Κόκκινη σκόνη και μπλε μεθοδεύσεις

Του Τάσου Περδίου

Την περασμένη Τετάρτη 9 Ιουνίου, ο Δήμος Λάρνακας εξέδωσε μια ανακοίνωση σχετικά με το θέμα που προέκυψε με την κόκκινη σκόνη που κάλυψε σπίτια και αυτοκίνητα στην περιοχή γύρω από το λιμάνι Λάρνακας. Η ανακοίνωση είχε δύο σκέλη. Το καθησυχαστικό, που έλεγε ότι η εταιρεία που εισάγει το συγκεκριμένο υλικό κατέχει όλες τις απαιτούμενες άδειες και κυρίως ότι το υλικό, που είναι χώμα με την ονομασία νικελιούχος λατερίτης, δεν περιέχει βλαβερές ουσίες για τον άνθρωπο, σύμφωνα τουλάχιστον με διαβεβαιώσεις που δόθηκαν με βάση εξειδικευμένες αναλύσεις. Το προειδοποιητικό μέρος της ανακοίνωσης ήταν ότι ο Δήμος Λάρνακας θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις όσον αφορά στα προαναφερθέντα θέματα και είναι έτοιμος να παρέμβει εάν και εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο.

Τα γράφουμε όλα αυτά για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη για το τι έγινε στην πόλη της Λάρνακας το όχι και πολύ μακρινό 2014. Τότε που η Επιτροπή Ανάπτυξης πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο και εισέπραξε το αμίμητο «δεν θα μου πουν εμένα οι Σκαλιώτες τι θα κάνω» από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Τότε, λοιπόν, η κυβέρνηση έβαλε από την πίσω πόρτα του λιμανιού εταιρείες παροχής υποστηρικτικών υπηρεσιών στη βιομηχανία υδρογονανθράκων μέσα στο λιμάνι. Το έπραξε κυριολεκτικά τσαλαπατώντας κάθε έννοια διαφάνειας και δικαιοπραξίας καταργώντας μονομερώς το Τοπικό Σχέδιο της Λάρνακας και τη θεσμοθετημένη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης μεταξύ άλλων.

Με αυτές τις μεθοδεύσεις ξαφνικά η πόλη βρέθηκε με αποθήκες χημικών και υποδομές, οι οποίες προορίζονταν για φύλαξη εκρηκτικών και ραδιενεργών υλικών που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία υδρογονανθράκων, σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων από σπίτια και μερικών εκατοντάδων μέτρων από τις Φοινικούδες.

Η πόλη αντέδρασε. Στις 12 του Απρίλη του 2014, στις 16 του Ιούλη του 2014 και στις αρχές του 2015 πραγματοποιήθηκαν μεγάλες κινητοποιήσεις, με τις οποίες πολίτες και οργανωμένα σύνολα κατακεραύνωσαν τις πρακτικές της κυβέρνησης και απαίτησαν ανάκληση των αποφάσεων και αποχώρηση αυτών των εγκαταστάσεων.

Πολλές φορές οι αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών απέναντι σε αποφάσεις του κεντρικού κράτους έχουν το στοιχείο της υπερβολής και ας το παραδεχτούμε. Έχει να κάνει με την κουλτούρα μη αποδοχής των αλλαγών σε αυτό που ξέρουμε. Στην περίπτωση της Λάρνακας, όμως, όπως αποδεικνύει και το περιστατικό με την κόκκινη ζώνη, αν μη τι άλλο, οι κινητοποιήσεις έπρεπε να ήταν πιο έντονες.

Το λιμάνι της Λάρνακας εφάπτεται του εμπορικού κέντρου της πόλης και των Φοινικούδων. Δεν είναι όμοιο με άλλα λιμάνια και η επιμονή να το μετατρέψουν σε λιμάνι βαριάς βιομηχανίας άγγιζε τα όρια του εγκλήματος κατά της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy