Κρατικός προϋπολογισμός 2018: Αναζητείται όραμα και σχεδιασμός

Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Η ετήσια έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού αποτελούσε ανέκαθεν κορυφαία πολιτική πράξη του νομοθετικού σώματος.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων συζήτησε σε βάθος τους τελευταίους μήνες, τους προϋπολογισμούς κάθε Υπουργείου ξεχωριστά στην παρουσία των υπουργών και των αρμόδιων τμημάτων. Τα κόμματα υπέβαλαν εισηγήσεις, κατέθεσαν προτάσεις και στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου διατύπωσαν τις σκέψεις και την κριτική τους για όλα τα θέματα που αφορούν τη χώρα, την εξωτερική και διπλωματική πολιτική και την εσωτερική διακυβέρνηση.

Η εβδομάδα που μας πέρασε υπήρξε το επιστέγασμα αυτής της διαδικασίας, όπου η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε τους σχετικούς προϋπολογισμούς για το 2018. Εκ των πραγμάτων, οι ετήσιοι κρατικοί προϋπολογισμοί καθορίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό το παρόν και ιχνηλατούν το μέλλον σε οικονομικό και κοινωνικό κυρίως επίπεδο.

Ο κρατικός προϋπολογισμός εκφράζει τη φιλοσοφία των κυβερνώντων, καθώς και την αντίληψή τους για σειρά θεμάτων μείζονος σημασίας για την ποιότητα ζωής των πολιτών. Καταγράφουν και αυτό είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά, το σχεδιασμό, το μοντέλο της διακυβέρνησης για τις μικρές και μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας, ο λαός μας.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ επαναλαμβάνουν εαυτόν. Κατέθεσαν έναν προϋπολογισμό περίπου τον ίδιο και απαράλλαχτο των προηγούμενων χρόνων. Ένας προϋπολογισμός που κινείται περίπου στα ίδια περσινά πλαίσια. Περικοπές και λιτότητα χαρακτηρίζουν πλείστους τομείς της διακυβέρνησης.

Πολιτικές του ποδαριού, σχεδιασμοί και προγράμματα χωρίς όραμα. Περαιτέρω αναφέρω ενδεικτικά όσα καταγράφηκαν στην έκθεση της Επ. Οικονομικών, για τον συγκεκριμένο προϋπολογισμό. Υπάρχει ανάγκη συστηματικής παρακολούθησης των δυνητικών κινδύνων επηρεασμού της οικονομίας, με στόχο την αποτροπή του ενδεχόμενου εκτροχιασμού της πορείας της κυπριακής οικονομίας, την αποτροπή της ανισομερούς κατανομής του οφέλους από την ανάπτυξη της οικονομίας η οποία επήλθε με τη συνεισφορά όλων των ομάδων του πληθυσμού, την ανάγκη περαιτέρω μείωσης των δημοσίων δαπανών, την ενθάρρυνση των επενδύσεων και μείωση του μεγέθους της κρατικής μηχανής, ούτως ώστε να ξεπεραστούν τα χαμηλά ποσοστά βαθμού υλοποίησης των αναπτυξιακών δαπανών του προϋπολογισμού για το 2017, καθώς και να αντιμετωπιστούν ανησυχίες για τις χαμηλές επιδόσεις της Κύπρου, έναντι άλλων κρατών-μελών της Ε.Ε. σε σχέση με τους δείκτες κινδύνου φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, το δείκτη εισοδηματικής ανισότητας και την ανταγωνιστικότητα της κυπριακής οικονομίας.

Για ακόμα μια φορά, η απερχόμενη κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ δεν λαμβάνουν στοιχειωδώς υπόψιν τις εκθέσεις της Eurostat και την Ευρωπαϊκή Ένωση για σειρά θεμάτων.

Στον τομέα της Υγείας εξακολουθούμε ως χώρα να κινούμαστε στον ίδιο παρονομαστή. Είμαστε στους τελευταίους της Ευρώπης για τις δαπάνες της Υγείας. Καθόλου σχεδιασμός, καθόλου προγραμματισμός για την αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων και του Γενικού Συστήματος Υγείας. Τα 20 εκατ. που προβλέπονται πάντως, ΓεΣΥ δεν οικοδομούν. Ούτε αυτονόμηση μπορεί να γίνει. Δυστυχώς οι παλινωδίες των κυβερνώντων για Μονοασφαλιστικό και Πολυασφαλιστικό ΓεΣΥ συνεχίζονται. Ο κόσμος πονάει και υποφέρει!

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως θεσμός πνέει τα λοίσθια. Πλείστοι των δήμων και κοινοτήτων βρίσκονται στα πρόθυρα στάσης πληρωμών. Οι συνεχείς περικοπές έφεραν τη Δημοτική και Κοινοτική Αυτοδιοίκηση σε σημείο να κατεβάσουν ρολά.

Η προσφυγική πολιτική ακυρώθηκε πλήρως από τους κυβερνώντες. Πλήρης απαξίωση του προσφυγικού κόσμου, πλήρης εγκατάλειψη των προσφυγικών οικισμών. Οι πρόσφυγες, τα νέα ζευγάρια αφέθηκαν στο έλεος του Θεού.

Η ύπαιθρος βρίσκεται σε μαρασμό. Εγκαταλείπεται καθημερινά, αφού ακυρώθηκαν σχέδια και προγράμματα στήριξης του κόσμου της. Έργα υποδομής, οδικά δίκτυα και άλλα κίνητρα για τους κατοίκους της υπαίθρου εγκαταλείφθηκαν.

Ο τομέας της έρευνας και καινοτομίας πάσχει σοβαρά. Διεκδικούμε και εδώ αρνητική «πρωτιά» ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης. Είμαστε από τους τελευταίους. Ενώ ο τομέας αυτός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης εποχής, ενώ στην πράξη γνωρίζουμε ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση ζωής, εντούτοις οι κυβερνώντες δεν βλέπουν ακόμη τη σημασία του.

Δυστυχώς και οι φετινοί προϋπολογισμοί επαναβεβαιώνουν τη φιλοσοφία και τις πολιτικές των κυβερνώντων. Συντηρητική και νεοφιλελεύθερη πολιτική που μόνη τους έγνοια είναι να υπηρετούν τον πλούτο, τους κατέχοντες και όχι τους απλούς ανθρώπους, τον φτωχό κόσμο. Στερούνται οραμάτων και σχεδιασμού, γιατί κατά κύριο λόγο οι δαπάνες αφορούν μισθολόγιο και λειτουργικά έξοδα. Διαιωνίζουν ένα μοντέλο που χρεοκόπησε και έφερε μαζί του την οικονομική και κοινωνική καταστροφή και τα βάρη τα πληρώνει ο λαός.

Το ΔΗΚΟ και ο Νικόλας Παπαδόπουλος για ακόμα μια φορά επιβεβαίωσαν τις πολιτικές ενός μεταλλαγμένου κόμματος που όλο και περισσότερο προσαρμόζονται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και περικοπών. Για πέντε χρόνια αυτό έπραξαν μαζί χέρι – χέρι Αβέρωφ και Νικόλας.

Το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να αγωνίζεται και εντός και εκτός Βουλής με πατριωτική ευθύνη, με κοινωνική ευαισθησία, κυρίως να αφουγκράζεται τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του λαού σε καθημερινό επίπεδο.

Το ΑΚΕΛ αποτελεί εκ των πραγμάτων παράγοντα σταθερότητας, εγγύησης των εργασιακών δικαιωμάτων και πολύ περισσότερο την ατμομηχανή για νέες διεκδικήσεις, για κοινωνική δικαιοσύνη, για πρόοδο και ανάπτυξη!

Ο Σταύρος Μαλάς, ως ανεξάρτητος υποψήφιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορεί και θέλει, έχει το υπόβαθρο, το πρόγραμμα και κυρίως το όραμα για να αλλάξει ρότα η χώρα μας, για το καλό του λαού μας, της νέας γενιάς και του τόπου μας.

*Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού,

βουλευτής ΑΚΕΛ