Κόκκινες ραμμένες ιστορίες της Αγγέλω Ευαγγέλου
Βιβλία που σηματοδοτούν την παρουσία της γυναίκας, το παρελθόν και το παρόν της κόπηκαν, σχεδιάστηκαν και ράφτηκαν σε γυναικεία φορέματα
Η εικαστικός Αγγέλω Ευαγγέλου παρουσιάζει τη νέα της ατομική έκθεση στο Γκαράζ. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018 στις 19:00.
Στη νέα αυτή έκθεση της εικαστικού παρουσιάζονται γυναικεία φορέματα σε πραγματικό μέγεθος, φτιαγμένα το καθένα από ένα βιβλίο. Βιβλία-σταθμοί και σημεία αναφοράς ως προς την παρουσία και την αντιμετώπιση της γυναίκας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έργα φτιαγμένα από τα κατ’ εξοχήν μισογυνικά και ομοφοβικά αποσπάσματα της Βίβλου, από σελίδες από το «Δεύτερο φύλο» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ, την «Ιστορία της σεξουαλικότητας» του Μισέλ Φουκώ, την «Αναταραχή φύλου» της Τζούντιθ Μπάτλερ, από πρακτικά συνεδρίας της Κυπριακής Βουλής με θέμα την εμπορία προσώπων, από το ποίημα «Πηνελόπη» του Πάμπου Κουζάλη, ενώ ένα έργο είναι κατασκευασμένο με σερβιέτες.
Όλα τα έργα είναι ραμμένα με κόκκινη κλωστή, το αρχετυπικό χρώμα του αίματος αλλά και σύμβολο ζωής, της ραφής που επουλώνει το τραύμα.
«Οι γυναίκες μαθαίνουμε να ζούμε μέσα στο αίμα μας και κουβαλάμε πολλά τραύματα της ιστορίας», αναφέρει η ίδια εικαστικός και συνεχίζει: «Ας ψάξουμε να βρούμε τον δικό μας μισογυνισμό, τον ενσωματωμένο, που κουβαλά η κάθε μια μας. Οι κακοποιημένες εμείς, πόσο υιοθετήσαμε τον κακοποιητή; Πόσο περιοριστήκαμε και πόσο ακρωτηριαστήκαμε όλες και όλοι στο ασφυκτικό δίπολο άντρας/γυναίκα; Εγκλωβισμένες/οι στις δοθείσες, επιβεβλημένες ταυτότητες;»
Επιμέλεια έκθεσης: Έλενα Παρούτη
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018 στις 19:00. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 27 Οκτωβρίου.
Χώρος Τέχνης Γκαράζ Στην οδό Αμμοχώστου 16, στην εντός των τειχών Λευκωσία, απέναντι από την Πύλη Αμμοχώστου. Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Δευτέρα -Σάββατο, πρωινά 10:30-12:00 και απογεύματα 5:30- 8:00.
Βιβλία και φορέματα, οιονεί θεατρικά κοστούμια από βιβλία. Βεβήλωση της οντότητας ενός βιβλίου με τον κατακερματισμό του σε σελίδες, ραμμένες, γαζωμένες με κόκκινη κλωστή, ανίερο ξε-φύλλισμα, ξε-σελίδωμα, όπως η κυριολεκτική βία, όπως το κοινωνικό στίγμα. Νέα ταυτότητα των σελίδων ως υφασμάτων, ως πρώτη ύλη για το ρούχο που κρύβει αλλά και αποκαλύπτει μερικώς το σώμα, αμφίεση που συσχετίζεται με κληροδοτημένες ταυτότητες και δυνάμει δημιουργεί νέες.
Το άδειο κοστούμι ως ρόλος. Ένα κοστούμι που ντύνει έναν κοινωνικό ρόλο, αφού προηγουμένως ένα βιβλίο γδύθηκε από τη λειτουργία του ως συστηματικό ανάγνωσμα, οι σελίδες βγήκαν από την ευθύγραμμη διάταξή τους για να αναταξινομηθούν με νέα σημασιοδότηση. Σταχυολόγησης της βίας, της ανισότητας και της ενοχοποίησης της σεξουαλικότητας, σε επτά παράδοξα, εύθραυστα, χάρτινα –κυριολεκτικά– ενδύματα για τους ρόλους και για την αποδόμηση, την ανατροπή τους.
Τον θίασο των χαρτο-ρόλων συμπληρώνει ένα έργο που δεν συνίσταται από σελίδες αλλά από σερβιέτες, το σύμβολο της γυναικείας περιόδου, της ταλαιπωρημένης με αναίτια ντροπή, δαιμονοποίηση και πουριτανικούς ευφημισμούς – στον αντίποδα το όγδοο έργο: κυριολεκτικό, επιδεικτικά προφανές, άβολο. Εντούτοις το πιο παραμυθένιο.
Άντρη Χ. Κωνσταντίνου, Θεατρολόγος
[…] Όλα έχουν τη σημασία τους στις δημιουργίες της Αγγέλω Ευαγγέλου, πρωτίστως το υλικό. Το χαρτί, που απαιτεί μεγάλη προσοχή στο ράψιμο ώστε να μην σχιστεί… Απαιτεί προσοχή και στις κινήσεις ακόμη, γιατί θα τσαλακωθεί εύκολα, και μόνιμα. Προπαντός, δε, να μη βραχεί. Ούτε έστω από ένα δάκρυ.
Παρατηρώ την κλωστή -και το χρώμα της- έτσι όπως τρυπώνει και διατρέχει το χαρτί, για να το συρράψει βέβαια, αλλά που μάλλον θα το πληγώνει κιόλας. Ίσως να πληγώνει και την ψυχή που είναι εντός, υποθέτω. Είναι όμως θέμα απαραίτητης διαδικασίας φαίνεται…
Εντοπίζω τις «επεμβατικές προσθήκες», για μια τσέπη ή ένα στολίδι, που έρχονται ιδιαιτέρως να τονίσουν κάτι, αλλά και αντιθετικά, εντοπίζω επίσης τις «επεμβατικές αφαιρέσεις». Εκείνες τις μαύρες τρύπες δηλαδή, που σαν πληγές στο χαρτί σημειώνουν το κενό ως απουσία και που η ευαισθησία της δημιουργού στη συνέχεια έρχεται με αγάπη να τις κεντολογήσει και να τις δίκαιο-λογήσει… Αν είναι δυνατόν! Να τους απαλύνει τον πόνο, ακόμα και να τις στολίσει, γιατί όχι;
Ένας κόσμος μαγικός, κόσμος θαλπωρής και αποστασιοποίησης του κακού, από μια σοφία που εδράζεται σε ένα ισορροπημένο συνδυασμό γνώσης και μνήμης, δεμένων με κόκκινη κλωστή.
Γιώργος Κούμουρος, εικαστικός
Η Αγγέλω Ευαγγέλου έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο «ανάγνωσης» βιβλίων. Όταν τελειώνει η γνωριμία της με τις λέξεις και με όσα αυτές της αποκαλύπτουν, τότε αρχίζει η μεταποίηση, η σωματοποίησή τους. Το χαρτί δεν φέρει απλώς λόγια και νοήματα, αλλά μεταπλάθεται σε φορέματα που μορφοποιούν την απουσία. Αφόρετα και εκ πρώτης όψεως βουβά, σχηματοποιούν το σώμα που τους αρμόζει, που ήδη υπάρχει νοερά στο φθαρτό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα και που αναδύεται από τις άυλες εικόνες του γραπτού λόγου.
[…] Η ερευνητική ματιά της Αγγέλως επικεντρώθηκε στη γυναίκα και στο ρόλο της, ωστόσο τα έργα της αφορούν όλους όσοι είναι πρόθυμοι να ενδυθούν το κοστούμι του άλλου ρόλου και να τον υποδυθούν, να σηκώσουν το βάρος του και να βιώσουν κατάσαρκα όσα λέγονται/γράφονται γι’ αυτόν.
Τα βιβλία – γυναίκες της Αγγέλως απαντούν και στο ερώτημα: πού πάνε τα βιβλία όταν διαβαστούν; Τι απογίνονται τα τόσα λόγια και οι σκεπτομορφές, που για λίγο λευτερώθηκαν απ’ το χαρτί και συμβίωσαν με τους αναγνώστες; Τα φορέματα – βιβλία λειτουργούν ως ονειρική οπτικοποίηση μιας νοητικής διεργασίας που ακολουθεί την αληθινή ανά-γνωση. Ως εικαστική σύλληψη και μετάπλαση του άυλου σε έργο τέχνης, με υλικό τις ίδιες τις σελίδες ενός βιβλίου, με συγκλονίζει!
Πάμπος Κουζάλης, ποιητής
Aκολουθήστε μας στο Google News
