«Κίτρινα γιλέκα»: Δείχνουν το δρόμο

Του Πάμπου Χρυσοστόμου*

Κανένας χωρίς στέγη, κανένας χωρίς φαΐ, κανένας χωρίς δουλειά, κανένας χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψή. Κανένας μισθός κάτω από 1.300 ευρώ. Καμία σύνταξη κάτω από 1.300 ευρώ. Αναλογικότητα φόρου στο εισόδημα. Φόρος στον πλούτο, φόρος στα κέρδη. Οι «μεγάλοι» να πληρώνουν πολλά και οι «μικροί» λίγα. Μισθοί αναλόγως πληθωρισμού. Κατάργηση αποσπασμένης εργασίας. Μόνιμες θέσεις εργασίας αντί συμβάσεων και ωρομισθίων. Αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων. Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Μείωση των ενοικίων. Κατάργηση πολιτικής λιτότητας.

Μέρος από το μανιφέστο των κοινωνικών, οικονομικών αιτημάτων των «κίτρινων γιλέκων» της Γαλλίας. Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν αποτελεί μια απλή διαμαρτυρία για διεκδίκηση ενός συγκεκριμένου αιτήματος μιας κοινωνικής ομάδας. Αποτελεί κοινωνική διεκδίκηση πλατιάς μάζας γαλλικού λαού που ξεσηκώνεται ενάντια στην κοινωνική δυσπραγία που βιώνει, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Δεκαοκτώ μήνες μετά την εκλογή του νεοφανούς αστέρα της γαλλικής πολιτικής, Εμανουέλ Μακρόν, η εικόνα του υποδομείται πλήρως. Οι όποιες προσδοκίες είχε συγκεντρώσει γύρω από το πρόσωπό του με το επικοινωνιακά «αντισυστημικό» προφίλ του διαλύονται από τις πολιτικές που εφαρμόζει. Στην ουσία αποτελεί συνεχιστή των νεοφιλελεύθερων πολιτών που εφάρμοσε τόσο ο Σοσιαλδημοκράτης Ολάντ όσο και ο κεντροδεξιός Νικολά Σαρκοζί. Το περιτύλιγμα του «καινούργιου» και του «διαφορετικού» που λάνσαρε ο Μακρόν κράτησε για πολύ λίγο. Η δημοτικότητά του πέφτει στο ναδίρ, η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων (90%) ενστερνίζεται τα αιτήματα των «κίτρινων γιλέκων», ενώ το 70% στηρίζουν πλήρως τις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις. Διαμαρτυρίες που είναι και μαζικές (πέραν των 170000 διαδηλωτές) και μαχητικές και επεκτείνονται σε πολλές πόλεις της Γαλλίας. Η προσπάθεια της κυβέρνησης Μακρόν να ταυτιστεί το κίνημα με την ακροδεξιά ή τους αναρχικούς έπεσε στο κενό. Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν προέρχεται από κανένα κόμμα ή συνδικάτο, είναι κίνημα της κοινωνίας των πολιτών μέσα από το διαδίκτυο. Οργανωμένο σε τοπικές επιτροπές σε κάθε πόλη και χωρίς προβεβλημένη ηγεσία -αλλά με ξεκάθαρο κοινωνικό μανιφέστο. 42 αιτήματα που άπτονται κοινωνικών, οικονομικών αλλά και πολιτικών διεκδικήσεων.

Ο Μακρόν έκανε πίσω και «πάγωσε» την αύξηση των φόρων στα καύσιμα. Τα «κίτρινα γιλέκα» και η κοινωνική διεκδίκηση δεν κάνουν όμως πίσω. Το κύμα της κοινωνικής δυσαρέσκειας ενάντια στις πολιτικές λιτότητας δεν ξεφουσκώνει.
Και εδώ έγκειται η ανησυχία των πολιτικών ελίτ της Ευρώπης. Οι δηλώσεις Λανγκάρντ από πλευράς ΔΝΤ είναι χαρακτηριστικές. Αυτό έχει να κάνει με τον «κίνδυνο» διάχυσης του κινήματος και σε άλλες χώρες που υπάρχει έντονη κοινωνική δυσπραγία, ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο.

Τα «κίτρινα γιλέκα» έχουν φέρει με πολύ επιτακτικό τρόπο στην πολιτική στην ατζέντα της Ευρώπης την κοινωνική δυσπραγία.

Η αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική και οι ακροδεξιοί προσανατολισμοί δεν επιφέρουν ουσιαστική αλλαγή. Απλά αναπαράγουν την υφιστάμενη κατάσταση. Η μάχη κατά της κοινωνικής δυσπραγίας και η απαίτηση για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης μέσω κοινωνικής εξέγερσης είναι το μήνυμα που στέλλεται από τους γαλλικούς δρόμους.

Τα «κίτρινα γιλέκα» δείχνουν το δρόμο.

 

* Διεθνολόγος, μέλους Κ.Ε. ΑΚΕΛ