Όσο η κυβέρνηση θα βλέπει τη φθορά της από τις αποτυχίες της, τόσο περισσότερο θα βάλλει κατά της ελευθεροτυπίας και, εν τέλει, της δημοκρατίας

Μία παράγραφος σε άρθρο του (τέως) διευθυντή της «Καθημερινής» Κύπρου, Ανδρέα Παράσχου, στάθηκε η αφορμή να επανέλθουν στην επιφάνεια τα προβλήματα ελευθεροτυπίας στον τόπο μας.

Την περασμένη Κυριακή, 10 Ιανουαρίου 2021, ο Ανδρέας Παράσχος σε άρθρο του έγραψε μεταξύ άλλων ότι είχε μιλήσει και στον ίδιο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για τη λύση δύο κρατών, συμπληρώνοντας ότι «είχε όμως αντιληφθεί ότι τα χρυσά διαβατήρια ήταν η κότα με τα χρυσά αβγά, που όπως φέρεται να εκμυστηρεύτηκε σε μια νύχτα ευθυμίας στην Αθήνα, άφηνε στο γραφείο του 300 εκατ. ετησίως, που τα πήγαινε μετά στις Σεϋχέλλες με ιδιωτικές πτήσεις. Γι’ αυτό στο Μoν Πελεράν δεν πήρε Βαρώσι και Μόρφου και στο Κραν Μοντανά λύση».

Διαβάστε επίσης: A.Παράσχος στον Astra92.8: Οι αρχές να αναλάβουν τη διερεύνηση – Υπάρχουν στιγμές χωρίς γραπτές αποδειξεις (ηχητικό)

Παραιτείται πυροβολώντας ο Α.Παρασχός: «Αφόρητη δυσωδία σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα»

Την επόμενη ημέρα στη διαδικτυακή έκδοση της «Κ» εμφανίστηκε «διευκρίνιση», η οποία ανέφερε πως «στην τελευταία παράγραφο εσφαλμένα αναπαράγονται ψίθυροι σχετικά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι οποίοι δεν τεκμηριώνονται με ανάλογα στοιχεία. Αυτό είναι λάθος και δεν μας εκφράζει ως πρακτική στην εφημερίδα μας».

Σε παρέμβασή του ο Α. Παράσχος διευκρίνισε ότι το κείμενο δεν ήταν δικό του, τονίζοντας ότι «ο εκδότης έπρεπε να υπερασπιστεί το κύρος της εφημερίδας». Μετά τη «διευκρίνιση» ερήμην του δημοσιογράφου ο δρόμος της παραίτησής του ήταν μονόδρομος. Από την πλευρά της, η Ένωση Συντακτών Κύπρου, εκφράζοντας αμέριστη στήριξη στο δημοσιογράφο, ανέφερε ότι πρόκειται «για υπόθεση συρρίκνωσης της ελευθεροτυπίας και εξαναγκασμού δημοσιογράφου σε υποβολή παραίτησης» και κάλεσε τους εκδότες της «Κ» να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Αντί αυτού, λίγο αργότερα το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων έλαβε επιστολή, μέσω δικηγόρου εκ μέρους των εκδοτών της «Κ», στην οποία τους συνιστάται η προσοχή ότι προκαλούν βλάβη στους εκδότες, με επιφύλαξη δικαιωμάτων. Σε παρέμβασή του στον «Άστρα» ο πρόεδρος της ΕΣΚ, Γιώργος Φράγκος, ανέφερε ότι η επιστολή είναι έμμεση προειδοποίηση για δικαστικά μέτρα εναντίον της Ένωσης Συντακτών. Επιστολή η ΕΣΚ έλαβε και από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, που ζητά συνάντηση για να συζητήσουν….

Για το θέμα τοποθετήθηκαν και οι τρεις φιλοξενούμενοί μας -ο κάθε ένας από τη δική του οπτική γωνία.

Νίκος Τριμικλινιώτης, κοινωνιολόγος – «Ο δημοσιογράφος που αποκαλύπτει τη γύμνια του βασιλιά»

Μπράβο στον Ανδρέα Παράσχο που είπε αυτό που όλοι ξέρουμε και το υπερασπίστηκε με πράξεις. Ο δημοσιογράφος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και υπενθυμίζει το πώς πρέπει να στέκει ο δημοσιογράφος απέναντι στην κάθε διεφθαρμένη εξουσία, τόσο την εκτελεστική και την εργοδοτική.

Η δημοκρατία στη χώρα ζει οριακές στιγμές. Στη χώρα μας όμως η μοίρα της δημοκρατίας είναι συνυφασμένη με τη μοίρα του Κυπριακού. Αυτό μας το έμαθε η Ιστορία, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα και την εισβολή που οδήγησε στην ντε φάκτο διχοτόμηση.

Ο Αναστασιάδης μάς οδηγεί στη διχοτόμηση μεθοδικά και ερήμην των πάντων, πλην των «δικών» του, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της συμμορίας. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Μακάριου Δρουσιώτη, πρώην συνεργάτη του Προέδρου, καταδεικνύουν το εύρος και το βάθος συναλλαγών στη βάση οικονομικών συμφερόντων της κάστας γύρω από την εξουσία χωρίς μέτρο και όριο, λες και παρακολουθούμε λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα.

Σήμερα, όπως και το 1974, οι τραγικές εξελίξεις στο Κυπριακό καταβαραθρώνουν και τη δημοκρατία στη χώρα. Καθώς πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα τα διάφορα «καθεστώτα έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης» σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών και δικαιωμάτων, καταβαραθρώνεται και η προοπτική για λύση του Κυπριακού με ορίζοντα την ειρηνική επανένωση και συμβίωση στη χώρα μας.

Καθώς εξελίσσεται λοιπόν η τελευταία ίσως πρωτοβουλία του ΓΓ του ΟΗΕ με εντολή μια επανενωμένη χώρα στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπου ο απόνομιμοποιημένος Πρόεδρος διαπραγματεύεται το Κυπριακό, δημοσιεύεται το άρθρο του Παράσχου. Το γιατί σκάει σαν βόμβα ένα άρθρο που αποκαλύπτει τα προφανή, είναι ενδεικτικό της κατάντιας του δημόσιου λόγου που ελέγχεται από την εξουσία. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτά είναι χιλιοειπωμένα. Επίσης, επί της ουσίας δεν χρειάζεται καν η παραδοχή του Αναστασιάδη. Αν εξετάσει τους ιδιοκτήτες και τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται με τη μαζική πώληση των διαβατηρίων και ακινήτων, αυτό είναι προφανέστατο. Ο βασιλιάς-Πρόεδρος είναι ήδη γυμνός.

Όποιος κολυμπάει σε μέθη αλαζονείας δεν ξέρει όρια. Οι Τραμπ, Νετανιάχου και Ερντογάν υποφέρουν από το ίδιο σύνδρομο. Με τον φίλο-ιδιοκτήτη της εφημερίδας, ο οποίος «χρωστά» στον Αναστασιάδη (μέχρι και τη σύζυγο του διόρισε Επίτροπο Διοικήσεως), συμφωνείται το γελοίο κείμενο απόσυρσης. Αυτό όμως κάθε άλλο οδηγεί στη λύση του προβλήματος· αντίθετα οδηγεί σε γενική κατακραυγή. Τότε σκάει δεύτερη βόμβα. Η επιστολή παραίτησης του δημοσιογράφου που επιβεβαιώνει όχι μόνο ότι είναι αλήθεια ό,τι έγραφε για τη γύμνια του βασιλιά-Πρόεδρου, αλλά αποκαλύπτει και ότι έχει ξεπεράσει κάθε δημοκρατικό όριο εξουσίας. Εξάλλου, ο δημοσιογράφος έγραψε όσα όλοι έβλεπαν και ήξεραν.

Έφτασε η ώρα της αποκαθήλωσης. Δεν είναι ο Παράσχος που πρέπει να παραιτηθεί, αλλά ο Αναστασιάδης. Ο βασιλιάς είναι γυμνός.

 

Αντώνης Σκορδίλης, δημοσιογράφος – «Ο ψεύτης Πρόεδρος, ο αξιοπρεπής δημοσιογράφος και το παράθυρο ευκαιρίας»

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που εκλέχτηκε, πατώντας σε ένα χονδροειδέστατο ψέμα -το «δεσμεύομαι» αναφορικά με το τραπεζικό κούρεμα εξελίχτηκε σε ανέκδοτο στα χείλια όλων των Κυπρίων, φίλων και αντιπάλων του- δεν σταμάτησε να μοιράζει ψέματα και να δρέπει τους καρπούς τους. Φαντασιώθηκε πως θα συνεχίσει νομοτελειακά να μοιράζει στο εσωτερικό συνενοχή και να εισπράττει «χρυσά» διαβατήρια σιωπής παραμένοντας στο απυρόβλητο, μέχρι να ’ρθει η στιγμή που το μέγα (συνενοχικό) ψέμα -από τα έξω ως συνήθως γίνεται (Αλ Τζαζίρα)- αποκαλύφθηκε.

Ουδέν πρόβλημα, η παλιά κλασική (των ψευτών) συνταγή να είναι καλά: «Είμαι άμωμος και αμόλυντος», επιτέθηκε μετωπικά στην αλήθεια, υπέδειξε μέσω των συνήθων τοπικών Μέσων τον συνήθη εθνικό εχθρό ως τον αόρατο υποκινητή των αποκαλύψεων, επέλεξε και έναν από τους εξ αρχής συνυπεύθυνους ως αρμόδιο εισαγγελικά για να διερευνήσει τυχόν ευθύνες και ενοχές και, σίγουρος για την απροσπέλαστη ασπίδα που η στο νου του κεκτημένη συνενοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας τού προσέφερε, κίνησε να πάει παρακάτω. Στους επόμενους καρπούς, στα επόμενα «χρυσά» διαβατήρια που η διχοτομική κυπριακή μοναδικότητα μπορεί να παρέχει σε αυτούς που ξέρουν να την αξιοποιούν ανατροφοδοτώντας την και να την ανατροφοδοτούν αξιοποιώντας την.

Και τι ακριβώς έγινε στην υπόθεση της παραίτησης του έγκυρου δημοσιογράφου και διευθυντή της φιλοκυβερνητικής τοπικής «Καθημερινής»;

Με δυο λόγια: Έσκασε ο άνθρωπος από το ψέμα τόσων πολλών χρόνων, δεν μπόρεσε άλλο να ανεχτεί τη συνένοχη σιωπή στην οποία (όχι μόνο ο ίδιος αλλά η Κύπρος όλη επί χρόνια πολλά) έχει υποχρεωθεί, έπαιξε τον αδιαμφισβήτητα σημαντικό ρόλο του και ο αναπόφευκτα διχοτομικός χαρακτήρας των εξελίξεων, αν αφήνονταν (αφεθούν) ανεμπόδιστες να προχωρήσουν, αυτό ήταν!

Σε μια και μοναδική μικρή παράγραφο έγραψε την πάσα αλήθεια ασκώντας για πρώτη φορά στις συνθήκες της κυπριακής μοναδικότητας τον έναν και μοναδικό ρόλο που ο κάθε δημοσιογράφος με επάρκεια οφείλει να ασκεί, πυροδοτώντας συνθήκη μέγα ηθικού πανικού (χαμού)!

Αποκάλυψη του διαρκούς ψέματος εκ των έσω από έναν άνθρωπο εργαζόμενο σε ένα Μέσο – συνένοχο αυτού του διαρκούς ψέματος, μάλιστα δε στον κορυφαίο ρόλο του διευθυντή του: Αυτή είναι η μοναδικότητα της περίπτωσης Ανδρέα Παράσχου, εξ αυτής πηγάζουν και τα όσα «σπασμωδικά» ακολούθησαν την αποκάλυψή του, αυτό ταυτόχρονα είναι και ένα διαθέσιμο παράθυρο ευκαιρίας για να διεκδικηθεί το μείζον. Δηλαδή η ταχύτερη δυνατή απεμπλοκή της κυπριακής κοινωνίας από το καταστροφικό για το μέλλον της καθεστώς συνενοχής, στο οποίο την έχει υποβάλει ο Πρόεδρός της και οι πολιτικοί μεταδότες εντός κυπριακού μικροκόσμου της «αλήθειας» του, πρόθυμοι φίλοι και -με το αζημίωτο- συνεργοί του.

Ζήτημα αξιοπρέπειας! Σαν αυτής που υποχρέωσε τον Κύπριο δημοσιογράφο Ανδρέα Παράσχο -έχοντας, κατ’ αρχάς, μόνο να ζημιώσει- να λειτουργήσει ως εσωτερικός πομπός της αλήθειας σε μια χώρα μαθημένη από τα πολύ παλιά χρόνια στο «κρύψε να περάσουμε».

 

Τάκης Χατζηγεωργίου, δημοσιογράφος, τέως ευρωβουλευτής – «Δημοσιογράφοι στο απόσπασμα»

Η υπόθεση με τον δημοσιογράφο Αντρέα Παράσχο μόνο θλίψη και ανησυχία μπορεί να προκαλεί. Κυρίως γιατί μιλάμε για ένα δημοσιογράφο που ανέδειξε στην πορεία του θέματα ύψιστης πολιτικής και κοινωνικής προτεραιότητας και σημασίας. Αν ένας άνθρωπος με αυτές τις περγαμηνές βρίσκεται μπροστά στην εξέλιξη της παραίτησής του για μένα δείχνει απλώς πως όσοι θέλησαν την απομάκρυνσή του ήσαν έτοιμοι γι’ αυτό εδώ και καιρό. Είναι ως να τον περίμεναν στη γωνία.

Δημοσιογράφοι λοιπόν στο απόσπασμα. Κυριολεκτικά! Ποιος θα μιλήσει γι’ αυτούς;

Ο Julian Assange, δημιουργός των γνωστών πια Wikileaks, αποκάλυψε χιλιάδες πληροφορίες που παρουσιάζουν κράτη να παραβιάζουν με τον πιο αισχρό τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα των ιδίων των πολιτών τους. Σε βίντεο συζήτηση που είχαμε μαζί του πριν τρία χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ερωτηθείς από τον συνάδελφο Στέλιο Κούλογλου αν η απομόνωση, η φυλάκιση, η ταπείνωση, οι άδικες κατηγορίες, αν όλα αυτά άξιζαν τον κόπο, απάντησε όπως το θυμούμαι πολύ καλά πως «Ναι» και πως δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπούμε όταν γνωρίζουμε την αλήθεια, ιδιαίτερα αν αυτή η αλήθεια έχει να κάμει με τη ζωή αθώων ανθρώπων.

Δεύτερη περίπτωση στην οποία θέλω να αναφερθώ είναι αυτή του Can Dundar. Ο Can Dundar αποκάλυψε και πάλι με βίντεο τη μεταφορά όπλων από τον τουρκικό στρατό προς το Ισλαμικό Κράτος. Τον κυνήγησε ανηλεώς η τουρκική κυβέρνηση και καταδικάστηκε ερήμην σε ποινή φυλάκισης 27 ετών. Ευτυχώς γι’ αυτόν αφού κατάφερε να διαφύγει από την χώρα, πήρε άσυλο στη Γερμανία.

Είναι και ο Edward Joseph Snowden, ο οποίος εργαζόταν για τη NSA και τη CIA, και ο οποίος διέρρευσε στον Τύπο απόρρητες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα μαζικής παρακολούθησης που εφαρμόζουν οι αμερικανικές και βρετανικές κυβερνήσεις. Έκτοτε ο Snowden ζει εξόριστος ουσιαστικά στη Μόσχα.

Θέλω τέλος να αναφερθώ στον Sener Levent , τον συμπατριώτη μας δημοσιογράφο της «Αβρούπα» που διώκεται από την τουρκική «δικαιοσύνη» για σχόλιά του εις βάρος του Τούρκου Προέδρου. Αυτό που συμβαίνει πρέπει να απασχολήσει όχι μόνο την κυπριακή πολιτεία σαν σύνολο, όχι μόνο τη δημοσιογραφική οικογένεια, αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο πρέπει να θυμίσω ότι τον τίμησε με το βραβείο του Ευρωπαίου πολίτη. Πέραν όμως απ’ αυτό, είναι ηθική μας υποχρέωση να υπερασπιστούμε έναν Κύπριο πολίτη απέναντι στη σατραπική εξουσία του κ. Ερντογάν. Αν αφεθεί να αχθεί ένας Κύπριος πολίτης ενώπιον τουρκικού δικαστηρίου και μάλιστα επί τη βάσει καταγγελιών που περιορίζουν την ελευθερία του λόγου, τότε αυτό δεν θα αφορά μόνο τον Sener Levent, αλλά θα είναι κάτι που θα μας αφορά όλους.