Κατοικία: η αποτυχία του κράτους…

Του Αμβρόσιου Προδρόμου*

Για το θέμα της τεράστιας αύξησης του επιπέδου των ενοικίων έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Στις περισσότερες, με επίκεντρο τη Λεμεσό κατά κύριο λόγο, αλλά και τη Λευκωσία, τα ενοίκια είναι τόσο ψηλά που πλέον τα καθιστούν ασύμφορα για τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού που δεν έχει κατοικία. Παράλληλα δημιουργούνται συνθήκες που οδηγούν σε εξευτελισμό της κοινωνίας, με τους νέους μας να αντιμετωπίζουν το σοβαρότερο πρόβλημα, αφού πέραν της ανεργίας και της μείωσης των μισθών, τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ύψους των ενοικίων το οποίο οδηγεί σε δημογραφικά προβλήματα. Πέραν από τη διαπίστωση του προβλήματος, θα πρέπει να δοθούν λύσεις ουσιαστικές, λύσεις οι οποίες δεν θα είναι «μπαλωματικές», αλλά θα έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα τους. Κατ’ αρχήν θα μπορέσουν να ελέγξουν την ανεξέλεγκτη αύξηση των ενοικίων, τα οποία θεωρούμε ότι ούτως ή άλλως αποτελούν φούσκα η οποία θα σκάσει ανά πάσα στιγμή. Παράλληλα, θα δοθούν ουσιαστικές λύσεις σε αυτούς που έχουν τις πιο σοβαρές ανάγκες, όπως είναι οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, αλλά και οι νέοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα οποία δεν τους δίνουν το δικαίωμα να σκεφτούν με αισιοδοξία το μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας έχει ήδη χάσει από το 2010 μέχρι και σήμερα πέραν των 30.000 εργαζομένων και άλλων νέων επιστημόνων, οι οποίοι δεν έχουν επιστρέψει από τις σπουδές τους.

Το κράτος, κυβέρνηση και το κοινοβούλιο οφείλουν να αντιμετωπίσουν με διορατικότητα το πρόβλημα και η λύση βρίσκεται σε ένα και μοναδικό επίπεδο. Αυτό είναι η ανάπτυξη μακροχρόνιων προγραμμάτων για την οικοδόμηση νέων οικιών, οι οποίες θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των νέων ζευγαριών, κάτι το οποίο θα δώσει την ευκαιρία στα νέα ζευγάρια να δημιουργήσουν την οικογένειά τους. Παράλληλα, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σύμφωνα με στοιχεία της διεθνούς επιστημονικής μελέτης της “Global Burden Disease”, λένε πως στην Κύπρο το 2017 κατά μέσο όρο γεννήθηκε ένα παιδί από κάθε γυναίκα. Μια σειρά από έγκυρες μελέτες δείχνουν πλήρη διασύνδεση της οικονομικής κατάστασης με την υπογεννητικότητα.

Η ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ελαφρά τη καρδία. Δυστυχώς σαν κοινωνία και σαν κράτος δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε τα αυτονόητα. Ούτε καν αυτό της ανάγκης για στέγαση των νέων. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ανικανότητά μας οδηγεί τα παιδιά μας σε άλλες πολιτείες, οι οποίες αντιμετωπίζουν τους νέους σαν επένδυση και όχι σαν αντικείμενα φτηνής και αισχρής εκμετάλλευσης. Με το ρυθμό που συνεχίζουμε σε όλα τα επίπεδα, σε μερικά χρόνια το πρόβλημα θα διογκωθεί με σκληρά αποτελέσματα για όλους μας…

*Ακαδημαϊκός