Μαύρα κι άραχλα πορεύεται η Κύπρος

Του Θεοχάρη Μασούρα*

Μαύρο κι αραχνιασμένο το περιβάλλον γύρω από την πορεία λύσης του Κυπριακού. Ποτέ προηγουμένως ο λαός, Ε/κ και Τ/κ, ήταν πιο απαισιόδοξοι, αλλά και πιο απόμακροι. 54 χρόνια μετά τον υποχρεωτικό εγκλεισμό των Τουρκοκυπρίων στους θύλακες, σε μια εδαφική περιοχή μόλις 4% της Κυπριακής Δημοκρατίας το κλίμα είναι κατάμαυρο και δεν ξαναβίωσε παρόμοιό του η Κύπρος. Μετά την προεδρική διάσκεψη, ουδεμία ελπίδα για αλλαγή της δεινής περιρρέουσας ατμόσφαιρας υπήρξε. Και τούτο γιατί είναι ένα να υπόσχεται ο Πρόεδρος για την ετοιμότητά του να συνεχίσει τις συνομιλίες από το σημείο που έμειναν στο Κραν Μοντανά και είναι άλλο εάν έπεισε το λαό ότι η αποκεντρωμένη ομοσπονδία φράσσει έστω και στο ελάχιστο τον επεκτατισμό της Τουρκίας. Σκέφτομαι ποιο άραγε θα ήταν το ύφος Αναστασιάδη, εάν ήταν Πρόεδρος της ισχυρής Τουρκίας, αντί της αδύναμης Κύπρου και απευθυνόταν στο λαό του.

Η διάσκεψη Τύπου αποκάλυψε ότι ο Πρόεδρος δεν κατανόησε πως η λύση του Κυπριακού χρειάζεται πρωτίστως πολιτική βούληση, ετοιμότητα αποδοχής της πολιτικής ισότητας και αποδοχή των συγκλίσεων που επιτεύχθηκαν από τους Χριστόφια – Ταλάτ. Δεν γίνεται πιστευτός ο Αναστασιάδης ότι το μόνο που επιδιώκει με την αποκεντρωμένη ομοσπονδία είναι η οικοδόμηση βιώσιμης λύσης. Η απάντηση του Προέδρου στο ερώτημα των δημοσιογράφων, «πώς η ενίσχυση των δύο κρατιδίων και η αποδυνάμωση της κεντρικής κυβέρνησης θα επιλύουν ευκολότερα τα αναφυόμενα προβλήματα μεταξύ των δύο κοινοτήτων», δεν ήταν πειστική.

Η μόνη επιλογή που έχει η Κύπρος με βάση τα σημερινά δεδομένα και τις ως τώρα αποφάσεις του ΟΗΕ είναι μια ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση και σύμφωνα με το πλαίσιο Γκουτέρες. Όλα τ’ άλλα, γράφει ο Χρυσόστομος Περικλέους, που μέχρι τελευταία στήριζε Αναστασιάδη, «αποτελούν σχοινοβασίες χωρίς προστατευτικό δίχτυ». Στη δημοσιογραφική διάσκεψη υπήρξε και η εξής αντιφατική συμπεριφορά: Από τη μια ο Πρόεδρος τασσόταν υπέρ της Δ.Δ.Ο. και του πλαισίου Γκουτέρες και από την άλλη αρνιόταν τη συγκεκριμενοποίηση της χρονικής διάρκειας των συνομιλιών, που αποτελεί βασική προϋπόθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Επιπλέον επιχειρηματολογούσε υπέρ της αποκέντρωσης των εξουσιών παρουσιάζοντας όντως τον Τ/κ ηγέτη ως ογλάνι της Άγκυρας, ως να πρόκειται ο οποιοσδήποτε άλλος να είναι λιγότερο ογλάνι από τον Ακιντζί! Δεν αποτελεί λοιπόν αφέλεια πρώτου βαθμού να πιστεύει ο Πρόεδρος ότι η αλλαγή της βάσης της λύσης είναι μονάχα «τροφή για προβληματισμό»; Μήπως το Προεδρικό πρέπει να λάβει σοβαρότερα υπόψιν την προειδοποίηση του Συμβουλίου Ασφαλείας, ότι δηλαδή η εποχή των ατέλειωτων συνομιλιών δεν πρόκειται να επαναληφθεί και ότι το σημερινό στάτους κβο πρέπει να αλλάξει;

Ο λόγος του διεθνολόγου Τουμάζου Τσιελεπή και μέλους του Π.Γ. του ΑΚΕΛ κρούει τον κώδωνα του επαπειλούμενου κινδύνου εξαιτίας της συνέχισης των ατέρμονων συνομιλιών και της αλλαγής της βάσης για λύση: «Η οριστική διχοτόμηση χτυπά πλέον απειλητικά την πόρτα. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος επίσημης αναγνώρισης του ψευδοκράτους, αλλά μπορούν να το αναβαθμίσουν, από παράνομη σε μη αναγνωρισμένη οντότητα. Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα και αν συμβεί αυτό πολύ δύσκολα πλέον θα αποφευχθεί η διχοτόμηση. Είναι πολύ επικίνδυνοι οι χειρισμοί Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ στο Κυπριακό».

Είναι πανθομολογούμενο πως αν η Κύπρος βρισκόταν γεωγραφικά πλησιέστερα της Ελλάδας παρά της Τουρκίας, άλλη θα ήταν η μοίρα της. Μήπως τελικά είχε δίκαιο ο πρώην Υπουργός Παιδείας και πρόεδρος του Δ.Σ. του Ρ.Ι.Κ., Ανδρέας Χριστοφίδης, όταν έλεγε ότι «το Κυπριακό είναι πρόβλημα σύγκρουσης της Ιστορίας με τη Γεωγραφία»; Μήπως επομένως ο Πρόεδρος και οι συν αυτώ δεν κατανόησαν την παραπάνω ρήση και για αυτό επιχειρούν αλλαγή τής ως τώρα στοχοθεσίας του Κυπριακού; Νομίζουν ότι το Κυπριακό γεννήθηκε με την πολιτική τους ενηλικίωση; Νομίζουν ότι μπορούν να χειρίζονται το υπαρξιακό πρόβλημα του Κύπριου πολίτη με εγωπάθεια, ως η Κύπρος να είναι αμπελοχώραφό τους και να μη λαμβάνουν υπόψη τι εστί Τουρκία και Γεωγραφία ή τι εστί Ελλάδα και Ιστορία; Κάποιοι θα πουν πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Μήπως όμως τυχαία ο Κάλβος προτάσσει την αρετή της τόλμης;

*Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μ.Ε.