Καλούν τον ΘΟΚ σε διάλογο με τη θεατρική κοινότητα για Επίδαυρο και όχι μόνο

Πυξίδα/ Ορίζοντας/ Φωτογραφία: Πλούτος του Αριστοφάνη από την ομάδα Φτωχολογία σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου

Καλούν τον ΘΟΚ σε διάλογο με τη θεατρική κοινότητα για Επίδαυρο και όχι μόνο

Ανοιχτή επιστολή προς  το Διοικητικό Συμβούλιο και Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου απευθύνουν οι Ελλάδα Ευαγγέλου και ‘Έλενα Αγαθοκλέους. Την επιστολή συνυπογράφουν οι: Μαρίνα Μακρή, Γιολάντα Χριστοδούλου, Διομήδης Κουφτερός, Μαρία Κυριάκου, Ελένη Αναστασίου, Ευριπίδης Δίκαιος, Μερόπη Μωυσέως.

Με αφορμή όπως αναφέρουν “θεατρικές εξελίξεις της πρόσφατης περιόδου όσον αφορά στις πρακτικές/ στην πολιτική του ΘΟΚ” εγείρουν “ερωτήματα και έντονους προβληματισμούς” και πιο συγκεκριμένα, “ο χειρισμός του οργανισμού για πιθανή συμμετοχή της Κύπρου στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου μπορεί να ερμηνευθεί ως υποβιβασμός και παραγκωνιση Κύπριων δημιουργών, επιτρέποντας παρεμβάσεις στην αρχική πρόταση του” και καλούν τον Οργανισμό σε διάλογο. Επίσης αναφέρονται σε “αυτολογοκρισία του κρατικού φορέα” όσο αφορά τις ενέργειες στο έργο Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες σε σκηνοθεσία Μάριου Κακουλλή.

Ακολουθεί η επιστολή ως έχει:

Αγαπητ@,

Οι θεατρικές εξελίξεις της πρόσφατης περιόδου όσον αφορά στις πρακτικές/ στην πολιτική του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου εγείρουν ερωτήματα και έντονους προβληματισμούς.  Συγκεκριμένα, ο χειρισμός του οργανισμού για πιθανή συμμετοχή της Κύπρου στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου μπορεί να ερμηνευθεί ως υποβιβασμός και παραγκωνιση Κύπριων δημιουργών, επιτρέποντας παρεμβάσεις στην αρχική πρόταση του.Συμφωνα με πληροφορίες, η απόφαση επικυρώθηκε από το Δ.Σ. του οργανισμού, με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία.

Να σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Οι πιο πάνω κινήσεις στα πλαίσια της πολιτικής και των πρακτικών του ΘΟΚ μας προβληματίζουν έντονα. Καλούμε τον κρατικό φορέα να έρθει σε διάλογο με την κοινότητα, με βάση τα ακόλουθα σημεία:

1. Ποιο είναι το πλαίσιο των αρχών του οργανισμού, τόσο καλλιτεχνικών όσο και ανθρωπιστικών; Πώς αυτές τυγχάνουν επεξεργασίας, επικαιροποιούνται, επικοινωνούνται και εφαρμόζονται;
2. Πώς χαράσσεται ο καλλιτεχνικός σχεδιασμός κάθε σεζόν και ποια είναι τα μακροπρόθεσμα καλλιτεχνικά σχέδια του οργανισμού;
3. Ποιες οι διαδικασίες καλλιτεχνικού και οικονομικού προγραμματισμού του οργανισμού;
4. Ποια είναι τα κριτήρια και πώς στηρίζεται πρωτίστως η καλλιτεχνική δραστηριότητα και οι καλλιτέχνες της Κύπρου; Στην περίπτωση της παρέμβασης που αναφέρεται πιο πάνω, ποια είναι τα κριτήρια για να αντικατασταθεί Κύπριος σκηνοθέτης με Ελλαδίτη συνάδελφό του σε κυπριακή κρατική πρόταση;
5. Στα πλαίσια ποιου καλλιτεχνικού προγραμματισμού εντάσσονται οι σχέσεις του ΘΟΚ με οργανισμούς και άτομα στην Ελλάδα; Ποια η πολιτική σε σχέση με τις φιλοξενίες/μετακλήσεις άλλων παραγωγών στον ΘΟΚ;
6. Υπάρχουν και άλλες παρόμοιες συνεργασίες με οργανισμούς του εξωτερικού;
7. Ποιο χρηματικό αντίτιμο ισοδυναμεί με τις συνεργασίες του ΘΟΚ με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και αλλού;
8. Παρατηρώντας την έμφαση που δίνει ο ΘΟΚ στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, φαίνεται πως το συγκεκριμένο φεστιβάλ αποτελεί προτεραιότητά του. Στην περίπτωση αυτή, πόσο σημαντική για τον ΘΟΚ είναι η συμμετοχή του με Κύπριους σκηνοθέτες και δημιουργούς; Η απουσία αμιγώς κυπριακής παραγωγής τα τελευταία 12 χρόνια αποτελεί ανησυχητική ένδειξη άλλων προτεραιοτήτων.
9. Ο ΘΟΚ ενδιαφέρεται να έχει σχέση και με άλλα διεθνή φεστιβάλ πλην της Επιδαύρου; Ενδιαφέρεται να έχει διεθνή παρουσία με παραστάσεις;

Κλεινοντας, σημειωνουμε οτι τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε την αυτολογοκρισία του κρατικού φορέα στο έργο Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες σε σκηνοθεσία Μάριου Κακουλλή και στη συνέχεια την ανακοίνωση του οργανισμού, με την οποία διαχωρίζει τη θέση του από την απόφαση της Επιτροπής του ΥΠΑΝ. Παρόλα αυτά, η παράσταση συνεχίζει να παίζει λογοκριμένη στα σχολεία, μια πράξη που ξεκάθαρα εναντιώνεται σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και αρχές.

Είναι συλλογική μας πρόθεση να στηρίξουμε ένα κρατικό θέατρο μέσα από ουσιαστικό διάλογο, βασισμένο στη διαφάνεια και τη συμμετοχικότητα, για να επελθει ουσιαστική συστημική αλλαγή.

Σχόλιο: Σημειώνουμε ότι όπως αναφέρει η επιστολή “πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο”. Παλαιότερα και με άλλα Διοικητικά Συμβούλια ο Οργανισμός προχώρησε με προτάσεις αρεστές στο Φεστιβάλ και παραγκωνίζοντας ή και αλλάζοντας σκηνοθέτες για να μπορέσει “πάση θυσία” να συμμετάσχει στην Επίδαυρο, θυσιάζοντας όμως την ουσία και το κυπριακό θέατρο. Τελευταία περίπτωση όταν απορρίφθηκε η πρόταση για τις Ικέτιδες του Ευριπίδη με σκηνοθέτη τον Παναγιώτη Λάρκου και την οποία τελικά σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός. Τότε είχαν επίσης ακουστεί κάποιες ελάχιστες φωνές διαμαρτυρίας.

Είναι ίσως καιρός να συζητήσει το θέμα ο Οργανισμός ανοιχτά και όχι απλώς στις κλειστές συνεδρίες του Διοικητικού Συμβουλίου;

Παραθέτουμε για το θέμα δυο παλαιότερα άρθρα στον Ορίζοντα της Κυριακάτικης Χαραυγής το 2017 και το 2019.

Αντώνης Γεωργίου

Η Επίδαυρος δεν είναι η Ιθάκη ούτε καν το ταξίδι

Οι Ικέτιδες της Κύπρου