ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ο Μιχάλης Κακογιάννης ήταν ο μέντοράς μου!

Εγινε κινηματογραφικός συνθέτης, δηλώνει ο σπουδαίος συνθέτης, για να συνεργασθεί και να σταθεί δίπλα στον θείο του

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΥΡΗ

kostas kakogiannis

Ο σπουδαίος Κύπριος συνθέτης Κώστας Κακογιάννης, με 25 μουσικά άλμπουμ εκδομένα μέχρι σήμερα, εδώ και αρκετά χρόνια επέλεξε να ζει και να δημιουργεί σε ένα απομακρυσμένο χωριό, τη Λεμύθου. Το μεγάλο και γνήσιο ταλέντο του στη μουσική όμως θα μπορούσε να του δώσει το εισιτήριο για διεθνή καριέρα. Ο ίδιος όμως συνειδητά επιμένει να παραμένει εκεί γιατί, όπως τονίζει σε συνέντευξή του στη «Χαραυγή», καμία μεγαλούπολη δεν θα μπορούσε να του χαρίσει την απόλυτη ευτυχία που βιώνει, «ζώντας στο δάσος της Λεμύθου, κοντά στα αγαπημένα μου πρόσωπα».

Ο Κώστας Κακογιάννης, στη συνέντευξη που ακολουθεί, αναφέρεται και στο θείο του, τον μεγάλο σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, τον οποίο αποκαλεί μέντορά του και ο οποίος του έμαθε πολλά, τόσα για την Τέχνη όσο και για τη ζωή. «Σε κανένα πανεπιστήμιο», λέει, «δεν έμαθα για την Τέχνη και τη ζωή όσα έμαθα από αυτόν. Αλλωστε ο λόγος που επέλεξα να γίνω κινηματογραφικός συνθέτης, ήταν καθαρά για να μπορέσω κάποτε να συνεργασθώ μαζί του».

-Τι είναι εκείνο που σε κάνει να παραμένεις στην Κύπρο, Κώστα, παρόλο που πιστεύω ότι το μεγάλο ταλέντο σου, σου δίνει το «εισιτήριο» για διεθνή καριέρα;

-Χρίστο μου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Οταν σπούδαζα στην Αμερική, μου έτυχαν κάποιες συναρπαστικές γνωριμίες και όντως άρχισα να γεύομαι το «American Dream». Σύντομα όμως συνειδητοποίησα πως κυνηγώντας την επιτυχία, στην ουσία έψαχνα την πολυπόθητη ευτυχία. Ε, λοιπόν, κανένα διαμέρισμα μιας μεγαλούπολης, στο οποίο πολύ πιθανόν να ζούσα μόνος, δεν θα μπορούσε να μου χαρίσει την απόλυτη ευτυχία που βιώνω, ζώντας στο δάσος της Λεμύθου, κοντά στα αγαπημένα μου πρόσωπα, γι’ αυτό πήρα έγκαιρα την απόφαση και επέστρεψα.

-Είναι εύκολο να ζεις και να δημιουργείς στην Κύπρο, συγκεκριμένα σε ένα ορεινό χωριό του Τροόδους και ταυτόχρονα να συνεργάζεσαι με σημαντικά ονόματα στο ελληνικό τραγούδι, όπως είναι ο Γ. Νταλάρας, η Ελ. Αρβανιτάκη, Γ. Κότσιρας, ο Μιχ. Χατζηγιάννης;

-Στην αρχή ήταν όντως δύσκολο, γιατί έπρεπε να ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Εδώ και αρκετό καιρό όμως αντέστρεψα τους όρους και έτσι για όλες μου τις καινούργιες συνεργασίες, οι ηχογραφήσεις γίνονται στο «Παράκεντρο» στη Λεμύθου. Επιμένω σε αυτή μου την απόφαση, διότι η φύση χαλαρώνει τον καλλιτέχνη ώστε να μπορεί να αποδώσει καλύτερα και να μας χαρίσει πιο εσωτερικές και αγνές, χωρίς… αστικό άγχος, ερμηνείες.

-Εχω διαπιστώσει πως η έμπνευσή σου «πηγαινοέρχεται» με μεγάλη επιτυχία από το ποιοτικό τραγούδι στη μουσική για επένδυση ταινιών, χωρίς όμως να δώσεις μέχρι σήμερα στο μουσικόφιλο κοινό ένα ολοκληρωμένο έργο ή, καλύτερα, ένα δίσκο εξ ολοκλήρου με τραγούδια. Υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό;

-Οντως από τα 25 τόσα άλμπουμ που έχω εκδώσει μέχρι σήμερα, μόνο τέσσερα περιλαμβάνουν εξ ολοκλήρου τραγούδια. Κατ’ αρχάς βρίσκω τους σύγχρονους δίσκους τού ενός τραγουδιστή μονότονους και χωρίς συνθετική ελευθερία, αφού οι μελωδίες περιορίζονται στην όποια έκταση, στο ηχόχρωμα και τις ικανότητες του ερμηνευτή «σταρ».

Ακόμα ένας λόγος για τον οποίο υπηρετώ αυτό το είδος, είναι ότι η απουσία στίχων στη μουσική βοηθά τη φαντασία να ταξιδέψει χωρίς πλαίσια, ώστε στην ουσία ο ακροατής να γίνεται συνδημιουργός στην εμπειρία της ακρόασης. Αλλωστε το τραγούδι για εμένα αποτελεί την κορύφωση, το «δώρο» ενός έργου το οποίο πρέπει να προετοιμάζεται και να αναδεικνύεται μέσα από τα κατάλληλα μουσικά μοτίβα που το θεμελιώνουν!

-Στο πανελλήνιο υπάρχουν αρκετά καλοί στιχουργοί που γράφουν στίχους αποκλειστικά για μελοποίηση. Εσύ επιμένεις να συνεργάζεσαι με ένα μόνο στιχουργό, τον Πάμπο Κουζάλη. Γιατί;

-Το τραγούδι γεννιέται όταν δύο διαφορετικές τέχνες, η ποίηση και η μουσική, συναντιούνται. Νιώθω ότι για να είναι επιτυχημένο ένα τέτοιο εγχείρημα, πρέπει να προϋποθέτει και την ταυτόχρονη πνευματική ταύτιση των δημιουργών του. Γι’ αυτό, ποτέ δεν μελοποιώ στίχους ατόμων που δεν είναι πρώτα αδελφικοί μου φίλοι ή έστω, δάσκαλοί μου. Νιώθω απέραντα τυχερός που, έχοντας συνοδοιπόρο στη δημιουργία τον Πάμπο Κουζάλη, έχω σύμμαχο έναν από τους πιο σημαντικούς ποιητές της γενιάς μου. Οταν έχεις το καλύτερο στη διάθεσή σου, απλά δεν ψάχνεις αλλού… εκτός αν το απαιτεί κάποια παραγγελία ή συγκυρία.

-Ποιους στόχους θέλεις να υλοποιήσεις με τη δημιουργία του «Παράκεντρου»;

-Το «Παράκεντρο» ιδρύθηκε από τον Πάμπο Κουζάλη και εμένα σε μια προσπάθειά μας να γεννηθεί ένας οργανισμός και εκδοτικός οίκος, ο οποίος δεν θα εκμεταλλεύεται τον καλλιτέχνη και τη δίψα του για δημιουργία και προβολή. Θέλοντας να βάλουμε γερά θεμέλια και να έχουμε μαζί μας εκπροσώπους και συμβούλους από όλο το φάσμα των τεχνών, εντάξαμε και ένα φίλο δημιουργό από κάθε τέχνη ως μέλος. Ως «Παράκεντρο» έχουμε εκδώσει δεκάδες βραβευμένα βιβλία, CD και DVD και στηρίξαμε νέους δημιουργούς στα πρώτα τους βήματα. Ολα τα έσοδα από τις πωλήσεις των εκδόσεων διοχετεύονται πίσω στους δημιουργούς, ενώ τα έσοδα από τις πωλήσεις των δικών μου CD δίνονται πάντα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Στο οίκημα του «Παράκεντρου», που βρίσκεται στη Λεμύθου, διοργανώναμε για αρκετά χρόνια και καλοκαιρινές εκδηλώσεις που είχαν τρομερή επιτυχία, κάτι το οποίο έχουμε περιορίσει τώρα με την κρίση. Στο Παράκεντρο βρίσκεται επίσης και το στούντιο, όπου ηχογραφώ τα έργα μου.

-Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο σημαντικός αυτός σκηνοθέτης, ήταν θείος σου. Τι έχεις αποκομίσει από αυτή τη σπουδαία προσωπικότητα;

-Μετά τους γονείς και την αδελφή μου, το πιο κοντινό πλάσμα σε εμένα, ο μέντοράς μου, ήταν σίγουρα ο Μιχάλης. Σε κανένα πανεπιστήμιο δεν έμαθα για την Τέχνη και τη ζωή όσα έμαθα από αυτόν. Αλλωστε ο λόγος που επέλεξα από μικρός να γίνω κινηματογραφικός συνθέτης ήταν καθαρά για να μπορέσω κάποτε να συνεργαστώ μαζί του. Νιώθω τυχερός που παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ μας, πρόλαβα να συνεργαστώ σαν συνθέτης σε τρία από τα έργα του, περιλαμβανομένης και της τελευταίας του παράστασης, τον «Κοριολανό», για το Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, το 2005 και 2006.

-Τι να αναμένουμε από τον συνθέτη Κώστα Κακογιάννη;

-Μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα ο νέος μου δίσκος «Ορκος Σιωπής», στον οποίο συμμετέχει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με τέσσερα τραγούδια. Στην Κύπρο ήδη κυκλοφορεί και βρίσκεται στη δεύτερη έκδοσή του το «Πέτρινο Ποτάμι» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Παράλληλα ετοιμάζω τη μουσική για τη νέα ταινία του Αδωνι Φλωρίδη, τη «Ρόζμαρι», ενώ μαζί με τους μαθητές μου στη Σχολή Μιτσή ετοιμάζουμε ένα νέο ψηφιακό δίσκο με τραγούδια σε ποίηση του Δημήτρη Λιπέρτη, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος διευθυντής της ιστορικής αυτής σχολής.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy