Κύπρος: 24 δολοφονημένες γυναίκες σε τέσσερα χρόνια

Του Παναγιώτη Βασιλείου

Γυναικοκτονίες, ένα φαινόμενο σύνηθες στην Κύπρο και σε όλο τον κόσμο, ένα φαινόμενο το οποίο προκαλεί συναισθήματα οργής, θλίψης και φρίκης για τους συνειδητοποιημένους ανθρώπους.

Η πρόσφατη διπλή γυναικοκτονία στην επαρχία Λεμεσού ήρθε να ανεβάσει τον τραγικό απολογισμό της τετραετίας στην Κύπρο σε 24, όπως σημείωσε η Επίτροπος Ισότητας των Φύλων, Ιωσηφίνα Αντωνίου.

Οι αριθμοί συγκλονίζουν και προκαλούν ανατριχίλα με ένα πελώριο ερώτημα «Πού πάμε» να ψάχνει εναγωνίως απάντηση. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία τεράστια αύξηση γυναικοκτονιών με την ιστορία πίσω από κάθε τραγωδία, πίσω από κάθε γυναικοκτονία να τρομάζει.

24 γυναικοκτονίες από το 2018 στην Κύπρο και συγκεκριμένα έξι γυναικοκτονίες το 2018, δέκα γυναικοκτονίες το 2019, τέσσερις το 2020 και τέσσερις το 2021.

Το 24 δεν είναι ένας αριθμός, είναι 24 γυναίκες που τους αφαιρέθηκε η ζωή από κάποιον που νόμιζε ότι ήταν ανώτερος, από κάποιον που έβλεπε τη γυναίκα ως υποχείριό του και σε κάθε του εντολή αυτή θα βαρούσε προσοχή.

Ανοίγεις την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες και σχεδόν καθημερινά διαβάζεις και ακούς για γυναικοκτονία ή γυναικοκτονίες σε όλο τον κόσμο. Μπαίνεις λίγο πιο βαθιά και έρχεσαι αντιμέτωπος με λεπτομέρειες που συγκλονίζουν.

Στη σημερινή μου παρέμβαση θα ψέξω κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα στις γυναικοκτονίες και στο τι ωθεί τον δράστη στην αποτρόπαια αυτή πράξη.

Είναι πολύ σημαντικό όταν μιλάμε και γράφουμε για γυναικοκτονίες να τονίζουμε τον συγκεκριμένο όρο διότι δεν πρόκειται για μία απλή ανθρωποκτονία, πρόκειται για μία ενέργεια η οποία ασκείται από έναν άνδρα εξαιτίας ακριβώς του γεγονότος του ότι είναι άνδρας και στο μυαλό του είναι ανώτερος. Πρόκειται για μία συνειδητή ενέργεια η οποία ασκείται από έναν άνδρα, ο οποίος θεωρεί ότι έχει απόλυτη εξουσία πάνω στο θύμα και ως εκ τούτου δικαίωμα ζωής και θανάτου.

Ουσιαστικά λοιπόν οι δολοφονίες γυναικών επειδή ακριβώς είναι γυναίκες υποκινούνται ξεκάθαρα από πατριαρχικά πρότυπα και στερεότυπα, τα οποία αναπαράγονται μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες.

Σε κάθε περίσταση λοιπόν γυναίκες οι οποίες αρνούνται να υπακούσουν στους νόμους της πατριαρχίας, γίνονται εύκολος στόχος.

Επίσης, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για έγκλημα πάθους, κακιά στιγμή, εν βρασμώ ψυχής. Όλες αυτές είναι φτηνές δικαιολογίες τις οποίες ενδύεται η πατριαρχία για να δικαιολογήσει τον εαυτό της.

Ο γυναικοκτόνος δεν έχει ένα συγκεκριμένο προφίλ, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκευτικότητας, μόρφωσης, πολιτικού και κοινωνικού επιπέδου.

24 γυναικοκτονίες τα τελευταία 4 χρόνια στην Κύπρο, χιλιάδες έως και εκατοντάδες γυναικοκτονίες κάθε χρόνο ανά την υφήλιο. Δεν είναι μόνο αριθμοί και οφείλουμε να θυμόμαστε ότι όλες δολοφονήθηκαν από χέρια αντρών κακοποιητών.