Της
Μαρίνας Κουμάστα
Το λουκέτο- έστω και προσωρινό- της Γυναικολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου της Πάφου ήταν αναμενόμενο. Δύο μόνο γιατροί απέμειναν να την λειτουργούν. Εργαζόμενοι κάτω από αντίξοες συνθήκες με δεκάδες ασθενείς υπό τη φροντίδα τους. Μάλιστα ο ένας εκ των δύο απουσιάζει συχνά λόγω ασθένειας με αποτέλεσμα τον φόρτο εργασίας να τον επωμίζεται μόνο ο ένας ιατρός. Οταν όμως και αυτός ασθένησε η κλινική έκλεισε για να λειτουργήσει ξανά χθες, όταν ο ιατρός επέστρεψε στα καθήκοντά του παρά το γεγονός ότι τη Δευτέρα χειρουργήθηκε και βρισκόταν με άδεια ασθενείας.
Δυστυχώς η Γυναικολογική της Πάφου δεν είναι η μόνη κλινική δημόσιου νοσηλευτηρίου η οποία είναι υποστελεχωμένη. Αρκετές κλινικές λειτουργούν με έναν και μοναδικό ιατρό. Αυτός ο ιατρός- ο ένας και μοναδικός- δεν μπορεί ούτε να αρρωστήσει, ούτε να ξεκουραστεί, ούτε να λείψει από το πόστο του. Είναι εκεί, για να εξυπηρετήσει τους ασθενείς του. Εφημερεύει κάθε βράδυ (σύστημα on-call). Τρέχει να φροντίσει τους εσωτερικούς ασθενείς, να εξετάσει άλλους στα εξωτερικά ιατρεία και να ετοιμάσει όλα όσα απαιτεί η μέρα για τη διεκπεραίωση της εργασίας. Κάπως έτσι λειτουργούν αρκετές κλινικές στον δημόσιο τομέα, ιδιαίτερα στα επαρχιακά νοσοκομεία. Βέβαια, μια κλινική δεν αφορά σε ένα γραφείο με έναν ή δύο ή περισσότερους επιστήμονες. Πίσω απ’ τους φακέλους που στοιβάζονται στα γραφεία των γιατρών υπάρχουν άνθρωποι. Με προβλήματα υγείας, πολλές φορές πολύ σοβαρά.
Κι αυτοί οι ταλαίπωροι άνθρωποι πηγαίνουν απ’ το πρωί στο νοσοκομείο, κάθονται σε μια καρέκλα (εάν και εφόσον βρουν διαθέσιμη) και περιμένουν… Και κάθε φορά που ο νοσηλευτής βγαίνει απ’ το γραφείο του γιατρού ευελπιστούν πως είναι το δικό τους όνομα που θα φωνάξει. Για να μπορέσουν μετά από πολύωρη αναμονή να εξεταστούν απ’ τον γιατρό τους. Δυστυχώς, ο δημόσιος τομέας της Υγείας νοσεί βαριά. Και αυτό δεν αφορά σε μια τυχαία διαπίστωση, αλλά σε τρανταχτά γεγονότα τα οποία επισυμβαίνουν καθημερινά στα νοσοκομεία. Αφορά σε απαράδεκτες καταστάσεις που ορθώνονται μπροστά στους ασθενείς κάθε φορά που επισκέπτονται δημόσιο νοσηλευτήριο, αφορά στις υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας που προσφέρονται στους ασθενείς, παρά τις ομολογουμένως υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού (της πλειοψηφίας, τουλάχιστον). Η νόσος που έχει κτυπήσει την Υγεία, ευτυχώς, δεν είναι ανίατη. Τα «φάρμακα» που μπορούν να την γιατρέψουν υπάρχουν και είναι γνωστά στο Υπουργείο Υγείας. Τα νοσηλευτήρια χρήζουν αναδιοργάνωσης, διοικητικής και οικονομικής. Από την άλλη υπάρχει και το ΓεΣΥ. Προς το παρόν βέβαια βρίσκεται στα χαρτιά. Χρειάζονται όμως πολιτικές αποφάσεις για να πάρει το ΓεΣΥ σάρκα και οστά. Και όπως όλα δείχνουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Είναι απαράδεκτο σήμερα να κινδυνεύουν έγκυες, είναι αδιανόητο ένας ασθενής να περιμένει χρόνο για να εξεταστεί από γαστρεντερολόγο. Είναι επίσης απάνθρωπο ένας καρκινοπαθής να περιμένει μέχρι και δύο μήνες για να πάρει τα αποτελέσματα της βιοψίας του… Ας δώσει η κυβέρνηση λύσεις που να κτυπούν το κακό στη ρίζα του…
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
