Και λεγόμαστε άνθρωποι….

Της Αργύρως Γεωργίου Θωμά

Το να σκοτώνεις μια ψυχή είναι το ίδιο με το να δολοφονείς κάποιον. Γιατί το να κουρελιάσεις, να στιγματίσεις και να διασύρεις μια προσωπικότητα, έναν ενήλικα ή ένα παιδί δεν ξεπλένεται με τίποτα.

Οι πληγές στην ψυχή μένουν για πάντα και δεν θεραπεύονται. Ούτε ψυχολόγοι βοηθούν ούτε ψυχίατροι. Και αν κάποιος πληγωθεί ανεπανόρθωτα, αυτό το κουβαλά σε ολόκληρή του τη ζωή με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό και στον ίδιο και στον περίγυρό του.

Είναι γι’ αυτό που ο καθένας από εμάς πριν κάνει οτιδήποτε πρέπει να προσμετρά την κάθε του ενέργεια, την κάθε του πράξη και να γνωρίζει από πριν τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει σε άλλους ανθρώπους.

Αυτή η διαπίστωση είναι γενική, αφορά όμως και την κατάσταση που διαμορφώνεται στην κοινωνία ως συνεπακόλουθο των πράξεων του καθ’ ομολογίαν κατά συρροή δολοφόνου, 35χρονου ιλάρχου.

Η συντριπτική πλειονότητα έσπευσε να καταδικάσει τους γονείς εκείνους και μάλιστα μητέρες που χωρίς να προβληματιστούν σοβαρά δεν ντράπηκαν (το λιγότερο βέβαια που μπορεί να πει κάποιος) και ζήτησαν να απομακρυνθεί το ένα από τα παιδιά του δολοφόνου από το δημοτικό σχολείο στο οποίο φοιτά και να απομακρυνθεί από τα δικά τους παιδιά.

Αλήθεια, με ποιο σκεπτικό, με ποια λογική πήραν αυτή την απόφαση για να υποβάλουν ένα τέτοιο αίτημα; Η πράξη τους μένει εκεί και μαρτυρά τη νοοτροπία και την κουλτούρα πολλών από εμάς.

Στα λόγια δηλώνουμε συντετριμμένοι, εκφράζουμε συμπαράσταση, τονίζουμε την απέχθειά μας για το έγκλημα και την ίδια ώρα μπήγουμε το μαχαίρι πιο βαθιά στην πληγή που ήδη αιμορραγεί.

Τολμούμε να ζητούμε στην ουσία από ένα παιδάκι να πληρώσει για τις πράξεις ενός ενήλικα, έστω και αν αυτός είναι ο πατέρας του. Δεν σκεφτόμαστε ότι αυτό το παιδί και το αδελφάκι του, η μητέρα τους και γενικά οι γονείς του εγκληματία έχουν δολοφονηθεί και αυτοί από τις πράξεις του; Δεν σκεφτόμαστε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να φορτώνουμε ένα τέτοιο βάρος σε μια αθώα ψυχή;

Αντί να αγκαλιάσουμε, προτιμούμε να σπρώξουμε στον γκρεμό για έναν ανεξήγητο λόγο κάποιον που δεν έχει καμιά ευθύνη, επειδή υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να βλάψει το δικό μας παιδί, επειδή στο DNA του μπορεί να κρύβει τα ένστικτα ενός δολοφόνου; Γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα που θέλουν να πουν με την πράξη τους αυτοί οι γονείς. Πολύ κρίμα μάλιστα που είναι και μητέρες.

Αυτή η πολιτεία που μεγαλώνει τέτοιους ανθρώπους, έστω και λίγους, θέλει σίγουρα βοήθεια, θέλει εκ βάθρων αλλαγές για να μάθει να ανοίγει με ειλικρίνεια μάτια και καρδιές και να αλλάξει νοοτροπίες.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy