Κώστας Μαννούρης: Ήταν μια συνομιλία με μια υπάρχουσα ιστορία

Κινηματογραφικές Αναγνώσεις: Words on Film

• Tην Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, 17:30-19:30 στο Παλιό Ξυδάδικο στην Λεμεσό στο πλαίσιο του παράλληλου προγράμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου, που συνεχίζει στο Θέατρο Ριάλτο μέχρι τις 19 Οκτωβρίου, και με τη συνεργασία του Βιβλιοτροπίου, τέσσερις Κύπριοι συγγραφείς, ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο τέσσερις ιδιαίτερες ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες δεν έχουν διάλογο, διαβάζοντας ζωντανά σε παράλληλη προβολή των ταινιών το κείμενο το οποίο έχουν δημιουργήσει, αντλώντας έμπνευση από αυτές.

Ήταν μια συνομιλία με μια υπάρχουσα ιστορία

Με τον Κώστα Μαννούρη

Πόσο εύκολο ήταν το εγχείρημά σας να «επενδύσετε» με κείμενο τις ταινίες;

Δεν θα έλεγα ότι ήταν δύσκολο. Αυτό που με προβλημάτισε ήταν η δική μου παρέμβαση να μην είναι παραπάνω απ’ όσο θα ήθελα «ηχηρή». Στην ταινία (The art of flying, Jan Van Ijken) κυριαρχούν οι σχηματισμοί και κυρίως οι ήχοι των πουλιών. Οι ήχοι αυτοί είναι καθαρή ποίηση. Στόχος μου ήταν να αναδείξω αυτό το βασικό στοιχείο με τις δικές μου λέξεις, αλλά και με τη δική μου σιωπή.

Η συνθήκη που σας δόθηκε, ένα έτοιμο «εικαστικό περιβάλλον», λειτούργησε για σας περιοριστικά ή αντίθετα άνοιξε ορίζοντες;

Καθόλου περιοριστικά, ίσα-ίσα ένιωσα την ελευθερία να σχολιάσω την ταινία με τον τρόπο που θα επέλεγα. Ο μόνος αυτο-περιορισμός ήταν να σεβαστώ, όχι γιατί έπρεπε αλλά γιατί έτσι το ένιωσα, την πρωτοκαθεδρία των πουλιών σ’ αυτό το ήδη υπάρχον έργο τέχνης.

Ήταν μια προσπάθεια να δώσετε ένα «σενάριο» στην ταινία ή η ταινία έγινε αφορμή για μια ιστορία;

Ήταν μια συνομιλία με μια υπάρχουσα ιστορία. Για μένα η ταινία λειτούργησε σαν καθρέφτης μέσα στον οποίο αντίκρισα τον εαυτό μου στην τρέχουσα εκδοχή του. Αυτή η συνεχής κίνηση και η ελευθερία των πουλιών είναι ένα χαστούκι στην ακινησία του ανθρώπινου βίου.

Θα ήθελες κάποτε να έγραφες ένα σενάριο ή να έβλεπες ένα βιβλίο σου, μια ιστορία σου, στον κινηματογράφο;

Θα το ήθελα πάρα πολύ, το θεωρώ ωστόσο ένα εξαιρετικά απομακρυσμένο ενδεχόμενο. Θέλω να πω πως οι ευκαιρίες για κάτι τέτοιο στην Κύπρο είναι από μηδαμινές ως ανύπαρκτες. Κάτι πιο εφικτό θα ήταν να γίνει μια ταινία μικρού μήκους βασισμένη σε μια δική μου ιστορία. Αυτό το έχω συζητήσει στο παρελθόν και ίσως γίνει κάποτε.

Πώς θα χαρακτήριζες τη σχέση λογοτεχνίας- κινηματογράφου;

Προσωπικά είμαι οπαδός των πολλαπλών αναγνώσεων ενός έργου τέχνης. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσω τη σχέση κινηματογράφου και λογοτεχνίας. Ότι, δηλαδή, μία μορφή τέχνης, ο κινηματογράφος, μας προσφέρει μια πολύ συγκεκριμένη και συμπυκνωμένη εκδοχή ενός έργου από ένα άλλο πεδίο, τη λογοτεχνία. Μόνο κέρδος μπορεί να προκύψει από αυτή τη συνύπαρξη κι από αυτό το γόνιμο διάλογο.