Ιστορικές Διαδρομές: Η πρώτη δημόσια σύγκρουση Μακαρίου – Γρίβα Δεξιές εφημερίδες και Γρίβας κατασκευάζουν κατηγορίες κατά του ΑΚΕΛ

Μακάριος και Γρίβας: Μια λυκοφιλία που ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έκλεισε με το θάνατο του Γρίβα.

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Μέρος 21ο

Ενώ η διαμάχη του Γρίβα με την ελληνική κυβέρνηση και τον Μακάριο οξυνόταν και άρχισε να συγκεντρώνεται οπλισμός ή να γίνονται προσπάθειες για συλλογή οπλισμού από μια μερίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ακραίων, επιχειρήθηκε από μερίδα του ελληνικού τύπου αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης σε Κύπρο και Ελλάδα με συκοφαντικά δημοσιεύματα εναντίον του ΑΚΕΛ, ότι δηλαδή το κομουνιστικό ΑΚΕΛ επιχειρούσε να συστήσει ένοπλες ομάδες για να ανατρέψει τα δεδομένα στην Κύπρο.

Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο σημείωμα, οι εφημερίδες επικαλούνταν και το ότι ο Μακάριος είχε γνώση αυτών των ενεργειών και ενημέρωσε και την ελληνική κυβέρνηση, κάτι που διέψευσε ο ίδιος ο Μακάριος με δηλώσεις του. «Ουδέν γνωρίζω περί των ισχυρισμών του εν λόγω ανταποκριτού και ουδέν στοιχείον έχω εις χείρας μου δι’ εξοπλισμόν των Αριστερών».

Υπενθυμίζεται πως τα δημοσιεύματα εναντίον του ΑΚΕΛ έρχονταν την στιγμή που το κόμμα με διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας επιδίωκε να κερδίσει τη νομιμότητα, με την απαίτηση να αρθεί το αποικιακό διάταγμα με το οποίο το κόμμα τέθηκε εκτός νόμου τον Δεκέμβριο του 1955.

Ο… σοβιετικός δάκτυλος!

Σημαντικό επίσης είναι και το ότι οι δεξιές εφημερίδες έδιναν προεκτάσεις στο όλο θέμα, βλέποντας και την ανάμιξη… σοβιετικού δακτύλου στα όσα συνέβαιναν στην Κύπρο.

Η «Χαραυγή» σε κύριο άρθρο της εκείνες τις μέρες απαντούσε στις συκοφαντίες. Έχουν σημασία τα όσα αναφέρονται γι’ αυτό παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο.

«Δεν είναι πια ο δάκτυλος της Ιντέλλιτζενς Σέρβις που “κινεί” τα νήματα και “παρεμβάλλεται” στις σχέσεις Μακαρίου – Γρίβα. Όχι. Αυτό αρκετά το κοπανήσαμε . Και χωρίς ντροπή. Στραφείτε λοιπόν προς την αριστερά! Η “νέα σοβιετική στρατηγική επί του κυπριακού” είναι τώρα ο δάκτυλος, η δύναμη, το μαγικό ραβδί, ο δαίμονας που “διεισδύει” στις σχέσεις των δύο ανδρών και προκαλεί “διενέξεις” μεταξύ των. Μην αμφιβάλλετε! Τα τύμπανα της καραμανλικής “Ακρόπολης” που συνοδεύουν τον αμανέ της “Βραδυνής” και τους ζορνέδες του συντηρητικού Λονδίνου χαλούν τον κόσμο να σας το αποδείξουν…
Γράφει λοιπόν η “Ακρόπολις”: Η ΕΔΑ, το ΑΚΕΛ, το ΚΚΕ, η ΠΕΟ “εις την πραγματικότητα συγκλίνουν τις προσπάθειες τους προς εφαρμογή της Σοβιετικής γραμμή”, η οποία είναι: “Διαίρεση στην Κύπρο”! διότι “η διαίρεση της Κυπριακής ηγεσίας και του Κυπριακού λαού τίθεται ως βασική προϋπόθεση της νέας Σοβιετικής στρατηγικής, η οποία επιδιώκει να φέρει χάος στην Κύπρο και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα πολιτικής ρευστότητας στην Ελλάδα”. Και ακόμα: “Παντοιοτρόπως υποβοηθούνται και προβάλλονται από αυτή” τη σοβιετική στρατηγική – οι ακόλουθες εκδηλώσεις: “Ανοικτή διαφωνία μεταξύ Μακαρίου – Διγενή, αντιθέσεις στους κόλπους της προσωρινής Κυπριακής Κυβέρνησης, εξωθούμενες ει δυνατόν μέχρι παραιτήσεως υπουργών, διάσπαση της δύναμης του ΕΔΜΑ, όξυνση της αντίθεσης Δέρβη – Μακαρίου, όπως και των διχογνωμιών Κουτσιούκ – Ντενκτάς, ενίσχυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών και συστηματική υπονόμευση των θεσμών της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας”. Τέτοιους άθλους έχει στο ενεργητικό της η “Σοβιετική στρατηγική”! Αυτή η διαβολεμένη, κατά την “Ακρόπολη”, “δημιούργησε προς στιγμή εντυπώσεις με τις συνεντεύξεις, οι οποίες αποδόθηκαν στον Στρατηγό Γρίβα και τη συνέντευξη, η οποία αποδόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο εκ μέρους της απεσταλμένης της “Ουάσιγκτον Σταρ” στη Λευκωσία.

