Μαρία Φιλίππου: Θέλουμε να πούμε την ιστορία ενός παιδιού που δεν ήθελε να αφήσει το σπίτι του

Με αφορμή/ Ορίζοντας

Μαρία Φιλίππου: Θέλουμε να πούμε την ιστορία ενός παιδιού που δεν ήθελε να αφήσει το σπίτι του

Με αφορμή… την παρουσίαση του έργου του Mike Kenny Το αγόρι με τη βαλίτσα από τη θεατρική ομάδα Side Effect στο πλαίσιο του Προγράμματος Πολιτιστικής Αποκέντρωσης η Μαρία Φιλίππου μιλάει στον Ορίζοντα:

Γιατί διαλέξατε αυτό το έργο του Mike Kenny;

Σύμφωνα με τον UNHCR τουλάχιστον 89.3 εκατομμύρια άνθρωποι (ένας στους ογδονταοκτώ δηλαδή) έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το μεταναστευτικό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, και δεν μπορώ να πω ότι το αντιμετωπίζει με επιτυχία. Ειδικότερα, στην περίπτωση των παιδιών, και δη των ασυνόδευτων παιδιών, έχουμε δει και ακούσει να συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Οι αντιδράσεις ενάντια στη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών που είχαμε στην Κύπρο είναι κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου. Και ακόμα χειρότερα, η σκέψη ότι αυτή η νοοτροπία κληροδοτείται στην επόμενη γενιά.

«Το αγόρι με τη βαλίτσα» είναι το ταξίδι ενός τέτοιου παιδιού. Θέλουμε να πούμε αυτή την ιστορία, που δεν είναι ούτε δακρύβρεχτη, ούτε παίρνει θέση απέναντι σε κάποιον ή σε κάτι. Είναι απλώς μια ιστορία ενός παιδιού που δεν ήθελε να αφήσει το σπίτι του, ούτε να ταξιδέψει μόνο του στο άγνωστο, και που συμβαίνει στην πραγματικότητα κάθε μέρα, μα της οποίας εμείς ακούμε μόνο ένα μικρό της κομματάκι στις ειδήσεις.

Οι αντιδράσεις ενάντια στη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών που είχαμε στην Κύπρο είναι κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου

Η τέχνη, το θέατρο μπορεί να βοηθήσει μια κοινωνία (την κυπριακή εν προκειμένω) να αντιμετωπίσει  τον ρατσισμό και την ξενοφοβία;

Ελπίζω πως ναι. Ελπίζω πως αν κανείς έχει την ευκαιρία να δει την άλλη πλευρά, θα της δώσει και λίγο χώρο για κατανόηση. Πρέπει να υπάρχει και λίγη θέληση όμως. Αν ο θεατής είναι αποφασισμένος ότι ξέρει τα πάντα για τα πάντα, τότε το θέατρο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ελπίζω περισσότερο στους νέους γι αυτό και θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό το έργο να το δει και νεαρό κοινό.

Το γεγονός ότι το έργο ταξιδεύει «εκτός κέντρου», σε κοινότητες, είναι μια περαιτέρω γόνιμη πρόκληση για σας;

Πρόκληση είναι σίγουρα, γιατί στους χώρους που παίζουμε δεν υπάρχει καμία υποδομή, οπότε όλος ο τεχνικός εξοπλισμός που χρησιμοποιείται στην παράσταση πρέπει να ταξιδεύει μαζί μας και να στήνεται κάθε φορά απ’ την αρχή. Πρόθεσή μας είναι να χρησιμοποιήσουμε τα άκρως απαραίτητα, χωρίς να αφαιρέσουμε από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει και για το σκηνικό, που πρέπει να χωράει στα αυτοκίνητα της ομάδας και να στήνεται από μας χωρίς τη βοήθεια τεχνικών. Αυτός είναι ένας σημαντικός περιορισμός για έναν σκηνογράφο, ειδικά σε ένα τέτοιο έργο που διαδραματίζεται σε πολλούς διαφορετικούς εξωτερικούς χώρους (βουνά, θάλασσα, έρημος). Σκηνοθετικά, η απόδοση αυτών των χώρων γίνεται πιο δύσκολη υπόθεση σε αυτό το πλαίσιο, γιατί δεν υπάρχουν τα βοηθήματα που βρίσκουμε σ΄ ένα θέατρο: ακόμα και το απόλυτο σκοτάδι δεν είναι σίγουρο ότι θα το έχουμε στην αυλή ενός κοινοτικού συμβουλίου. Ο ήχος, δεν ξέρουμε εκ των προτέρων πώς ακούγεται στην κάθε κοινότητα – μιλάμε για εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χώρους.

Εντούτοις, αυτοί οι περιορισμοί μιας περιοδείας μας αναγκάζουν να βρούμε άλλες λύσεις και να βασιστούμε περισσότερο στην ειλικρίνεια, τόσο την υποκριτική, όσο και τη σκηνοθετική, με την έννοια ότι δεν κρύβουμε απολύτως τίποτα: ακόμα και το παρασκήνιο είναι επί σκηνής.

Ελπίζω περισσότερο στους νέους γι αυτό και θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό το έργο να το δει και νεαρό κοινό.

Θα έπρεπε οι παραστάσεις του θεάτρου να περιοδεύουν πιο συχνά;

Κατ΄αρχάς δεν μπορούν όλες οι παραστάσεις να περιοδεύσουν. Κάποια έργα απαιτούν συγκεκριμένες σκηνές, και κάποιοι σκηνοθέτες στήνουν τα έργα τους μαζί με το χώρο όπου παίζονται : δημιουργούν ένα σύμπαν γύρω απο το έργο και αυτό δεν μπορεί να μετακινηθεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σωστό ο θεατής να έρθει στο έργο και όχι το αντίστροφο. Ίσως γι΄αυτές τις περιπτώσεις πιο σωστο θα ήταν να δίνονταν κίνητρα και διευκολύνσεις ώστε να έρχονται θεατές από χωριά και κοινότητες.

Προσωπικά θα ήθελα να γίνονται περισσότερες παραστάσεις θεάτρου βαλίτσα, για να ταξιδεύουν και σε κοινότητες, και σε σχολεία αλλά και αλλού όπως νοσοκομεία, γηροκομεία και δομές φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων. Έχουν γίνει τέτοιες δράσεις στο παρελθόν, όμως είναι δύσκολο να συντηρηθούν οικονομικά γι΄αυτό και δεν έχουν συνέχεια. Είναι σίγουρα καλό που περιοδεύουν όσα θέατρα μπορούν να μεταφέρουν αυτούσιες τις παραστάσεις τους έξω απο τις πόλεις. Συχνά αυτές οι παραστάσεις αποτελούν και αφορμή συνεύρεσης των κατοίκων μιας κοινότητας ή περιοχής , εκτός από ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Σίγουρα, όποια και να ναι η περίπτωση, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα δεν πρέπει να μειώνεται λόγω της μετακίνησης.

Θα ήθελα να γίνονται περισσότερες παραστάσεις θεάτρου βαλίτσα, για να ταξιδεύουν και σε κοινότητες, και σε σχολεία αλλά και αλλού

Θα συνεχιστούν οι παραστάσεις μετα το Πρόγραμμα Πολιτιστικής Αποκέντρωσης;

Ναι, σίγουρα θα συνεχιστούν γιατί είναι ένα έργο στο οποίο πιστεύουμε όλοι πολύ και μια ιστορία που θεωρούμε πως πρέπει να ακουστεί. Οι ημερομηνίες και οι χώροι που θα ανακοινωθούν σύντομα. Σίγουρα ομως θα γίνουν το φθινόπωρο σε Λεμεσό, Πάφο και αργότερα Λευκωσία.

Τι καινούριο θέλει/ μπορεί να φέρει στον χώρο του θεάτρου η θεατρική ομάδα Side Effect;

Κάθε νέα φωνή είναι μια άλλη φωνή, άρα η Side Effect προσθέτει κατ’ αρχάς στην πολυφωνία. Αυτό που επιδιώκουμε να φέρουμε στο κοινό με τα έργα που επιλέγουμε και τον τρόπο προσέγγισης είναι η κατανόηση του άλλου. Και στον «Εραστή» που ανεβάσαμε πέρσι σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου, τελικά το θέμα ήταν η κατανόηση και η αποδοχή του άλλου, σε ένα άλλο πλαίσιο βέβαια , καθ’ όλα διαφορετικό. Ο Khalil Gibran το λέει πολύ ωραία στο βιβλίο του «Ο Προφήτης» : «Μη λέτε “βρήκα την αλήθεια”, αλλά να λέτε “βρήκα μιαν αλήθεια”.» Αυτή την ύπαρξη της αλήθειας του καθενός μας επιδιώκουμε να φωτίσουμε.

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου. Σκηνοθεσία: Μαρία Φιλίππου, Κινησιολογία: Ιωάννα Κορδάτου, Μουσική: Δημήτρης Σπύρου, Σκηνικά/ Κοστούμια: Ελένη Ιωάννου

Παίζουν: Μάρκος Καλλής, Ιωάννα Κορδάτου, Δημήτρης Σπύρου, Μαρία Φιλίππου

 

Λινού 5 Αυγούστου 2022

Πωμός 10 Αυγούστου 2022

Αψιού 12 Αυγούστου 2022

Ώρα έναρξης: 20:30,  Είσοδος δωρεάν