Κάντε κάτι για την… εργολαβική κοροϊδία

Του Τάσου Περδίου

 

«Όσον αφορά το εμπορικό κέντρο της πόλης, το είπα πριν αρκετά χρόνια και εμμένω σε αυτή την άποψη. To εμπορικό κέντρο της Λάρνακας αποτελεί ένα open-air Mall σε πολύ πιο προνομιακή τοποθεσία σε σχέση με τα εμπορικά κέντρα άλλων πόλεων, εφόσον βρίσκεται εντός της κατ’ εξοχήν κύριας περιοχής οικονομικής δραστηριότητας, τουρισμού και ψυχαγωγίας της πόλης. Υπάρχουν ασφαλώς συγκεκριμένες ενέργειες που μπορούν να γίνουν από την πλευρά του δήμου για να καταστεί πιο ελκυστικό και λειτουργικό».

Είναι απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Λάρνακας στη Γενική Συνέλευση του ΕΒΕΛ την περασμένη Τετάρτη. Ο κ. Σταύρου σχολίαζε τις επιπτώσεις του Metropolis Mall στα καταστήματα του εμπορικού κέντρου και έχει δίκιο για τη γεωγραφική μοναδικότητα του εμπορικού κέντρου της Λάρνακας. Έχει δίκιο και στις συγκεκριμένες ενέργειες που μπορούν να γίνουν, πολλές από τις οποίες ήδη έχουν γίνει. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα.

Την περασμένη Τετάρτη γράφαμε σε αυτές εδώ τις σελίδες ένα ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Συνεχίζεται η κοροϊδία από τον εργολάβο της Δημοτικής Αγοράς Λάρνακας». Ο οποίος εργολάβος άρχισε να κτίζει την αγορά τον Σεπτέμβρη του 2018 και είχε υποχρέωση να την παραδώσει Φλεβάρη με Μάρτη του 2020. Κοντεύει να φύγει και το 2021 και ακόμα περιμένουμε. Εάν η νέα Δημοτική Αγορά είναι βασικός παράγοντας ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του εμπορικού κέντρου, έπρεπε ήδη η πόλη να απολαμβάνει αυτό το όφελος ενάμιση χρόνο πριν τη λειτουργία του Metropolis Mall.   Αλλά η πόλη είναι όμηρος των εργοληπτικών εταιρειών και της ανικανότητας του κράτους να ελέγξει επιτέλους ποιες εταιρείες διεκδικούν τα δημόσια έργα. Δεν γνωρίζω σίγουρα, αλλά πιθανότατα η εταιρεία που κτίζει τη νέα Δημοτική Αγορά και πολλές άλλες του ίδιου κλάδου να είναι μέλη των Επιμελητηρίων. Οπότε και το ΕΒΕΛ, που φωνάζει ότι πρέπει να γίνουν έργα για να αντεπεξέλθει το εμπορικό κέντρο απέναντι στο Mall, έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης ως κομμάτι αναγνωρισμένου κοινωνικού εταίρου. Οι προβληματικές εταιρείες, οι οποίες, άγνωστο γιατί, δεν βρίσκεται ένας τρόπος να αποκλείονται από τη διεκδίκηση δημοσίων έργων, είναι ένα καρκίνωμα για τους δήμους και γενικά το δημόσιο συμφέρον. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε ότι η νέα πτέρυγα του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας έπρεπε να τελειώσει σε 3 χρόνια και χρειάστηκαν τελικά 6,5 χρόνια. Και βρεθήκαμε στη δίνη μιας πανδημίας να ψάχνουμε κλίνες την ώρα που ένας εργολάβος μάς έβγαζε τη γλώσσα.

Συνεπώς είναι καλές οι θέσεις και απόψεις, αλλά ακόμα καλύτερες είναι οι προθέσεις και οι πράξεις. Για να τελειώνει επιτέλους αυτός ο αφόρητος εμπαιγμός.