Χρυστάλλα Καρόλου: Καλά τα στεγαστικά σχέδια, αλλά πού είναι οι υποδομές;

Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης επιβάλλεται για να μπορούν οι Τοπικές Αρχές να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών, αναφέρει στη «Χαραυγή» η υποψήφια βουλευτής ΑΚΕΛ Λευκωσίας Χρυστάλλα Καρόλου. Επισημαίνει δε, πως κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η οποία θα ενημερωθεί και θα εκφράσει την άποψή της σε τοπικό δημοψήφισμα. Η Χρυστάλλα Καρόλου σχολιάζει, επίσης, τα προσφάτως εξαγγελθέντα στεγαστικά σχέδια, τα οποία δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί η αστυφιλία, αλλά και ποια διαχείριση πρέπει να γίνεται στις υποθέσεις των παρενοχλήσεων.

Συνέντευξη στον Γιάννη Κακαρή

Μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών, έχει ολοκληρωθεί το νομοθετικό έργο για μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τι θα αλλάξει στην καθημερινότητα των πολιτών και ποια η άποψή σας για τα δημοψηφίσματα;

Το ΑΚΕΛ διαχρονικά πρωτοστάτησε στη δημιουργία και την εξέλιξη του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχοντας ως μέλημά του την ευημερία των πολιτών. Μέσα από τη μεταρρύθμιση, ουσιαστικά επανακαθορίζεται η σχέση του πολίτη με το κράτος και τις Τοπικές Αρχές. Η αποκέντρωση, η δημιουργία συνεργειών και η συμπλεγματοποίηση υπηρεσιών στη βάση της γεωγραφικής γειτνίασης των δήμων και των κοινοτήτων, θα ενισχύσει τους νέους δήμους και τα Συμπλέγματα που θα δημιουργηθούν και θα βελτιώσει κατά πολύ τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Από την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλές αλλαγές στο κείμενο και έχουν καταθέσει τις απόψεις τους πολλά οργανωμένα σύνολα και φορείς. Απαιτείται όμως περαιτέρω διάλογος με τους πολίτες. Πρέπει να ενημερωθούν οι πολίτες και να πειστούν για την αναγκαιότητα των συνενώσεων. Πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο πως όλες αυτές οι αλλαγές θα διασφαλίσουν την καλύτερη ποιότητα της ζωής του. Και βεβαίως θα πρέπει να τον ακούσουμε. Αυτό θα γίνει μέσω των δημοψηφισμάτων, στα οποία θα κληθούν οι τοπικές κοινωνίες να τοποθετηθούν.

Άλλωστε αυτό προβλέπει και ο Ευρωπαϊκός Χάρτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο οποίος αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων, ενώ ρυθμίζει μεταξύ άλλων και τη διαδικασία τυχόν αλλαγών των εδαφικών ορίων τής κάθε Αρχής Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ως ΑΚΕΛ, διαφωνούμε με την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, σε αυτή τη χρονική περίοδο και πολύ περισσότερο διαφωνούμε με τη μορφή του δημοψηφίσματος που προτείνει η κυβέρνηση. Θεωρούμε σωστό, όπως δοθεί χρόνος στο διάλογο με τους πολίτες. Εξάλλου η νομοθεσία θα τεθεί σε ισχύ το 2024.

 

Πρόσφατα η κυβέρνηση παρουσίασε τα νέα στεγαστικά σχέδια για ορεινές, ακριτικές και μειονεκτικές περιοχές. Τα θεωρείτε ικανοποιητικά;

Το ζητούμενο δεν είναι απλά η ανέγερση μιας κατοικίας και η εγκατάσταση στην ύπαιθρο. Αυτό είναι εύκολο για τα νεαρά ζευγάρια, ενόσω δεν έχουν παιδιά. Δεν υπάρχουν υποδομές φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους. Σε πολλές κοινότητες τα σχολεία εάν δεν έχουν κλείσει, υπολειτουργούν, είτε λειτουργούν με συμπλέγματα τάξεων. Δεν υπάρχουν χώροι φύλαξης των παιδιών μετά το σχολείο, που να λειτουργούν μέχρι την ώρα που γονείς θα επιστρέψουν από τα αστικά κέντρα, όπου συνήθως εργάζονται.

Ποιες ευκαιρίες αλήθεια, θα έχουν τα παιδιά σε δραστηριότητες όπως είναι αθλητισμός, η ψυχαγωγία, ο πολιτισμός; Ποια η ποιότητα της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης των κατοίκων της υπαίθρου; Πρέπει να γίνουν πολλά, για να πειστούν τα νέα ζευγάρια να παραμείνουν στα χωριά τους ή να γυρίσουν σε αυτά.

 

 

Τελευταία οι αποκαλύψεις για σεξουαλικές ή άλλου είδους παρενοχλήσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Τι πρέπει να γίνει για να στηριχθούν τα θύματα;

Η σεξουαλική παρενόχληση, λεκτική ή σωματική, προσβάλλει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, άνδρα ή γυναίκας, ενώ παράλληλα δημιουργεί σε αυτόν ένα περιβάλλον εκφοβισμού και ταπείνωσης.

Το μέγεθος του τόπου μας, όπου σχεδόν όλοι, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, εμποδίζει τα θύματα να προχωρήσουν σε καταγγελία, μήπως και στιγματιστούν. Πολλά θύματα αισθάνονται ντροπή και φοβούνται ότι θα χάσουν τις δουλειές τους, ενώ μπορεί να νιώθουν και ενοχές για ό,τι τους συνέβηκε.

Η διαχείριση του φόβου και της ανασφάλειας είναι πολύ δύσκολη διαδικασία για τα θύματα. Το να αποταθεί ένα άτομο για βοήθεια σε ψυχολόγο ή σε κάποιον ειδικό, αποτελεί για κάποιους ταμπού.
Η ατιμωρησία των θυτών δημιουργεί ανασφάλεια και αβεβαιότητα ως προς το εάν πρέπει το θύμα να προχωρήσει σε καταγγελία και δημοσιοποίηση γεγονότων.

Η τροπή που πήραν τα πράγματα μετά τις πρώτες καταγγελίες, λειτούργησε λυτρωτικά για πολλά θύματα, που έκρυβαν μέσα τους φόβο, πόνο και θυμό.

Θεωρώ, ότι εάν εφαρμοστεί σωστά η ισχύουσα νομοθεσία και επιβληθούν οι ανάλογες ποινές, παρ’ όλο ότι θα συνεχίσει να υπάρχει το φαινόμενο, εντούτοις θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους θύτες.