Του
Άντρου Καυκαλιά*
Από την 1η Μαρτίου, ο τόπος έχει νέα εκτελεστική εξουσία. Ο νέος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και η κυβέρνησή του µπορεί να δικαιούνται µια µικρή περίοδο χάριτος, όπως κάθε νέα κυβέρνηση. Ωστόσο, ο ίδιος ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, δήλωνε έτοιµος να κυβερνήσει. Άρα, αυτή η περίοδος χάριτος δεν µπορεί να κρατήσει για πολύ. Και στα θέµατα της εσωτερικής διακυβέρνησης, για πολλούς και ευνόητους λόγους. Και στο Κυπριακό, για πολλούς και ευνόητους λόγους, επίσης.
Οι προκλήσεις στο Κυπριακό δεν αλλάζουν όσο κι αν περνούν τα χρόνια. Παραµένουν οι ίδιες και σε ένα πρέπει να στοχεύουν. Στη λύση και στην επανένωση του τόπου και του λαού µας. Αυτές οι διαχρονικές θέσεις, του µισού αιώνα θέσεις, δεν µπορούν ούτε να αλλάξουν, ούτε να αλλοιωθούν στο πέρασµα του χρόνου.
Κάποιος θα έλεγε µα ούτε και οι προσεγγίσεις. Και δεν διαφωνούµε. Μόνο που το πρόσφατο παρελθόν άλλα µας λέει και, δυστυχώς, αν κρίνουµε από τις µέχρι τώρα τοποθετήσεις του κ. Χριστοδουλίδη, άλλα µας λέει και το παρόν. Ο νέος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας δηλώνει προσήλωση στη λύση της διζωνικής, δικοινοτικής οµοσπονδίας και δεν θέλουµε να τον αµφισβητήσουµε. Τον τρόπο που θα φτάσουµε σε αυτή τη λύση δεν τον έχει αποσαφηνίσει και αυτό µας ανησυχεί ιδιαίτερα.
Ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας εκλέχθηκε στην εξουσία, στηριζόµενος από ετερόκλητες δυνάµεις, κάποιες των οποίων στο Κυπριακό υποστηρίζουν τη ∆∆Ο, άλλες την έχουν αποκηρύξει και άλλοτε πάλι τίθενται ουρές και υποσηµειώσεις. Πότε για λύση µε σωστό περιεχόµενο και πότε για το Πλαίσιο Γκουτέρες, σηµεία του οποίου χρειάζονται αποσαφήνιση. Και εκφραστής αυτής της θέσης, σε ό,τι αφορά το Πλαίσιο Γκουτέρες, είναι και ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης.
∆εχόµαστε την άποψη που λέει ότι κυβερνά ο Πρόεδρος και ως εκ τούτου τις πολιτικές του θα εφαρµόσει. Τι µένει να σχολιάσουµε τότε; Μα τις προσεγγίσεις του ίδιου του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο ΓΓ του ΟΗΕ έστειλε την απεσταλµένη του, κα ΝτιΚάρλο, για να δει τον νέο Πρόεδρο, να µιλήσει µαζί του και να του µεταφέρει τη δέσµευση του Αντόνιο Γκουτέρες στα ψηφίσµατα του Συµβουλίου Ασφαλείας των Ηνωµένων Εθνών για το Κυπριακό. «Κάτι που ικανοποιεί τη Λευκωσία», σύµφωνα µε τα όσα δηλώνει η κυβέρνηση. Μα η προσήλωση του ΟΗΕ στα ψηφίσµατα του δικού του Συµβουλίου Ασφαλείας, η υποστήριξη του στη βάση λύσης του Κυπριακού που είναι η διζωνική, δικοινοτική οµοσπονδία, δεν τελεί υπό αµφισβήτηση.
Τις δεσµεύσεις του κ. Χριστοδουλίδη, µε την ίδια σαφήνεια και το ίδιο ξεκάθαρα είναι που θέλουµε να ακούσουµε. Και να δούµε στην πράξη, βεβαίως. Γιατί δεν µπορεί το Κυπριακό να συνεχίσει επ’ άπειρον να βρίσκεται σε τέλµα. Και σε παρατεταµένο αδιέξοδο. Τη δική µας πλευρά και τις δικές µας στοχεύσεις δεν εξυπηρετεί αυτή η πρακτική.
Καλά τα κοινωνικά δείπνα και καλώς γίνονται. ∆εν θα επιλυθεί, όµως, το πρόβληµα µόνο µε αυτά.
Καλοδεχούµενη η εµπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό. Μα πότε όµως ήταν απούσα; Και στο Κραν Μοντανά, για να πάµε στα πιο πρόσφατα, η ΕΕ δεν εκπροσωπήθηκε από την κα Μογκερίνι, Ύπατη Εκπρόσωπο τότε της Ένωσης για θέµατα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας; Αυτή η συνεχής επανάληψη της ενεργότερης εµπλοκής της ΕΕ στο Κυπριακό σε τι εξυπηρετεί; Η ΕΕ δεν µπορεί να υποκαταστήσει τα Ηνωµένα Έθνη, ούτε το Κυπριακό µπορεί να εκφύγει του πλαισίου του ΟΗΕ.
Και η Ελλάδα, συµπαραστάτης στον αγώνα µας είναι και αναγνωρίζουµε το ρόλο που µπορεί να διαδραµατίσει. Αλλά είναι άλλο κράτος και καλά κάνει ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας να αφήσει στην άκρη τα επικοινωνιακά και τα βαρύγδουπα, για να τρέχει µετά ο εκπρόσωπός του να συµµαζέψει τα ασυµµάζευτα…
*Βουλευτής ΑΚΕΛ Λεµεσού
Aκολουθήστε μας στο Google News
