Κλείστε τα ή αναβαθμίστε τα

Μόλις έχω ακούσει τη φρέσκα (;), παλιά (;), αλλά σερβιρισμένη ως νέα πρόταση της κυβέρνησης προς τους εκπαιδευτικούς.

Δεν θα την κρίνω, αφήνω τους εκπαιδευτικούς να το κάνουν, αλλά και γιατί συνεδριάζουν τα συλλογικά όργανά τους για να την αξιολογήσουν.

Αρκούν κάποιες τοποθετήσεις – εκτιμήσεις εκπαιδευτικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αντιληφθεί κανείς πως αυτό που έχουν εισπράξει είναι εμπαιγμός: «Μόνο εγώ αισθάνομαι ηλίθιος ή έχει και άλλους;» διερωτάται ο ένας.

«Να μαζεύω μόρια για να ανταγωνίζομαι τη συνάδελφό μου ποια θα πιάνει παραπάνω; Πού πήγε η ομαδικότητα και η κουλτούρα συνεργασίας στα σχολεία;

Σε εταιρεία θα δουλεύουμε ή σε σχολείο; Τι δεν καταλαβαίνουν;» γράφει άλλη εκπαιδευτικός.

«Η πιο must πινακίδα στα σχολεία από φέτος: ΜΟΡΙΟπίνακας… και τα μυαλά στα κάγκελα», μια τρίτη εκτίμηση. «Το μόριο, του μορίου, το μόριο, ω μόριο! Έννεν Γιαννής, εν Γιαννάκης. Βιάζουν τη νοημοσύνη μας με τα μόριά τους. Φτάνει!». «Συνάδελφοι sos!! βρέχει ”μόρια”… Πάρτε άμεσα ομπρέλα διότι πότε δεν ξέρεις!!» «Σήμερα έχουμε 23 Αυγούστου 2018…» γράφει άλλος.

Μόνο μερικές από τις αντιδράσεις, λοιπόν, οι οποίες αποτελούν τον πρόδρομο των αποφάσεων, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.

Τοποθετήσεις οι οποίες επιτρέπουν, ωστόσο, μια γενικότερη εκτίμηση.

Διαλύεται το κράτος… Και η κυβέρνηση περί άλλα τυρβάζει. Και δεν είναι μόνο ο τομέας της δημόσιας παιδείας. Είναι γενικότερο το χάλι…

Ένα ολόκληρο καλοκαίρι, λοιπόν, και δεν βρέθηκαν λύσεις στα τόσα και σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν το χώρο της Παιδείας και βρισκόμαστε στο και ένα της έναρξης της σχολικής χρονιάς και είναι άγνωστο ακόμα πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Γιατί από την πρώτη στιγμή της ανάδειξης των προβλημάτων, η κυβέρνηση με την ετσιθελική και αυταρχική συμπεριφορά της έδειξε και τις προθέσεις της: Απαξίωση του δημόσιου σχολείου, καταρράκωση του κύρους και της αξιοπιστίας των εκπαιδευτικών.

Και άφησε το χρόνο να τρέχει, άφησε τα προβλήματα να γίνονται βουνό, ήλπιζε σε λαϊκή κατακραυγή για τους «ευνοημένους», «καλοπληρωμένους» κ.λπ. και φτάσαμε σήμερα σε έναν αδιέξοδο δρόμο.

Η τεχνηέντως διαρροή και η επί σκοπώ ψιθυρολογία πως όλα γίνονται για τους μισθούς και τις προσαυξήσεις δεν έπιασε τόπο.

Τα ίδια μήπως δεν συμβαίνουν και στον τομέα της δημόσιας υγείας; Βλέπω αυτές τις μέρες νέους και παλιούς γιατρούς να τα δίνουν όλα, προσπαθώντας να κάνουν το καλύτερο για τους ασθενείς.

Βλέπω νοσηλευτές να τρέχουν από τον ένα θάλαμο στον άλλο να φροντίσουν τον άρρωστο και ψάχνουν απεγνωσμένα κρεβάτια για να χωρέσουν όλους, αναλώσιμα για να περιθάλψουν πληγές.

Νοσηλευτές μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού για δεκάδες ασθενείς. Και την ίδια ώρα η ρετσινιά του «καλοπληρωμένου», λες και είναι αμαρτία να αμείβεσαι για την εργασία σου, του «τεμπέλη», όταν αυτοί που πρέπει αδιαφορούν να δουν τις ώρες που δουλεύουν οι λειτουργοί της υγείας, δίνει και παίρνει.

Μόνο να ανοίγει μέτωπα ξέρει η κυβέρνηση. Γιατί το θέλει. Αλλά δεν επιθυμεί να τα κλείνει, και πάλι γιατί θέλει να μην τα κλείνει.

Κλείστε τα ή αναβαθμίστε τα, κύριοι.

Επίκαιρο το πάλαι ποτέ σύνθημα για το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο… Και μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας.