Κάθε γραμμή και τραγωδία

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

Κάθε φορά που παρουσιάζονται στη Βουλή οι εμπλεκόμενοι για την ετοιμασία του πλαισίου αφερεγγυότητας επιβεβαιώνεται ότι τα κείμενα είναι γραμμένα πρόχειρα, με σοβαρά λάθη και παραλείψεις, με ασάφειες και γκρίζες ζώνες ως προς τη συνταγματικότητά τους, με όρους δυσνόητους στο ευρύ κοινό και με σενάρια τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψη τις σημερινές ιδιαίτερες συνθήκες, οι οποίες επικρατούν στη Κύπρο. Το πιο τραγικό δε είναι ότι ούτε οι συγγραφείς των νομοσχεδίων είναι σε θέση να εξηγήσουν πώς θα εφαρμοστεί το πλαίσιο αφερεγγυότητας και ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν.

Τελευταίο παράδειγμα η συζήτηση σε σχέση με τις πρόνοιες των νομοσχεδίων για τους εγγυητές, οι οποίοι θα μετατρέπονται σε οφειλέτες. Σε ερώτηση των βουλευτών τι θα γίνεται στις περιπτώσεις που το ενυπόθηκο ακίνητο πωληθεί σε τιμή πιο πάνω απ’ αυτή που είχε εκτιμήσει η τράπεζα κατά την ετοιμασία του σχεδίου αφερεγγυότητας του πρωτοφειλέτη, τρεις θεσμοί οι οποίοι μετέχουν στη συγγραφή του πλαισίου αφερεγγυότητας έδωσαν ο κάθε ένας τη δική του διαφορετική ερμηνεία.

Η Κεντρική Τράπεζα είπε ότι, όπως η ίδια ερμηνεύει τα σχετικά άρθρα στα νομοσχέδια, οι εγγυητές θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα χρέη του πρωτο-οφειλέτη ενώ το «πλεόνασμα» από την πώληση της υποθήκης θα πηγαίνει στον πρωτο-οφειλέτη. Αντίθετα, η Υπηρεσία Αφερεγγυότητας είπε ότι κατά τη δική της ερμηνεία οι εγγυητές θα συνεχίσουν μεν να πληρώνουν τα χρέη του πρωτο-οφειλέτη, αλλά το «πλεόνασμα» από την πώληση της υποθήκης θα πηγαίνει σ’ ένα ταμείο και θα διανέμεται στο τέλος στους μη εξασφαλισμένους πιστωτές, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών είπε ότι κατά τη δική του ερμηνεία το «πλεόνασμα» θα πηγαίνει στην τράπεζα για μείωση του χρέους, το οποίο επωμίστηκαν οι εγγυητές.

Τι ισχύει απ’ όλα αυτά; Ουδείς γνωρίζει. Και φυσικά ουδείς μπορεί να εγγυηθεί τι θα συμβεί αύριο που οι τράπεζες θα απειλούν τον κόσμο ότι εάν δεν πληρώσει θα του πάρουν το σπίτι, το οικόπεδο το οποίο αγόρασε για τα παιδιά του, τα έπιπλά του, το αυτοκίνητό του, τις οικιακές συσκευές κτλ.

Είναι ποτέ δυνατό να τεθεί σε εφαρμογή ένα τέτοιο πλαίσιο νομοθεσίας χωρίς να διασφαλιστεί πρώτα ότι εάν κάτι πάει στραβά δεν θα κινδυνεύσει κόσμος να χάσει το σπίτι ή/και την περιουσία του; Εδώ οι συγγραφείς των νομοσχεδίων δεν είναι σε θέση να δώσουν τέτοιες διαβεβαιώσεις. Πώς είναι δυνατό η κυβέρνηση να απαιτεί από τα κόμματα να αναλάβουν ένα τέτοιο βάρος; Και ας μην προβάλει κανείς το επιχείρημα ότι στα νομοσχέδια υπάρχουν πρόνοιες για την πρώτη κατοικία.

Το πλαίσιο αφερεγγυότητας αναφέρει ρητά ότι σε κάθε περίπτωση οι τράπεζες πρέπει να παραμένουν στην ίδια ή καλύτερη θέση. Τουτέστιν, είτε εκποίηση είτε κάτι καλύτερο για την τράπεζα. Αφήστε που ο Σύνδεσμος Τραπεζών έχει διαμηνύσει ήδη στη Βουλή ότι επιφυλάσσει όλα τα δικαιώματά του να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο εάν κρίνει ότι έχουν εισέλθει πρόνοιες, οι οποίες επηρεάζουν τα συμφέροντα των μελών του.
Ας ζυγίσουν λοιπόν όλοι καλά τους κινδύνους προτού αποφασίσουν.

Το όποιο λάθος θα έχει τραγικές συνέπειες. Και δυστυχώς για όσους θα χάσουν την περιουσία τους, μετά τη ψήφιση των νόμων δεν θα υπάρχει δυνατότητα για διορθωτικές ενέργειες.