Κατευθύνσεις για περιβαλλοντικές προσφυγές από Κομισιόν

Έγγραφο κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα, εξέδωσε σήμερα η Κομισιόν, με το οποίο προτρέπει τους ιδιώτες και τους συλλογικούς φορείς να προσβάλουν τις αποφάσεις, τις πράξεις και τις παραλείψεις των δημόσιων αρχών, οι οποίες σχετίζονται με την ενωσιακή περιβαλλοντική νομοθεσία, ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, όταν οι εν λόγω δημόσιες αρχές δεν σέβονται τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στην περιβαλλοντική νομοθεσία.

Το συγκεκριμένο ενιαίο και περιεκτικό κείμενο, εύκολα κατανοητό από το κοινό, παρέχει κατά την Κομισιόν την αναγκαία καθοδήγηση στους πολίτες για την καλύτερη πρόσβαση στα εθνικά συστήματα δικαιοσύνης με στόχο να βοηθήσει τους ιδιώτες και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να αποφασίσουν εάν θα προσφύγουν στα εθνικά δικαστήρια για μια συγκεκριμένη υπόθεση.

Τα δε εθνικά δικαστήρια μπορούν να τις χρησιμοποιούν για να εντοπίζουν όλες τις υποθέσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ, τις οποίες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα σχετικά με την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικές υποθέσεις.

Με αυτή την καθοδήγηση οι εθνικές διοικήσεις αποκτούν επίγνωση των πιθανών ελλείψεων στα συστήματα δικαιοσύνης τους, ενώ παράλληλα παρέχεται μεγαλύτερη σαφήνεια στις επιχειρήσεις σχετικά με τα ενωσιακά δικαιώματα και υποχρεώσεις που διακυβεύονται μέσα από τις αποφάσεις, πράξεις και παραλείψεις που τους αφορούν.

Η Κομισιόν σημειώνει ότι το Δικαστήριο της ΕΕ έχει εκδώσει σειρά αποφάσεων που αποσαφηνίζουν τις απαιτήσεις της ΕΕ σχετικά με την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα.

Παραδείγματα αποτελούν, μεταξύ άλλων τα εξής:

• πώς πρέπει τα εθνικά δικαστήρια να εξετάζουν τους ισχυρισμούς ότι τα δημοτικά σχέδια για την ποιότητα του αέρα δεν προβλέπουν μέτρα επαρκώς αποτελεσματικά για την επίτευξη των προτύπων για την ποιότητα του αέρα που έχουν θεσπιστεί με την ενωσιακή νομοθεσία για τον αέρα·
• το ρόλο του κοινού, και ιδίως των περιβαλλοντικών μη κυβερνητικών οργανώσεων, στη διασφάλιση ότι οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη φύση τηρούνται στα κράτη μέλη·
• τα κριτήρια εκτίμησης που θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα εθνικά δικαστήρια ώστε να αποφεύγονται οι περιπτώσεις όπου οι πολίτες και οι συλλογικοί φορείς δεν μπορούν να διαδραματίσουν τον ρόλο τους στην προάσπιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της ΕΕ σε εθνικό επίπεδο λόγω απαγορευτικών υψηλών δικαστικών εξόδων.