Της
Νίκης Κουλέρμου
Ιστορικό χρέος
«Το ΑΚΕΛ δεν οπισθοδρόμησε ούτε στις σκληρές συνθήκες της αποικιοκρατίας, αλλά ούτε και απέναντι στις διώξεις της φασιστικής Παλμεροκρατίας. Ούτε οι ίντριγκες που προσπάθησε να επιβάλει ο αγγλο-αμερικανικός ιμπεριαλισμός, αλλά ούτε και οι πολιτικές δολοφονίες της ΕΟΚΑ και της ΤΜΤ κατάφεραν να περιθωριοποιήσουν το ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ συνέχισε με πείσμα τον αγώνα για την ειρήνη ακόμα και στις συνθήκες του φασιστικού πραξικοπήματος της Χούντας στις 15 Ιουλίου και στις συνθήκες της εισβολής της 20ής Ιουλίου που έφεραν τη χώρα μας ενώπιον της οριστικής διχοτόμησης. Συνεχίζει, στις συνθήκες της διαίρεσης να αποτελεί μια από τις πρωταγωνιστικές δυνάμεις για επαναπροσέγγιση, ομοσπονδιακή λύση και ειρήνη».
Λόγια από το χαιρετισμό ενός από τα πέντε τουρκοκυπριακά κόμματα που παρουσιάστηκαν προχθές και παρακολούθησαν την έναρξη εργασιών του 23ου Συνεδρίου. Οι Τουρκοκύπριοι σύντροφοι δεν είναι απλά καλά διαβασμένοι. Είναι μέρος της ιστορίας του ΑΚΕΛ, όπως είναι μέρος της ιστορίας του ΑΚΕΛ, οι κοινοί αγώνες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων για μια πατρίδα, ένα λαό. Το ΑΚΕΛ πότισε με το άλικο αίμα των παιδιών και των παλικαριών του το χώμα της μικρής μας πατρίδας με την ελπίδα ότι μια μέρα θα ανθίσει σ’ αυτό το χώμα η ελευθερία και το οξυγόνο της θα αναστήσει τη μοιρασμένη μας πατρίδα. Οι ΑΚΕΛιστές μαρτύρησαν για την ελληνοτουρκική φιλία. Μάτωσαν, θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, λοιδορήθηκαν. Το κόμμα της Αριστεράς και των εργαζομένων δέχθηκε ανελέητη πολεμική, έπεσε, μα ξανασηκώθηκε. Δεν λύγισε. Δεν κιότεψε. Δεν γονατίζει ο πλάτανος στην άγρια καταιγίδα.
Κτυπιέται το ΑΚΕΛ από τις ίδιες άγριες καταιγίδες που δέχεται η κυπριακή κοινωνία και το πολιτικό σύστημα σε συνθήκες καπιταλισμού και κρίσεων. Μέσα από την αυτοκριτική του θα διορθώσει την πυξίδα της καθημερινής του λειτουργίας και δράσης. Θα ξαναβρεί το δρόμο και τον πρωτοποριακό του ρόλο. Αυτόν που χρειάζεται να διαδραματίσει για να νιώσει ο εργαζόμενος και η νεολαία, η γυναίκα και ο συνταξιούχος, ο μικροβιοτέχνης και μεροκαματιάρης ότι το κόμμα της εργατιάς είναι ξανά μπροστάρης στους αγώνες για τα δίκαιά του. Αυτό είναι σίγουρο. Θα ξαναβρεί τη δύναμή του. Θα κόψει και θα πετάξει το παλιό και το σάπιο, το ασύμβατο και το κακό, και θα αποκτήσει ξανά το ηθικό του πλεονέκτημα. Ήδη οι ΑΚΕΛιστές, από τα κάτω προς τα πάνω, και από τα πάνω προς τα κάτω σε όλη την πυραμίδα του, έμμισθοι και εθελοντές, αξιωματούχοι και μη, από την επομένη της 30ής Μαΐου και της εκλογικής ήττας, σκούπισαν το δάκρυ και συλλογικά, δημοκρατικά, συντεταγμένα, με διαφάνεια, παρρησία και αποφασιστικότητα αναζήτησαν τα αίτια και τα αιτιατά αυτής της ήττας. Κορυφώνεται σήμερα αυτός ο διάλογος μέσα από το 23ο Συνέδριο και παίρνονται οι αποφάσεις. Αποφάσεις που θα πρέπει να υλοποιηθούν με ενότητα και μια γροθιά για να επιφέρουν το στόχο της ενδυνάμωσης του ΑΚΕΛ για να παίξει το ρόλο που του έταξε η ιστορία. Γιατί οι ΑΚΕΛιστές «δεν είμαστε χαλαστές, είμαστε κτίστες», όπως είπε ο μ. σύντροφος Μιχάλης Πουμπουρής. Κουβαλούμε βαριά κληρονομιά και έχουμε ιστορικό χρέος να κτίσουμε το αύριο του τόπου μας, να συνεχίσουμε μέχρι να εκπληρώσουμε το στόχο «μια πατρίδα, ένας λαός», χέρι με χέρι μαζί με τους Τ/κ συμπατριώτες μας, ώμο με ώμο ενάντια στο φασισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας όπου ο άνθρωπος θα είναι το επίκεντρο.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
