Μάρτιν Σιρντιούαν: Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

Φωτό: Κάτια Χριστοδούλου

Ο συμπρόεδρος της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών, ο Μάρτιν Σιρντιούαν, μιλά στην «Κυριακάτικη Χαραυγή» για αυτά που απασχολούν σήμερα την Ευρώπη και παίρνει θέση, στιγματίζει τις πολιτικές που επιβουλεύονται αξίες και αρχές όπως είναι η υπεράσπιση της ειρήνης, η προώθηση και κατίσχυση του δικαίου και της δικαιοσύνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία του περιβάλλοντος και εξηγεί γιατί μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή.

 

• Αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για μια επιτυχημένη Αριστερά το να μπορέσουμε να το εκφράσουμε αυτό και να γνωρίζει ο κόσμος πως δεν υποτασσόμαστε στα συμφέροντα των πολυεθνικών
• Πρέπει να κάνουμε περισσότερα στην Ευρώπη για να προωθήσουμε την ανοχή και την ποικιλομορφία και να καταπολεμήσουμε την άγνοια και την παραπληροφόρηση
• Αντί της εξεύρεσης λύσης στο προσφυγικό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφωνούν σε στρατιωτικοποίηση της Μεσογείου με τη Frontex, οικοδομώντας μια Ευρώπη-φρούριο

Ποιες οι προκλήσεις για την Αριστερά, σήμερα, στην Ευρώπη;

Η Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσωπεί τους εργαζομένους, τους φορείς της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπερασπίζεται την προστασία του περιβάλλοντος και την ισότητα των φύλων. Η κύρια πρόκλησή μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε με πολιτικά μέσα και να εκθέσουμε τις δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν να καταστρέψουν αυτές τις αξίες, ιδίως το νεοφιλελευθερισμό και τη Δεξιά. Οι ευρωβουλευτές μας δεσμεύονται να αγωνιστούν ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα, την ανισότητα και τις διακρίσεις, εργάζονται μαζί με τα κοινωνικά κινήματα, τα συνδικάτα και άλλες πολιτικές δυνάμεις για να οικοδομήσουν ένα εναλλακτικό όραμα για μια Ευρώπη που είναι για τους πολλούς, όχι για τους λίγους.

 

Που υστερεί στην επιχειρηματολογία της η Ευρωπαϊκή Αριστερά, ώστε να καταφέρει να πείσει περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι ζουν τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ψηφίζουν κόμματα που υπηρετούν αυτές τις πολιτικές;

Υπήρξε αναβίωση και ενίσχυση της Αριστεράς σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και πιο πρόσφατα στην Ιρλανδία. Αυτό δείχνει ότι δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Και πως αγωνιζόμαστε. Θέλουμε να συνεχίσουμε να εμπνέουμε ελπίδα στους ανθρώπους, να δείξουμε ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή και ότι υπάρχει μια πιο δίκαιη και ισότιμη εναλλακτική λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Τα συμφέροντα των λαών είναι το κλειδί για την επιτυχία μας. Καθημερινό μας καθήκον είναι να ενεργούμε εξ ονόματος των πολιτών για οικονομικά προσιτή στέγαση, καλές υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης, κοινωνική ασφάλιση, καλές και μελλοντικές βιώσιμες θέσεις εργασίας. Αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για μια επιτυχημένη Αριστερά, το να μπορέσουμε να το εκφράσουμε αυτό και να γνωρίζει ο κόσμος πως δεν υποτασσόμαστε στα συμφέροντα των πολυεθνικών.

«Όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν την κοινή πεποίθηση ότι καμιά μορφή ρατσισμού, αντισημιτισμού ή μίσους δεν έχει θέση στην Ευρώπη και θα κάνουμε το παν για την αντιμετώπισή τους», ήταν το μήνυμα του Παγκόσμιου Φόρουμ για το Ολοκαύτωμα στην Ιερουσαλήμ, μόλις τον περασμένο Γενάρη. Κάνει, πράγματι, το παν η Ευρώπη για αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων;

Όπως γνωρίζετε, οι τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές έφεραν αύξηση των ακροδεξιών κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ταυτόχρονα, κυβερνήσεις όπως αυτές της Ουγγαρίας ή της Πολωνίας θεσπίζουν πολιτικές που δεν φάνταζαν ποτέ ότι είναι δυνατό να συμβούν στις δημοκρατικές κοινωνίες. Αυτό δείχνει ότι πρέπει να είμαστε πιο επιφυλακτικοί από ποτέ ενάντια στις απειλές του φασισμού και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα κανονικοποιηθούν στην κοινωνία. Παρ’ όλο που υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα τα οποία είναι άξια αναφοράς στην καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας εντός της ΕΕ, βλέπουμε πολύ συχνά την Επιτροπή και το Συμβούλιο να προσαρμόζουν τις ημερήσιες διατάξεις τους ώστε να ανταποκρίνονται όχι μόνο στα νεοφιλελεύθερα συμφέροντα, αλλά και σε αυτά της ακροδεξιάς. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα στην Ευρώπη για να προωθήσουμε την ανοχή και την ποικιλομορφία και να καταπολεμήσουμε την άγνοια και την παραπληροφόρηση.

Το προσφυγικό είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης γενικά και η ήπειρός μας ειδικά. Γιατί δεν κατάφερε η Ευρώπη να συγχρονιστεί, ώστε με ενιαία πολιτική να αντιμετωπίσει το ζήτημα; Και να μην επωμίζονται μόνο κάποιοι τα βάρη;

Η αλληλεγγύη είναι θεμελιώδης αρχή της ΕΕ, αλλά αυτή η αρχή δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης. Η ΕΕ πρέπει να σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις νομικές της δεσμεύσεις έναντι των προσφύγων. Όλα τα κράτη-μέλη πρέπει να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Αλλά αντί της εξεύρεσης λύσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφωνούν σε στρατιωτικοποίηση της Μεσογείου με τη Frontex, οικοδομώντας μια Ευρώπη-φρούριο. Αγνοώντας ότι τη θέση που πήρε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙΙ» το 2016. Πρόκειται για ένα ολέθριο σφάλμα που δημιουργεί τις προϋποθέσεις και για άλλα επιπρόσθετα προβλήματα. Ως εκ τούτου, η ΕΕ έπρεπε να είναι πιο σταθερή σε θέσεις και αρχές όπως η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών, υποστηρίζοντας περισσότερο τις χώρες που πλήττονται δυσανάλογα και να είναι αυστηρότερη με εκείνες που δεν επιθυμούν να συνεργαστούν.

Το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο απαιτεί πολλές αλλαγές

 

Ποια είναι η θέση της Αριστεράς στη συζήτηση για την Πράσινη Συμφωνία και το ΠΔΠ για τα επόμενα 7 χρόνια;

Οι προτάσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου περικόπτουν από τα ταμεία συνοχής και την ίδια ώρα δισεκατομμύρια επενδύονται στη στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ

 

Η ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαιρετίζει την πρωτοβουλία της «Πράσινης Συμφωνίας», αλλά δεν έχουν ακόμη δοθεί απαντήσεις σε κύρια ερωτήματα. Με ποιον τρόπο θα χρηματοδοτηθεί με αξιοπιστία, ποιος θα είναι ο ρόλος της πυρηνικής ενέργειας, τι χαρακτήρα θα έχει μια επιτυχημένη στρατηγική για τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων και ποιες λύσεις θα προσφερθούν σε εκείνους που θα μπορούσαν να χάσουν τη δουλειά τους εάν η παραγωγή ενέργειας και η παραγωγή ευρύτερα αλλάξουν; Χωρίς συγκεκριμένες απαντήσεις, η λεγόμενη «πράσινη διαπραγμάτευση» παραμένει μόνο άβουλη δράση.

Το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο απαιτεί πολλές αλλαγές. Οι προτάσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου περικόπτουν από τα ταμεία συνοχής και την ίδια ώρα δισεκατομμύρια επενδύονται στη στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Αυτές οι δύο τάσεις πρέπει να αναιρεθούν. Ο πλανήτης και οι άνθρωποί του πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής.