Κόκκινη κάρτα στους ρατσιστές και στην ανοχή

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Οι ρατσιστικές τάσεις χαρακτηρίζουν την κυπριακή κοινωνία. Κι ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Ο ρατσισμός δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε ξαφνικά. Αρκετές έρευνες που έγιναν κατά καιρούς έχουν καταγράψει ότι οι Κύπριοι σε πολύ μεγάλα ποσοστά είναι ρατσιστές.
Αυτό που κατέδειξε το επεισόδιο με τον Ποτέ είναι πως η ανοχή ενθαρρύνει τους ρατσιστές να επιδίδονται σε τέτοιες συμπεριφορές χωρίς κανένα ίχνος ντροπής.

Οταν χιλιάδες άτομα με κραυγές επιτίθενται σε έναν άνθρωπο μόνο και μόνο για το χρώμα του και όταν αργότερα κάποιοι άλλοι καμώνονται πως ούτε είδαν ούτε άκουσαν, τότε η όλη κατάσταση έχει ξεφύγει.

Πολλοί στάθηκαν στον αριθμό. Αν αυτοί που φώναζαν ήταν 15 χιλιάδες ή πέντε χιλιάδες ή χίλιοι. Ωστόσο αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Γιατί ακόμη και ένας να φώναζε με τη σιωπηλή ανοχή των υπoλοίπων δεν παύει να καταδεικνύεται ότι φαινόμενα ρατσιστικών επιθέσεων πέρασαν μέσα στον αθλητισμό και στη χώρα μας.
Υπάρχουν καταγεγραμμένα αρκετά επεισόδια με ρατσιστικές συμπεριφορές στους δρόμους, στα σχολεία και σήμερα μέσα στα γήπεδα.

Το ερώτημα είναι ποια μέτρα έχουν ληφθεί για να το αποτρέψουν αυτό.
Για παράδειγμα στην Αγγλία πριν μερικά χρόνια οι Aρχές απειλούσαν ακόμη να κλείσουν τα γήπεδα, εάν δεν σταματούσαν τα ρατσιστικά φαινόμενα.

Πρόσφατα στη Βραζιλία, η διοίκηση της Γκρέμιο αποφάσισε να τιμωρήσει με επ’ αόριστον αποβολή από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα το σκληροπυρηνικό σύνδεσμο οπαδών της, εξαιτίας ρατσιστικής συμπεριφοράς.

Αυτά και μόνο τα παραδείγματα αρκούν για να μπορεί κάποιος να κάνει συγκρίσεις.

Ο ρατσισμός αναμφίβολα δεν έχει θέση πουθενά, ούτε στους αθλητικούς χώρους.

Ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο ενώνει λαούς, θρησκείες, φυλές και πολιτισμούς.

Η μάχη εναντίον του ρατσισμού πρέπει να είναι καθημερινή και αμείωτη από όλους μας μέσα και έξω από τα γήπεδα.

Η κυπριακή κοινωνία καλείται σήμερα να σηκώσει ανάστημα σε ακόμη μια πληγή που ονομάζεται ρατσισμός. Δυστυχώς, οι δύσκολες οικονομικά συνθήκες ευνοούν την όξυνση τέτοιων συμπεριφορών.

Αλλα ας αναλογιστούμε όλοι ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα σε άλλους, αύριο ίσως συμβεί σε εμάς.

Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες, στην ανθρώπινη ύπαρξη και πρωτίστως στον εαυτό μας.
Ας δείξουμε, λοιπόν, κόκκινη κάρτα όχι μόνο στους ρατσιστές αλλά και σε όλους αυτούς που ανέχονται απάνθρωπες συμπεριφορές και δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για αντιμετώπισή τους.