Κυπριακό: Λύση διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας ή ενιαίο κράτος;

Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Τις τελευταίες μέρες συζητήθηκε έντονα το θέμα της λύσης του Κυπριακού και της μορφής λύσης του. Το ζήτημα βεβαίως της επίλυσης του Κυπριακού, του μοντέλο της λύσης καθώς και των χαρακτηριστικών της δεν είναι καινούργιο. Κρατά ακριβώς όσο και η κατοχή της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα. 43 χρόνια μετά, η γραμμή λύσης, η τακτική και στρατηγική μας, καθώς και η βάση της λύσης, συζητήθηκαν ουκ ολίγες φορές.

Κάθε φορά που τίθετο το θέμα αυτό, το Εθνικό Συμβούλιο επαναβεβαίωνε σχεδόν ομόφωνα ότι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μέσω ειρηνικών διαπραγματεύσεων, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και στη βάση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Τονίζω ότι στην ουσία η βάση λύσης του Κυπριακού στηρίζεται στις συμφωνίες Μακαρίου Γ΄ – Ρ. Ντενκτάς (1977) και Σπ. Κυπριανού – Ρ. Ντενκτάς (1979) που προέβλεπαν ως μοντέλο λύσης τη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία.

Έκτοτε έγινε κατορθωτό η Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, να εξασφαλίσει ψηφίσματα, κάποτε σημαντικά και ισχυρά στον αγώνα που διεξάγουμε για ειρηνική επανένωση και απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Υπενθυμίζω ακόμα ότι όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι το 2017, ακολούθησαν την ίδια ακριβώς γραμμή πλεύσης επίλυσης του Κυπριακού. Θα έλεγα μάλιστα ότι το Κυπριακό εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει, να απασχολεί όλα τα διεθνή συλλογικά όργανα και forum, εξαιτίας ακριβώς αυτών των ψηφισμάτων.

Ακόμα και στην ίδια τη Διάσκεψη των Ισλαμικών Κρατών έγινε κατορθωτό να αποκτήσει η Κυπριακή Δημοκρατία ισχυρά ερείσματα λύσης του Κυπριακού, στη βάση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Με αυτά τα δεδομένα, η Κυπριακή Δημοκρατία ενισχύει τη διπλωματία της, είναι μέλος των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτή τη γραμμή, τακτική και στρατηγική αγώνα, κρατάμε σήμερα ζωντανή την ελπίδα για λύση και ειρηνική επανένωση της Κύπρου.

Νομίζω ότι, αν πρόσθετα και το γεγονός ότι η βάση λύσης του Κυπριακού επαναβεβαιώθηκε και με σειρά εκλογικών αναμετρήσεων, όπου η πλειοψηφία του κυπριακού λαού ενέκρινε τη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, δεν θα ήμουν υποκειμενικός.

Επομένως, η επαναφορά της συζήτησης από το στρατόπεδο του ενδιάμεσου χώρου περί ενιαίου κράτους είναι πολύ παλιά. Έχει κριθεί και έχει χρεοκοπήσει. Θυμίζω ότι το 1983, με τη γραμμή των όρων, των προϋποθέσεων και της πρόταξης, βρεθήκαμε στο κενό, δεν συνομιλούσαμε με κανένα και η Τουρκία μονομερώς χωρίς κανένα εμπόδιο προχώρησε στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος που υποστηρίζει την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου πάσχει σοβαρά. Είναι τόσο ανομοιογενείς οι θέσεις τους στο Κυπριακό που δεν κρύβονται. Γι’ αυτό και οι συνεχείς συγκρούσεις, αντιφάσεις και αντιθέσεις ανάμεσα στο μωσαϊκό των υποστηρικτών του.

Το ενιαίο κράτος δυστυχώς ανατράπηκε το 1974 από το προδοτικό έγκλημα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Σήμερα αγωνιζόμαστε να επανορθώσουμε.

Οι θέσεις για επίλυση του Κυπριακού στη βάση του ενιαίου κράτους, ως ευκταίον, δυστυχώς δεν οδηγούν σε λύση. Μονιμοποιούν και εδραιώνουν τα τετελεσμένα της κατοχής. Ενισχύουν την παρουσία της Τουρκίας στη βόρεια πλευρά με την πιθανότητα προσάρτησης επί θύραις! Το πραγματικό δίλημμα που έχουμε ενώπιόν μας δεν είναι ανάμεσα σε λύση ΔΔΟ και μια καλύτερη λύση, αλλά ανάμεσα σε λύση ΔΔΟ και την οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Όπως πριν το 1974, όταν το ΑΚΕΛ και ευρύτερα οι μακαριακές δυνάμεις προειδοποιούσαμε ότι αντί την ένωση, είναι την Τουρκία που θα έφερναν στην Κύπρο όσοι επιδίωκαν λύση καλύτερη από την ανεξαρτησία, έτσι και σήμερα το αντίστοιχο είναι που θα συμβεί. Δεν θα πετύχουν καλύτερη λύση από τη ΔΔΟ οι πολέμιοί της, αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης.

Τώρα είναι η ώρα της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, ως εφικτής λύσης, χωρίς μισόλογα, αλλά με διεκδίκηση και αποφασιστικότητα, για να τερματίσουμε την κατοχή, να απαλλαγούμε από τα τουρκικά στρατεύματα, χωρίς επεμβατικά δικαιώματα, για να οικοδομήσουμε το νέο μας σπίτι, τη νέα Κύπρο της ειρήνης, της ασφάλειας, της ευημερίας και της σταθερότητας.

*Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού, βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις