Ίσως για λόγους ταξικούς;

Του
Σταύρου Αγαθού*

 

Όσο πλησιάζει η ημέρα των Βουλευτικών Εκλογών, τίθενται στη δημόσια και ιδιωτική συζήτηση όλο και εντονότερα, δύο καίρια ερωτήματα: (α) «Γιατί να ψηφίσω;» και (β) «Γιατί ΑΚΕΛ;» Πολλοί οι λόγοι, τα άρθρα, οι ανακοινώσεις και οι δράσεις του Λαϊκού Κινήματος που τα απαντούν καθημερινά.

Σχετικά με το πρώτο ερώτημα να πούμε μόνο το εξής: Όσο μεγάλο και αν είναι το ποσοστό της αποχής, τον Ιούνιο θα βρίσκονται 56 εκλεγμένοι βουλευτές στα έδρανα της Βουλής και θα αποφασίζουν για ζητήματα που μας αφορούν. Επομένως, ο/η κάθε ψηφοφόρος έχει λόγο να επιλέξει ποιοι 56 εκπροσωπούν τα συμφέροντά του καλύτερα.

Σχετικά με το δεύτερο:

Αν ο ψηφοφόρος είναι φοιτητής που δεν ανήκει στα υψηλά εισοδηματικά στρώματα, και μετά βίας θα τελειώσει τις σπουδές του, έχει μόνο μία επιλογή: ψήφο στο ΑΚΕΛ. Το μοναδικό κόμμα που εντός και εκτός Βουλής υπερασπίζεται έμπρακτα τη φοιτητική μέριμνα.

Αν ο ψηφοφόρος είναι μαθητής ή γονιός μαθητή, θα ψηφίσει ΑΚΕΛ, αφού είναι το μοναδικό κόμμα που υπερασπίζεται με κάθε κόστος τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου.

Αν ο ψηφοφόρος είναι εργαζόμενος, τότε η μοναδική του επιλογή, είναι η ψήφος στο ΑΚΕΛ. Στη μοναδική πολιτική δύναμη, που διαχρονικά εντός και εκτός Βουλής υπερασπίζεται εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα, και παλεύει για βελτίωση της καθημερινότητάς του (καθολική κατοχύρωση κατώτατου μισθού, 13ου μισθού, άδειας πατρότητας και μητρότητας, άμεση φορολόγηση του πλούτου…).

Αν είναι οικοκυρά, χαμηλοσυνταξιούχος, άνεργος, μέλος ευπαθούς ομάδας, μπορεί εύκολα να ανατρέξει στη μνήμη του και στα αρχεία της Βουλής. Θα συνειδητοποιήσει ότι το μοναδικό κόμμα που μέχρι τη διάλυση της Βουλής πάλεψε για τα δικαιώματά του/της είναι το ΑΚΕΛ.

Αν δεν αποδέχεται τις επιβουλές των κυβερνώντων, την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό, τη διαφθορά, την αστυνομοκρατία, θα στηρίξει το μοναδικό κόμμα που εδώ και χρόνια προειδοποιεί ότι εάν δεν αντισταθούμε, έρχονται χειρότερες μέρες για τον τόπο μας.

Αν δεν αποδέχεται τη διχοτόμηση που εκφράζεται από τα στόματα πολλών στην απερχόμενη Βουλή, τότε η μοναδική του επιλογή για προοπτική λύσης του Κυπριακού και επανένωσης του λαού, ξέρει ότι είναι το ΑΚΕΛ.

Τέλος, αν ο ψηφοφόρος που (θεωρεί ότι) μπορεί να αντικρίσει τον κόσμο με «ταξικό γυαλί» και συγκαταλέγει τον εαυτό του στην Αριστερά, αλλά κλίνει προς την αποχή, θα αφήσει (έστω προσωρινά) στο πλάι τη χρόνια διαφωνία, σχετικά με το ποιου τα γυαλιά είναι σπασμένα.

Οι εκλογές δεν είναι αναμέτρηση μεταξύ ΑΚΕΛ και αποχής, αλλά αναμέτρηση μεταξύ λαού και εκμεταλλευτών του. Στην αναμέτρηση αυτή, για λόγους ταξικούς, η μόνη επιλογή είναι το ΑΚΕΛ.

*Υποψήφιος βουλευτής Λάρνακας, ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις