Μάγδα Φύσσα: Ήθελε να ζήσει ο Παύλος και δεν τον άφησαν…

Να γυρίσουν οι χρυσαυγίτες στις τρύπες τους. Εκεί ανήκουν

Την κατδίκη όχι μόνο των δολοφόνων του γιου της Παύλου αλλά και όλης της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ζήτησε η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, μιλώντας στον Αθήνα 9.84και στις «Ντάμες Σπαθί» με τις Ελευθερία Κουμάντου και Ελεωνόρα Ορφανίδου, στο πλαίσιο του αφιερώματος της εκπομπής για τη συμπλήρωση τριών ετών από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής. Στο σταθμό της πόλης της Αθήνας μίλησαν συνήγοροι, μάρτυρες, ενώ ακούστηκαν και ηχητικά αποσπάσματα από τηλεφωνικές συνομιλίες μελών της Χρυσής Αυγής.

«Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτή η δίκη δεν αφορά εμάς… Εμείς χάσαμε τον Παύλο, δολοφονήθηκε. Αυτή η δίκη αφορά περισσότερο τον υπόλοιπο κόσμο παρά εμάς. Περιμένω μια καταδίκη… καταδίκη… Δολοφόνησαν έτσι εν ψυχρώ ένα παλικάρι 34 ετών, του έκοψαν τη ζωή του και μαζί με εκείνον κι εμάς. Αλλά μιλάω για εκείνον ο οποίος σήμερα δεν είναι εδώ. Είχε να προσφέρει πάρα πολλά και θα πρόσφερε σε αυτή την κοινωνία. Ήθελε να ζήσει και δεν τον άφησαν… Να μου εξηγήσουν επιτέλους γιατί».

Σχεδόν μόνη…

Η Μάγδα Φύσσα που είναι παρούσα σε κάθε συνεδρίαση του δικαστηρίου, είτε αυτή γίνεται στον Κορυδαλλό είτε στο Εφετείο, σχολίασε την έλλειψη ενημέρωσης για τη δίκη από τα ΜΜΕ καθώς και την απουσία κοινού: «Είμαι σχεδόν μόνη μου στις αίθουσες του δικαστηρίου. Δεν έχει κοινό δυστυχώς. Δεν έρχεται κόσμος. Αν με ρωτήσεις το λόγο δεν μπορώ να ξέρω. Σαφώς και παίζει ρόλο η ενημέρωση, το ότι δεν προβάλλεται η δίκη από τα τηλεοπτικά κανάλια. Επίσης παίζει ρόλο και η συμπεριφορά μας, καθώς αυτή έχει αλλάξει, σαν να μην μας αφορά, ενώ μας αφορά όλους. Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτή η δίκη δεν αφορά εμάς, εμείς χάσαμε τον Παύλο, δολοφονήθηκε. Αυτή η δίκη αφορά περισσότερο τον υπόλοιπο κόσμο παρά εμάς, αλλά παρ’ όλα αυτά βλέπω μια πτώση πάνω σε αυτό. Είμαι παρούσα στις αίθουσες γιατί πρέπει να είμαι εκεί, είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Πέραν του ότι αποφάσισαν να μας τελειώσουν, να τελειώσει η ζωή μας, γιατί με τη δολοφονία του Παύλου κι εμείς δεν υπάρχει τίποτα που να χαιρόμαστε και να ζούμε, απλά αναπνέουμε… Πέραν του ότι πρέπει να πηγαίνω στο νεκροταφείο, έχω και μια υποχρέωση να είμαι παρούσα στις δικαστικές αίθουσες για τον Παύλο μου, δε γίνεται να μην είμαι εκεί, πρέπει να είμαι».

Για τη συμπεριφορά της ΕΛΑΣ η κυρία Φύσσα υπογράμμισε ότι παρέχει ασφάλεια στους χρυσαυγίτες που βρίσκονται στην αίθουσα, την ώρα που συνεχίζουν να υπάρχουν θύματα από επιθέσεις της οργάνωσης.

«Προστατεύονται οι χρυσαυγίτες και όλοι αυτοί που έρχονται εκεί εκτός από εμάς. Και όχι μόνο εμείς ως οικογένεια, αλλά και η πολιτική αγωγή και οι δημοσιογράφοι και αν μετρήσουμε τα θύματα αυτά τα τρία χρόνια που έχει ξεκινήσει η δίκη, είναι αρκετά. Πόσους χτυπημένους έχουμε μετά και το πρόσφατο που χτυπήθηκαν πέντε άνθρωποι ανάμεσά τους και η δικηγόρος μας, η οποία τραυματίστηκε πιο βαριά απ’ όλους. Όχι μόνο δεν νιώθουμε προστασία, αντιθέτως φοβόμαστε. Όταν βλέπαμε μέσα από τα κάγκελα, ήμασταν μέσα στο Εφετείο και βλέπαμε την άλλη δικηγόρο, την Ευγενία Κουνάκη, το τι προσπάθεια έκανε να μετακινήσει έναν αστυνομικό να πιάσει τους δράστες μετά την επίθεση τον Νοέμβριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και δεν κουνήθηκε κανείς, χτυπημένη με τα αίματα να τρέχουν, ήταν μια παρά πολύ θλιβερή εικόνα και εκείνη την ημέρα. Ένιωσα πάρα μα πάρα πολύ άχρηστη, αφού δεν μπορέσαμε πάλι να κάνουμε κάτι.

Να διευκρινίσω όμως κάτι, ότι αυτή είναι η πλειοψηφία των αστυνομικών. Μέσα σε όλους αυτούς υπάρχουν και μετρημένοι πάρα πολύ λίγοι, οι οποίοι βλέπεις στο βλέμμα τους ότι θέλουν να μας προστατέψουν. Στο Εφετείο δεν θα το ξεχάσω και δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ την εικόνα, αλλά έφαγα σπρωξιά από αστυνομικό -απόβρασμα της κοινωνίας, γιατί εγώ δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς- την ώρα που μου έδειχνε με το χέρι του “πού είναι ο Παύλος τώρα”… Και εκείνη την ώρα σε αυτή την έξαλλη κατάσταση που ήμουν ο αστυνομικός με έσπρωξε με πάρα πολλή δύναμη για να βγω έξω, να φύγω από εκεί. Ακόμα και τους δικηγόρους της υπεράσπισης τους προστατεύουν, αντίθετα με εμάς. Έχουμε περάσει αρκετά, ακόμα και τώρα».

Μόνη στη δικαστική αίθουσα στον Κορυδαλλό, «αυτές τις μέρες που είναι τα αναγνωστέα και προβάλλονται και οι συνομιλίες τους», η Μάγδα Φύσσα βλέπει τους δικηγόρους, «όλους αυτούς της υπεράσπισης να γελάνε. Είναι τραγικοί», λέει..

Αυτή την περίοδο στη δίκη της Χρυσής Αυγής παρουσιάζονται τα αναγνωστέα, δηλαδή τα στοιχεία της δικογραφίας που «δένουν» τις κατηγορίες. Σύμφωνα με όσα έχουν ήδη παρουσιαστεί, η Χρυσή Αυγή είχε στοχοποιήσει τον Παύλο Φύσσα.

Όπως προκύπτει ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος… Σύμφωνα με την πολιτική αγωγή η δίκη μπαίνει στην τελική ευθεία και τον επόμενο ένα χρόνο θα έχει ολοκληρωθεί.

Πηγή: ιστοσελίδα athina984.gr

Δεν είμαστε πολλοί…

Η κ. Φύσσα λέει χαρακτηριστικά ότι μετά το τέλος της δίκης περιμένει «να γυρίσουν οι χρυσαυγίτες στις τρύπες τους. Εκεί ανήκουν».

«Προσδοκούμε να διαλυθεί ως κόμμα η Χρυσή Αυγή. Είναι τόσο φανερό πια ότι είναι μια εγκληματική οργάνωση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εγκληματική οργάνωση και να καταδικαστεί. Αυτή είναι η προσδοκία μου και γι’ αυτό αποφασίσαμε ότι θα πάμε με το νόμο και αυτό πρέπει να γίνει, δεν θα γίνει τίποτα άλλο. Με νύχια και με δόντια κρατήσαμε τα παιδιά, για τον πρώτο καιρό μιλάμε, γιατί ακούγονται στις συνομιλίες τους ότι θα γίνει χαμός, δηλαδή περίμεναν να γίνει ο χαμός. Κάτι που το αποτρέψαμε, επιλέξαμε να τραβήξουμε αυτόν το δρόμο, έτσι θα πάμε και θα δούμε το αποτέλεσμα. Περιμένω μια καταδίκη… καταδίκη… Δολοφόνησαν έτσι εν ψυχρώ ένα παλικάρι 34 ετών, του έκοψαν τη ζωή του και μαζί με εκείνον κι εμάς. Αλλά μιλάω για εκείνον ο οποίος σήμερα δεν είναι εδώ. Είχε να προσφέρει πάρα πολλά και θα πρόσφερε σε αυτή την κοινωνία. Ήθελε να ζήσει και δεν τον άφησαν… Να μου εξηγήσουν επιτέλους γιατί. Για ποιο λόγο; Με τι ευκολία αφαιρούμε έτσι ανθρώπινες ζωές; Πώς; Γιατί κάπου πατάνε, δεν μπορεί να γίνεσαι εγκληματίας από τη μια στιγμή στην άλλη, σφαγέας έτσι. Για ποιο λόγο; Τι είναι αυτό που τελικά έχει ανεβάσει τόσο την εγκληματικότητα σε αυτή τη χώρα; Η ατιμωρησία; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι θα υπάρξει ατιμωρησία. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Περιμένω… περιμένουμε όλοι. Όλοι δίνουμε ένα αγώνα, είστε κι εσείς, είναι και η πολιτική αγωγή. Δεν είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε. Και όλοι περιμένουμε κάτι να γίνει, αν μη τι άλλο να τους αφανίσουν να ξαναπάνε εκεί που ήταν στις τρύπες τους. Εκεί ανήκουν».