Κάποιες αλήθειες επιβάλλεται να λέγονται

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Είναι κάποια πράγματα που όσο κι αν θέλεις να μην τους αποδώσεις τη σημασία που τους ταιριάζει και να τα προσπεράσεις, δεν μπορείς, ιδιαίτερα όταν επαναλαμβάνονται. Κι αυτό έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει συχνά σε ότι αφορά ανακοινώσεις και αναφορές σε έργα που έγιναν ή βρίσκονται σε εξέλιξη στον Δήμο Λεμεσού.

Αυτό ακριβώς γίνεται και με την περίπτωση του έργου της ανάπλασης και αξιοποίησης των Δημοτικών Κατοικιών. Μέσα από την ανακοίνωση που ακολούθησε την επιθεώρηση του έργου από τον δήμαρχο, αβίαστα αφέθηκε να δημιουργηθεί η εντύπωση (τουλάχιστον σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα και δεν γνωρίζουν) ότι το σημαντικό αυτό έργο (που σύμφωνα με προηγούμενες εξαγγελίες θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 2021) αποτελεί επίτευγμα της τελευταίας πενταετίας.

Ωστόσο, κάποια πράγματα θα πρέπει να μπαίνουν στη θέση τους γι’ αυτό και θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η διάσωση, ο προγραμματισμός και η τροχοδρόμηση της αποκατάστασης και επαναχρησιμοποίησης των συγκεκριμένων Δημοτικών Κατοικιών, που, κατά γενική ομολογία, αποτελούν σημαντικό κομμάτι της αρχιτεκτονικής και κοινωνικής ιστορίας της Λεμεσού, δεν είναι κάτι που έγινε στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, αλλά αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς που προηγήθηκε μερικά χρόνια πριν.

Να θυμίσουμε ότι επί δημαρχίας Δημήτρη Κοντίδη, σε συνεργασία με τον Ανδρέα Χρίστου όταν ήταν Υπουργός Εσωτερικών, κρίθηκαν κατεδαφιστέες 100 περίπου άλλες δημοτικές κατοικίες που υπήρχαν στον ίδιο χώρο και σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ανάπτυξης Γης ο δήμος προχώρησε στο κτίσιμο ισάριθμων καινούργιων διαμερισμάτων, τα οποία, βέβαια, διατέθηκαν στη συνέχεια για τη στέγαση δικαιούχων οικογενειών.

Στην ιδιοκτησία του δήμου παρέμεινε το συγκρότημα των τριών υφιστάμενων κτιρίων που εφάπτονται της οδού Μισιαούλη και Καβάζογλου, τα οποία κινδύνευαν με κατάρρευση, οπότε αποφασίστηκε, επί δημαρχίας Ανδρέα Χρίστου, να αποκατασταθούν και να μετατραπούν σε χώρους πολιτιστικών, κοινωνικών και άλλων χρήσεων.

Η αποκατάσταση και αξιοποίηση των συγκεκριμένων κτιρίων εντάχθηκε σε μια σειρά άλλων σημαντικών έργων για την ευρύτερη περιοχή, τα οποία σχεδιάστηκαν και εγκρίθηκαν στη διάρκεια της θητείας του προηγούμενου Δημοτικού Συμβουλίου και εξασφάλισαν συγχρηματοδότηση συνολικού ύψους €22 εκ. από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την προγραμματική περίοδο 2014-2020 και συγκεκριμένα από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Αειφόρος Ανάπτυξη» στον άξονα προτεραιότητας «Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα».

Όμως, η οικονομική κρίση που μεσολάβησε «πάγωσε» την εφαρμογή αυτών των σχεδίων όπως και την προώθηση πολλών άλλων έργων, τα οποία βλέπουμε σήμερα να έχουν πάρει το δρόμο της υλοποίησής τους.