Βαρύ το τίμημα της «ανάπτυξης» για τη Λεμεσό

 Ο βιασμός του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος  με την ανεξέλεγκτη ανέγερση πύργων

• Άνω κάτω η οικονομική διαχείριση της ζωής των πολιτών με χαμηλά εισοδήματα

• Μηνιαία ενοίκια για στούντιο από 400 έως και 600 ευρώ

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Κάθε μέρα που περνά, η Λεμεσός βιώνει όλο και πιο έντονα τις ποικιλότροπες αρνητικές επιπτώσεις από την έξαλλη οικοδομική ανάπτυξη που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε όλο το μήκος του παραλιακού μετώπου και αφορά ιδιαίτερα την ανεξέλεγκτη ανέγερση πύργων και άλλων ψηλών κτιρίων.

Επιπτώσεις που, από τη μια, έχουν να κάνουν με το βιασμό της αισθητικής του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος που μέχρι πριν λίγα χρόνια χαρακτήριζε αυτή τη σημαντική περιοχή της πόλης και από την άλλη έχουν φέρει τα πάνω κάτω στην οικονομική διαχείριση και ροή της ζωής των πολιτών με χαμηλά εισοδήματα και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων που πέραν της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, βρίσκονται τα τελευταία χρόνια μπροστά και από ένα τείχος απανωτών απαγορεύσεων που αφορούν, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα στη στέγη και τη γενικότερη διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Ενδεικτικό της κατάστασης, έτσι όπως αφέθηκε να διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα αφότου τη διακυβέρνηση του τόπου ανέλαβε ο Νίκος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ, είναι το γεγονός ότι μέχρι τώρα έχει δοθεί το πράσινο φως για την ανέγερση περισσότερων από 20 πύργων μόνο στη Λεμεσό, ενώ πολύ μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των αιτήσεων που βρίσκονται στο στάδιο της εξέτασης. Και πρόκειται για κτίρια των 25, 30, 38 αλλά και 43 ορόφων που σχεδιάστηκαν, εγκρίθηκαν ή αναμένουν την τυπική πλέον έγκριση, χωρίς καμιά στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με αρμόδια τμήματα και φορείς, επιστημονικές οργανώσεις ή την ίδια την τοπική κοινωνία.

Πολεοδομική αυθαιρεσία που οδηγεί σε άναρχη οικιστική ανάπτυξη

Η εξέλιξη αυτή προέκυψε με μια μονοκονδυλιά του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά και την ανοχή ή την αδυναμία αντίδρασης των Τοπικών Αρχών, με το πρόσχημα των «επενδύσεων» και της «ανάπτυξης», προς όφελος, βέβαια, κάποιων προνομιούχων. Η πολεοδομική αυτή αυθαιρεσία που οδηγεί τη Λεμεσό σε μια άναρχη οικιστική ανάπτυξη για την οποία ξεσηκώνονται και διαμαρτύρονται κατά καιρούς οργανωμένα σύνολα της πόλης αλλά και ομάδες πολιτών που επηρεάζονται τα οικονομικά και άλλα συμφέροντά τους, δεν μπορεί παρά να ερμηνεύεται σαν μια εξαργύρωση του χαρακτήρα της πόλης έναντι του άμεσου κέρδους, προς όφελος των λίγων και της «οικονομίας των διαβατηρίων» που αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του success story της κυβέρνησης.

Το κίνημα που έχει δημιουργηθεί ενάντια στα ψηλά κτίρια και γενικότερα όσοι οργανωμένα ή άλλως πως αντιδρούν στην καταστροφική εξέλιξη και τους κίνδυνους που δημιουργεί αυτή η πολεοδομική τακτική, θεωρούν ότι άμεσα -και αυτό πρέπει να είναι αίτημα και των Τοπικών Αρχών- θα πρέπει να ακυρωθούν οι χαλαρώσεις και οι υπουργικές εντολές και να τερματιστούν οι όποιες πρόνοιες υποσκελίζουν τη μέχρι πρόσφατα ισχύουσα πολεοδομική πολιτική, η οποία προστάτευε σε μεγάλο βαθμό τις ανέσεις και τα δικαιώματα του πολίτη και διαφύλασσε την εικόνα της πόλης.

Να επαναπροσδιοριστούν οι περιοχές χωροθέτησης ψηλών κτιρίων

Βασικό ζητούμενο, σε ό,τι αφορά ειδικά τη Λεμεσό, είναι να προστατευτεί το παραλιακό μέτωπο, ιδιαίτερα στην Περιοχή Ειδικού Χαρακτήρα και να απορριφθούν χωρίς συζήτηση οι όποιες σκέψεις ενδεχομένως να υπάρχουν για την κατάργησή της ως τέτοιας. Από αρμόδιους επαγγελματικούς και άλλους φορείς, υποδεικνύεται, η ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν οι περιοχές χωροθέτησης ψηλών κτιρίων ώστε η ανάπτυξη να γίνεται ισόρροπα, χωρίς αλλοίωση της φυσιογνωμίας της πόλης και τα υπό μελέτη Τοπικά Σχέδια και Σχέδια Περιοχών, να λάβουν υπόψιν τα προβλήματα που ήδη έχουν αναδυθεί αλλά και τις ανησυχίες που εκφράζονται και οι οποίες επιβάλλουν να κατατεθούν δημόσια οι απόψεις όλων των αρμόδιων κυβερνητικών Τμημάτων και να γίνει ανταλλαγή απόψεων με τις Τοπικές Αρχές, το ΕΤΕΚ και άλλους εμπλεκόμενους φορείς.

 

Τη νύφη των «επενδύσεων» πληρώνουν κυρίως οι νέοι

Οι αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις που έχουν προκύψει από τον ανεξέλεγκτο οργασμό «επενδύσεων» μέσω της ανέγερσης πύργων και του παράλληλου μοιράσματος κυπριακών διαβατηρίων, επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στις τιμές στις οποίες έχουν οδηγηθεί οι πωλήσεις αλλά και οι ενοικιάσεις ακινήτων, καθιστώντας τα απρόσιτα για τον πολύ κόσμο.

Ιδιαίτερα έντονο είναι το πρόβλημα για τα νέα ζευγάρια που επιθυμούν να αποκτήσουν μια στέγη, αλλά και για τους φοιτητές και κατ’ επέκταση τους γονείς τους στους οποίους στηρίζουν κατά κύριο λόγο την οικονομική τους κάλυψη και βρίσκονται συνεχώς σε αναμμένα κάρβουνα, αφού η επιθυμία για εξασφάλιση ενός διαμερίσματος για ενοικίαση, αποτελεί ουτοπία αφού το μηνιαίο αντίτιμο είναι πολλαπλάσιο του μισθού που εξασφαλίζει ένας μέσος πολίτης.

Εξωφρενικές τιμές ενοικίων

Οι εξωφρενικές τιμές των ενοικίων που αφέθηκαν να ισχύσουν τα τελευταία χρόνια, έχουν μετατραπεί σε έναν εφιάλτη για τους φοιτητές και γενικότερα τους νέους που για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν ενοικιαζόμενη στέγη εντός της πόλης.

Ιδιαίτερα οξύ καταγράφεται το πρόβλημα για τους φοιτητές που για μια ακόμα χρονιά βρίσκονται στην πλειοψηφία τους σε απόγνωση, καθώς για τη στέγαση έστω και σε ένα στούντιο τούς ζητείται από τους ιδιοκτήτες των ακινήτων μηνιαίο ενοίκιο που ξεκινά από 400 ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει και τα 600 ευρώ, χώρια τα ντεπόζιτα κ.λπ.

Κι αυτή η εξέλιξη έχει την αιτία της στη μεγάλη ζήτηση των διαμερισμάτων από φοιτητές, αλλά και νέους εργαζομένους και στην ταυτόχρονη μειωμένη προσφορά, η οποία αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι «δεν έχουν αφήσει πολυκατοικία για πολυκατοικία οι ξένοι επενδυτές», όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρθηκε.

Ταυτόχρονα, όμως, οι πιο ψαγμένοι φοιτητές τονίζουν και την έλλειψη νομοθετικού πλαισίου που να ρυθμίζει τους νόμους της αγοράς και να θέτουν κάποιο όριο στην αισχροκέρδεια των ιδιοκτητών διαμερισμάτων και άλλων υποστατικών, οι οποίοι πλουτίζουν ασύστολα και με την ανοχή του κράτους, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση, μέσα στα τόσα οικονομικά και κοινωνικά «επιτεύγματα» της, έχει περιλάβει και την απόλυτη αδιαφορία της για τη φοιτητική κοινότητα και γενικότερα τη νέα γενιά που, αν μη τι άλλο, αποτελεί την ελπίδα του τόπου για ένα καλύτερο αύριο.

 

Το «μήλο» στην όλη υπόθεση είναι το κυπριακό διαβατήριο

 

Α. Ανδρέου: Έχει βαρυφορτωθεί το παραλιακό μέτωπο…

Δεν είμαστε έτοιμοι σαν κράτος για την αδειοδότηση της κατασκευής πύργων και πολύ ψηλών κτιρίων «κι αφού δεν υπάρχει κανένα νομοθετικό πλαίσιο, κάνει ο καθένας ό,τι θέλει», τονίζει ο αρχιτέκτονας-μηχανικός και μέλος της Ομάδα Διάσωσης της οργάνωσης «Πυροσβέστες του κόσμου», Ανδρέας Ανδρέου. Επισημαίνει ότι όσο το κτίριο ψηλώνει, τόσο μεγαλύτερο είναι και το κόστος κατασκευής και η αξία του σαν ακινήτου, «οπότε εκείνος που μπορεί να επενδύσει εδώ είναι εκείνος που θέλει κυπριακό διαβατήριο που είναι και το ‘‘μήλο’’ στην όλη υπόθεση».

Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται, όπως υποδεικνύει, συνίσταται κυρίως στο γεγονός ότι ο παραλιακός είναι τόσο βαρυφορτωμένος που «αυτές οι μεγάλες αναπτύξεις, θα δημιουργήσουν επιπλέον σοβαρά θέματα και σε υπηρεσίες που αφορούν την υδροδότηση, την ηλεκτροδότηση και βέβαια το αποχετευτικό σύστημα, πέραν των άλλων ζητημάτων που θα προκύψουν σε σχέση με το κυκλοφοριακό, την πυρασφάλεια αλλά και τη συντήρηση αυτών των πολυώροφων κτιρίων».

Γ. Αρμεύτης: Άναρχα επεκτείνεται η Λεμεσός

Την πεποίθηση ότι «τα ψηλά κτίρια είναι μια αφορμή για να φτιάξουμε τις πόλεις μας, φτάνει να κατασκευάζονται σωστά και ποιοτικά κτίρια και σε τόπους που μπορούν να υποδεχτούν αυτά τα κτίρια», εκφράζει ο αρχιτέκτονας Γιάννης Αρμεύτης, ο οποίος δηλώνει αντίθετος στην άναρχη επέκταση των πόλεων.

Υποδεικνύοντας ότι εκείνο που χρειάζεται είναι να γίνονται αυτές οι αναπτύξεις σε μεγάλα τεμάχια και να είναι το ύψος ανάλογο του μεγέθους του οικοπέδου ώστε να υπάρχουν μεγαλύτερες αποστάσεις από γειτονικές αναπτύξεις και να μην υπάρχει επηρεασμός των ανέσεων, επισημαίνει το γεγονός ότι «κάποιες αναπτύξεις δεν καλύπτουν τα κριτήρια», αποδίδοντας την ευθύνη σε εκείνους που έδωσαν τις άδειες.

Ομάδα Πρωτοβουλίας: Έχουν αλλοιωθεί ολόκληρες περιοχές

Από τους πρώτους που αντέδρασαν στην αδειοδότηση συγκεκριμένου οικοδομικού μεγαθήριου επί του παραλιακού της Λεμεσού, από το οποίο επηρεάζονται οι περιουσίες τους, αλλά και η καθημερινότητά τους, είναι οι κάτοικοι της οδού Υπατίας οι οποίοι δημιούργησαν Ομάδα Πρωτοβουλίας μέσω της οποίας δραστηριοποιήθηκαν επανειλημμένα με επιστολές και άλλες παραστάσεις προς τον Δήμο Λεμεσού και άλλες αρμόδιες κυβερνητικές Αρχές.

Όπως τονίζει η Ομάδα, από τους πύργους και τα ψηλά κτίρια που υψώνονται το ένα δίπλα στο άλλο, υποβαθμίζεται και αλλοιώνεται η περιοχή του Δημοσίου Κήπου, της Ακτής Ολυμπίων, αλλά και μια σειρά από αξιόλογες διατηρητέες οικοδομές, όπως το Παττίχειο Δημοτικό Μουσείο/Ιστορικό Αρχείο Λεμεσού, η Οικία Παυλίδη και η Οικία Υπατίας Λ. Ζήνωνος, αλλά και η Δημοτική Πινακοθήκη Λεμεσού.