Kίκης Καζαμίας: Κορωνίδα της πολιτιστικής προσφοράς του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού

Συναντήσεις

Κορωνίδα της πολιτιστικής προσφοράς του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού το «Θέατρο Ριάλτο»

Ο Αντώνης Γεωργίου συναντά τον Κίκη Καζαμία, πρόεδρο του ΔΣ του Ριάλτο, με αφορμή τα είκοσι χρόνια από τη λειτουργία του Οργανισμού «Θέατρο Ριάλτο»

Ας θυμηθούμε λίγο εκείνους οι οποίοι πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια έσωσαν το κτίριο Ριάλτο από τις μπουλντόζες.

Οι πρώτοι πρωτεργάτες για τη διάσωση του Ριάλτο και τη ματαίωση της ισοπέδωσης και μετατροπής του σε υπαίθριο χώρο στάθμευσης το 1990, οφείλω να αναφέρω ότι ήταν μια μικρή ομάδα πρωτοβουλίας από ευαίσθητους ανθρώπους της πόλης, κυρίως για θέματα πολιτισμού. Αυτό το ουσιαστικό ενδιαφέρον ήταν αρκετό για να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού (Σ.Τ.Λ.) οι οποίοι, με εκπληκτική ταχύτητα, έκαναν όλες τις αναγκαίες κινήσεις έτσι που να ματαιώσουν αυτή την καταστροφή, αγοράζοντας το κτίριο.

Ο ρόλος του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού ήταν καταλυτικός τότε, άλλα και όλα τα χρόνια λειτουργίας του Ριάλτο. Πείτε μας λίγο περισσότερο για αυτό.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1996-97 έγινε η σχετική μελέτη και τα αρχιτεκτονικά σχέδια για την αναπαλαίωση και τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού του. Δαπανήθηκε ένα ποσό περίπου δυόμισι εκατομμυρίων λιρών (4,3 εκατομμύρια ευρώ) το οποίο καταβλήθηκε, κατόπιν απόφασης της Γενικής Συνέλευσης, εξ ολοκλήρου από το Σ.Τ.Λ. και έτσι τον Μάιο του 1999 το Ριάλτο ξανάνοιξε την αυλαία του και παραδόθηκε στη Λεμεσό και σε ολόκληρη την Κύπρο η πλέον σύγχρονη, για την εποχή εκείνη, πολιτιστική σκηνή στη χώρα μας.

Επειδή, τόσον η διοίκηση όσο και η διεύθυνση του Σ.Τ.Λ. δεν είχε εμπειρίες διαχείρισης πολιτιστικών δραστηριοτήτων, δημιούργησε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία ιδιωτικού δικαίου με την ονομασία «Θέατρο Ριάλτο – Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λτδ» και διόρισε για τη διαχείρισή του ένα εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο που απαρτιζόταν από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και άλλους με πολιτιστικές ευαισθησίες ενώ προσέλαβε ολιγομελές προσωπικό για την εύρυθμη λειτουργία του. Ταυτόχρονα γνωστοποίησε στην Πολιτεία ότι θέτει τις εγκαταστάσεις του Ριάλτο στη διάθεση των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του κράτους και ζήτησε ετήσια κρατική οικονομική συνδρομή την οποία εξασφάλισε από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του Θεάτρου. Κάθε χρόνο το Σ.Τ.Λ. περιελάμβανε στον προϋπολογισμό του μια χρηματική χορηγία για την εύρυθμη λειτουργία του Θεάτρου.

Είμαι αισιόδοξος ότι και το κράτος που, με τις εξελίξεις που υπήρξαν με τον Συνεργατισμό, είναι ο σημερινός ιδιοκτήτης του Ριάλτο, θα αναγνωρίσει το ρόλο και την προσφορά του και θα συνεχίσει να το στηρίζει οικονομικά και να προγραμματίζει σωστά την πορεία του για τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Επειδή κάποιοι την τελευταία περίοδο προσπάθησαν να ταυτίσουν τον Συνεργατισμό με σκάνδαλα και διαφθορά είναι καλά να θυμηθούμε την προσφορά του Συνεργατισμού στις τοπικές κοινωνίες και στον πολιτισμό ειδικότερα.

Η δημιουργία του Οργανισμού «Θέατρο Ριάλτο» ήταν η κορωνίδα της πολιτιστικής προσφοράς του Σ.Τ.Λ. Προηγήθηκαν αποφάσεις όπως η δημιουργία ειδικής αίθουσας πολιτιστικών εκδηλώσεων και η δωρεάν διάθεσή της σε κοινωνικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης, στο κτίριο των κεντρικών γραφείων του Ταμιευτηρίου, στην οδό Γλάδστωνος, όπως και ετήσιες χρηματικές χορηγίες σε πολιτιστικά σύνολα της Λεμεσού.

Είστε αισιόδοξος πως το Ριάλτο θα συνεχίσει την παρουσία του διατηρώντας όμως το χαρακτήρα που είχε τόσα χρόνια;

Πιστεύω ότι το Ριάλτο είναι εμβληματική παρουσία για τη Λεμεσό, όπως είναι και η Πλατεία Ηρώων και ταυτόχρονα έχει καταξιωθεί ως ο πιο επιτυχημένος ιδιωτικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός στην Κύπρο, με διεθνή αναγνώριση. Είμαι αισιόδοξος ότι και το κράτος που, με τις εξελίξεις που υπήρξαν με τον Συνεργατισμό, είναι ο σημερινός ιδιοκτήτης του Ριάλτο, θα αναγνωρίσει το ρόλο και την προσφορά του και θα συνεχίσει να το στηρίζει οικονομικά και να προγραμματίζει σωστά την πορεία του για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Οι ενδείξεις που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι θετικές προς αυτή την κατεύθυνση.

Αρχίσαμε μιλώντας για εκείνους που έσωσαν το Ριάλτο, ας κλείσουμε αναφέροντας κάτι για τους ανθρώπους του Ριάλτο, το προσωπικό του, παλιούς και νεότερους που είναι επίσης ένα από τα σημαντικά ποιοτικά χαρακτηριστικά του Θεάτρου όλα αυτά τα χρόνια.

Το βασικότερο στοιχείο της ταυτότητας του Ριάλτο είναι οι άνθρωποί του. Το μόνιμο προσωπικό του αποτελείται από 13 πρόσωπα. Από αυτά ο Λευτέρης Τσικκούρας, η Νίκη Βασιλείου και η διευθύντρια Γεωργία Ντέτσερ ανήκουν στην οικογένεια από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του. Αργότερα προστέθηκαν και οι Αντρέας Παύλου, Έλενα Γιάλλουρου, Ντία Κωστή, Θεόφιλος Θεοφίλου ενώ τα τελευταία χρόνια με την αφυπηρέτηση ή αποχώρηση κάποιων προστέθηκαν και οι Στέφανος Βρυωνίδης, Γιώτα Κωσταντή, Σταύρη Χριστοφή, Βασίλης Πετεινάρης, Λουίζα Θεοχαρίδου και Αντώνης Στεφάνου.

Σ’ αυτούς θέλω να προσθέσω και μερικούς άλλους που εργάζονται και προσφέρουν ως έκτακτοι συνεργάτες των οποίων επίσης θεωρώ ότι η συμβολή τους είναι ουσιαστική, όπως και μια σειρά συναδέλφων που εργάστηκαν μόνιμα και είτε αφυπηρέτησαν είτε αποχώρησαν στην πορεία. Τους ευχαριστούμε όλους, όπως και όλα τα κατά καιρούς μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα οποία πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους εντελώς αφιλοκερδώς.