1. Το απαντητικό άρθρο της Χαραυγής της 22ας Ιουλίου 1959 με το οποίο απαντώνται με έντονο τρόπο οι συκοφαντίες εναντίον του ΑΚΕΛ.

Δεν γνωρίζουμε τι να πούμε για την ευνοούμενη του κ. Καραμανλή. Θα την υπενθυμίσουμε όμως ότι οι συνεντεύξεις που καθημερινά αποδίδονται στον στρατηγό Γρίβα και στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο δεν παίρνονται από το πρακτορείο “Τας” ή από ανταποκριτές του σοβιετικού ραδιοφώνου κι ούτε πρωτοδημοσιεύονται στην “Πράβδα”. Οι ιθύνοντες του δεξιού Αθηναϊκού τύπου κυνηγούν κυρίως τέτοιες συνεντεύξεις. Εξ’ άλλου και η ανταποκρίτρια της “Ουάσιγκτον Σταρ” δεν προέρχονται από το “παραπέτασμα” του Κομουνισμού. Κι αν την κίνησε ξένος δάκτυλος αυτός δεν είναι ούτε σοβιετικός, ούτε της ΕΔΑ, ούτε του ΑΚΕΛ, ούτε της ΠΕΟ. Τι ωραία δε που τα καταφέρνει η Σοβιετική στρατηγική ώστε να υπονομεύσει τους θεσμούς της Δημοκρατίας, να παρακωλύσει τις δουλειές των Επιτροπών μας, να σκανδαλίζει τους υπουργούς μας, να “οξύνει” τις σχέσεις Μακαρίου – Δέρβη, κι ακόμα να εντείνει τις διχογνωμίες Κουτσιούκ – Ντενκτάς! Άραγε ποιος από τους δύο Τούρκους ηγέτες είναι ο φιλοκομουνιστής; Τόσο θαυματουργός είναι η Σοβιετική στρατηγική που τους κάμνει όλους άνω – κάτω;

Χαμένα τάχουν οι δημοσιογραφικοί κονδυλοφόροι του καραμανλικού συγκροτήματος. Κρίση φοβερή! Κι από τον πυρετό της κρίσης τα παραληρήματα. Οι εκρήξεις αντικομουνιστικής υστερίας. Οι συκοφαντίες. Οι εκμεταλλεύσεις προσώπων και πραγμάτων. Ακόμα και οι προσβολές των ανδρών που “υποστηρίζουν” (Γρίβα – Μακαρίου) με τις εντυπώσεις ότι χθες η Ιντέλλιτζενς και σήμερα η “Σοβιετική στρατηγική” επενέβησαν μεταξύ τους. γελοία συμπεριφορά φιλοκυβερνητικού Τύπου αλλά και “βαθιές οι ρίζες” τους πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Δεν περνούν όμως.

Ιδιαίτερα στον Κυπριακό λαό δεν έχουν πέραση αυτά τα κόλπα που ούτε φτηνά μπορούν να χαρακτηριστούν. Επαγρύπνηση βέβαια χρειάζεται και σφυρηλάτηση της παλλαϊκής ενότητας. Ενωμένοι. Προπαντός ενωμένοι να προχωρήσουμε στο δύσκολο δρόμο μας και ας κράζουν όσο θέλουν οι πυραυλόπληκτες αθηναϊκές φυλλάδες. κάποτε θα υποχρεωθούν να σιωπήσουν όπως θα σιγήσουν και τα ιμπεριαλιστικά μεγάφωνα του Λονδίνου».

2. Η δήλωση Γρίβα στο αθηναϊκό «Έθνος», όπως δημοσιεύθηκε στο κυπριακό «Έθνος» στις 18 Ιουλίου 1959 με το οποίο αναφέρεται σε βρετανική συνωμοσία σε σχέση με τη διαφορά του με τον Μακάριο. Δεν απέφυγε ωστόσο να εμπλέξει και το ΑΚΕΛ.

Σύγχυση στα μυαλά της δεξιάς

Με όσα έχουμε αναφέρει μέχρι εδώ στο σημερινό σημείωμα, θέλουμε να επισημάνουμε μερικά πράγματα.
Μέσα απ’ όλη τη σειρά των σημειωμάτων που αναφέρονται σε αυτό το θέμα, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι η διαμάχη αφορούσε τη μάχη κυριαρχίας μεταξύ της δεξιάς στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Από τη μια η διαμάχη μεταξύ των άλλοτε αρχηγών της ΕΟΚΑ, Μακαρίου και Γρίβα και από την άλλη η διαμάχη του Γρίβα με την ελληνική κυβέρνηση για λόγους εξουσίας. Όπως έχει αναφερθεί πλειστάκις σε αυτά τα σημειώματα, ο Γρίβας αποφάσισε την αντιπαράθεση από τη στιγμή που αποφάσισε να διεκδικήσει την πρωθυπουργία της Ελλάδας, έχοντας στο μυαλό του ότι ως αρχηγός της ΕΟΚΑ, που θεωρούσε ότι νίκησε τη Βρετανική αυτοκρατορία, μπορούσε να κυβερνήσει και την Ελλάδα και να επιβάλει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Και πίστευε πως όλοι του είχαν υποχρέωση για τον αγώνα που έκανε.

Ο Γρίβας ζούσε στον κόσμο του και στις ιδεοληψίες του, βλέποντας παντού συνωμοσίες. Και πίστευε πως τα προβλήματα που ο ίδιος δημιουργούσε στην εμμονή του να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του (όπως ξεκάθαρα φαίνεται μέσα από τη σειρά αυτών των σημειωμάτων) πίστευε ότι όλοι συνωμοτούσαν εναντίον του.
Και όπως έκανε την περίοδο της ΕΟΚΑ, έτσι και αυτή την περίοδο, έβλεπε εμπλοκή των μυστικών Υπηρεσιών της Βρετανίας στη διαμάχη του με τον Μακάριο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δήλωνε στις 16 Ιουλίου 1959 στο «Βήμα» των Αθηνών, από το Ναύπλιο όπου παραθέριζε ότι «Εάν η Ιντέλλιτζενς Σέρβις ενσπείρει τα ζιζάνια, πρέπει να ξέρη ότι θα φάη τα μούτρα της όπως τάφαγε και κατά τον Κυπριακόν αγνώνα και θα υποστεί εξευτελισμόν, τον οποίον δεν υπέστη μέχρι σήμερον».

Ο Γρίβας δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα δεν τα δημιούργησε καμιά μυστική υπηρεσία αλλά ο ίδιος ο εαυτός του.

Την ίδια ώρα ο πρώην αρχηγός της ΕΟΚΑ μη μπορώντας να αποδεσμευθεί από τον παλιό του εαυτό, διατηρούσε τις εμμονές του εναντίον του ΑΚΕΛ.
Ούτε ο αστικός τύπος της Κύπρου και της Ελλάδας μπορούσε να απαλλαγεί από τα αντικομουνιστικά του σύνδρομα.

Σε δηλώσεις του στην αθηναϊκή «Ελευθερία» και στον Φρέντι Γερμανό ο Γρίβας δήλωσε ότι την περίοδο της ΕΟΚΑ είχε να αντιμετωπίσει του Άγγλους, του Τούρκους και τους κομουνιστές και δεν λύγισε.
Κληθείς να σχολιάσει το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην Ελλάδα, γράφει ο Φρ. Γερμανός, «μου τόνισεν ο στρατηγός, όσο η πληροφορία την οποίαν είχαν από αξιόπιστον πρόσωπον ότι τα 80% των νέων ψήφων ήσαν ψήφοι κομμουνιστικαί. “Κάνετε ένα πρόχειρον υπολογισμόν και θα αντιληφθήτε τι σημαίνει αυτό”. Συνέχισε “σημαίνει ότι κινδυνεύομεν να χάσουμε τη νέα γενιά”. Κατόπιν μου είπε ότι εις την Κύπρον οι κομμουνισταί δεν απέκτησαν ούτε έναν οπαδόν παραπάνω κατά την διάρκειαν του αγώνος. “Διατί συνέβη αυτό; Διότι ο λαός είχεν πίστιν. Επίστευεν εις τον αγώνα που διεξήγομεν”» .

Την ίδια περίοδο το κυπριακό «Έθνος» δημοσίευε ανταπόκριση του από την Αθήνα στο οποίο αναφερόταν ότι «Καλώς ή κακώς οι Έλληνες της Κύπρου έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρώτατας δυσχερείας κατά το παρόν στάδιον της οργανώσεως της νέας Δημοκρατίας, είτε αι δυσχέρειαι αύται πηγάζουν εκ της τέως κρατούσης Δυνάμεως είτε εκ της Τουρκικής Κοινότητος, είτε εκ του ΑΚΕΛ».

Πέραν όλων αυτών, ενώ ο Γρίβας κατηγορούσε τις βρετανικές μυστικές Υπηρεσίες, επέμενε «σταθερώς εις τα αρχάς του περί απομονώσεως του εν Κύπρω κομμουνιστικού κόμματος, το οποίον οργανούται και εξοπλίζεται υπό των αγγλικών αρχών της νήσου ως και περί του καταρτισμού του νέου Συντάγματος της Κύπρου μη παρεκκλίνοντος εις το ελάχιστον από τα συμφωνηθέντα μεταξύ αυτού και του αρχιεπισκόπου Μακαρίου» .

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy