Ιστορία τρόμου

Του Γιώργου Κ. Γεωργίου*

Εχει δίκαιο ο Αβέρωφ Νεοφύτου: «Ο Χάρης είναι ο πιο πετυχημένος Υπουργός Οικονομικών τις τελευταίες δεκαετίες και από τους καλύτερους στην ευρωζώνη…».

Ε, βέβαια. Αφού καταφέρνει, με πρόσχημα το μνημόνιο που ορθώς το ονόμασε και δικό τους μανιφέστο, να υλοποιεί με κοινωνική αναλγησία τους πιο ακραίους πολιτικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς της ντόπιας αστικής τάξης, γιατί να μη θεωρείται πετυχημένος; Με τη γνωστή βοναπαρτική του έπαρση, έμπλεος ευτυχίας κάθε φορά που του αποδίδουν αστεράκια οι δάσκαλοί του Μέρκελ – Ντάισελμπλουμ, μας αποκοιμίζει με το ίδιο παραμύθι: πάμε καλά, βγαίνουμε από την ύφεση, μας περιμένουν οι αγορές, αυξάνεται το ΑΕΠ.

Ε και; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Εξαγοράζεται το Mall του Σιακόλα από το νοτιοαφρικανικό όμιλο και αυξάνεται το ΑΕΠ. Ανεβαίνει κατά τι ο ρυθμός ανάπτυξης λόγω διεθνών συγκυριών, γιατί έπεσαν οι τιμές των καυσίμων και υποτιμήθηκε το ευρώ. Περιορίζονται ανεπαίσθητα τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος επειδή περικόπτονται οι δημόσιες δαπάνες και συρρικνώνεται το κράτος πρόνοιας, τα τελευταία τρία χρόνια κατά 249 εκ. ευρώ. Πρόκειται, σαφώς, για μια συγκυριακή «ανάπτυξη».

– «Τα δώσατε όλα» για τις τράπεζες κι όμως, ακόμα ακροβατούν, αφού η κερδοφορία τους στηρίζεται σε επιτοκιακά έσοδα. Καμία πίστωση στην πραγματική οικονομία.

– Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, 28 δις, είναι μια βραδυφλεγής βόμβα. Θα την αποπυροδοτήσετε, έτσι νομίζετε, πουλώντας τα σπίτια του κόσμου.

– Ο αποπληθωρισμός εδραιώνει την ανεργία. Το 2040, όταν θα φύγει πραγματικά η Τρόικα, θα πέσει η ανεργία στο 7,7%!

Ο κόσμος πεινά, κύριε Αβέρωφ. Το βλέπεις;

Η κοινωνία εξαθλιώνεται και βουλιάζει μέσα στη μιζέρια. Βιώνουμε, πλέον, μια ανθρωπιστική κρίση. Μακροχρόνια ανεργία, εσωτερική υποτίμηση μισθών και εισοδημάτων, φτωχοποίηση, κοινωνικά παντοπωλεία, κατάρρευση του Συστήματος Υγείας, «επαναστατική» φροντίδα με το ΕΕΕ, επερχόμενες εκποιήσεις: αυτή είναι η εικόνα της «σωτήριας» προσπάθειας της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ. Αλλιώς, η άνοιξη που έγινε βαρυχειμωνιά…

Οχι για όλους. Γιατί κάποιοι κερδίζουν από την κρίση. Οι φίλοι σας επιχειρηματίες, που αβγατίζουν τα κέρδη τους. Διότι, πώς να το κάνουμε και η ανάπτυξη έχει χρώμα και ταξικές παραμέτρους: ανάπτυξη για ποιον; Αναίτια, δογματικά, ιδεοληπτικά αποπειράσθε να τους τα αυξήσετε με τις ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών. Για νάρθει τάχατες ανάπτυξη. Ποιος θα τη φέρει; Οι φυλλορροούσες τράπεζες, οι ανύπαρκτες ξένες επενδύσεις ή ο μνημονιακός αντιαναπτυξιακός προϋπολογισμός;

Ακούστε, πριν να είναι αργά. Γιατί, στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Υπάρχουν όρια και αντοχές που εξαντλούνται. Και η έπαρση όταν οδηγεί στην ύβρη σε πάει στην τύφλωση του νου και από κει κατευθείαν στην «τίσιν», στην τιμωρία και τη συντριβή…

Και αυτά δεν αργούν να έρθουν, όταν πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως το success story του Χάρη είναι, ουσιαστικά, μια ιστορία τρόμου…

*Βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις