Υποτίθεται πως η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο των αδυνάτων και των αδικημένων. Αυτά όμως που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη του λαού προς το σύστημα. Φυλακίσεις αθώων και αθωώσεις πιθανών ενόχων, σπίλωση υπολήψεων, επιτροπές διατεταγμένης υπηρεσίας. Πορίσματα της πλάκας.
Η απονομή δικαιοσύνης για τις υποθέσεις Μαρί και Δρομολαξιά (και όχι μόνο), θα παραμείνουν ως μνημεία εξευτελισμού της έννοιας της δικαιοσύνης. Το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η δικαιοσύνη. Και όταν αυτή νοσεί, ολόκληρη η κοινωνία νοσεί. Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, η πολιτική εξουσία δεν είναι παρά οργανωμένη συμμορία που βλέπει το συμφέρον των μελών της. Ακόμα, η απονομή της δικαιοσύνης απονέμεται από ανθρώπους που μπορεί να κάνουν λάθος ή και να μεροληπτούν σκόπιμα. Η επιείκεια σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, που νομίζω και οι σημερινοί αδικούντες δε θα αμφισβητήσουν τη σοφία και ευθυκρισία του, είναι ανώτερη της δικαιοσύνης. Η επιείκεια στις μέρες μας είναι επιλεκτική όπως και η απονομή χάριτος. Είναι ανάλογη της ποιότητας της πολιτικής εξουσίας γιατί η πολιτική εξουσία παρενέβηκε με όχι άριστο τρόπο στη δικαιοσύνη. Κατά τον Δημόκριτο «εχθρός μας δεν είναι όποιος μας αδικεί, αλλά όποιος θέλει να μας αδικήσει». Οι σημερινοί πολιτικά αδικημένοι με πρώτο αδικημένο τον αείμνηστο Κώστα Παπακώστα και μετά τον Β. Ζαννέττο και Χ. Τσουρή δεν αδικήθηκαν κατά λάθος, αλλά επειδή κάποιοι ήθελαν να τους αδικήσουν.
Προμηθέας
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
