούν ξεκάθαρη παραβίαση των σχετικών ψηφισμάτων και ταυτόχρονα δημιουργούν το συνειρμό ότι οι πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας πιθανόν να στοχεύουν αφενός να βρεθεί στριμωγμένη η δική μας πλευρά και αφετέρου στον εποικισμό και αυτού του τμήματος της πόλης της Αμμοχώστου.

Αυτά όμως τα δεδομένα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με δικά μας μονομερή αντίμετρα. Μια τέτοια τακτική θα έχει ως αποτέλεσμα, με μαθηματική ακρίβεια μάλιστα, την οριστική κατάρρευση της διαδικασίας. Εάν πραγματικά θέλουμε να λυθεί το πρόβλημα, πρέπει να «σπρώξουμε» και την άλλη πλευρά σε κινήσεις καλής θέλησης, πρέπει να μπούμε μπροστά εμπράκτως να υποβοηθήσουμε στην ανατροπή του κακού κλίματος, και όχι να «κλείνουμε» οδοφράγματα, υπαναχωρώντας από συμφωνηθέντα.

Τέλος, θεωρώ πως πρέπει να μείνουμε προσηλωμένοι στον αγώνα για επιστροφή. Στόχος αμετάθετος πρέπει να παραμείνει η απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή και τον εποικισμό, η ειρηνική επανένωση της πατρίδας και του λαού μας στα πλαίσια μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και η αποκατάσταση και διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

*Μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, αντιδήμαρχος Αμμοχώστου