Μαυρίλα και θάνατος το αποτύπωμά τους

Της
Νίκης Κουλέρμου

 

Μαυρίλα και θάνατος
το αποτύπωμά τους

Μαυρίλα και θάνατος. Εύκολα κάποιος μπορεί να ταυτίσει και να τιτλοφορήσει τις πολιτικές Αναστασιάδη αυτή την πενταετία με τις δύο αυτές λέξεις. Από τη μια καταστροφή στην άλλη. Και ο τόπος και η κοινωνία να διολισθαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Και η ψυχή των ανθρώπων να μαυρίζει. Η Κύπρος να καίγεται κυριολεκτικά, μεταφορικά και πολιτικά και ο Πρόεδρος να δηλώνει ότι θα δώσει «το άπαν των δυνάμεών του για αναχαίτιση των τουρκικών απειλών για δημιουργία νέων τετελεσμένων». Έχει απομείνει τίποτε για να σώσει ο Πρόεδρος; Έχουν απομείνει δυνάμεις στον Πρόεδρο για να τις αναλώσει για να σώσει οτιδήποτε; Δυστυχώς κύριε Πρόεδρε, νιώθουμε και αντιλαμβανόμαστε πως ό,τι είχες να δώσεις το έδωσες.

Αρχίζοντας από την κρίση που ήθελε ηγέτη και στο τέλος ο τόπος βρέθηκε σε διαρκή κρίση, χωρίς ικανό ηγέτη να την ανακόψει. Από το κούρεμα στο ξεπούλημα του Συνεργατισμού, στη φτωχοποίηση χιλιάδων συμπατριωτών μας, στη μετακύλιση των περιουσιών από τους πολλούς στους λίγους, από τη «διασπορά» ταμπελών με το «πωλούνται», παντού, μέχρι τους νέους που δεν μπορούν να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, οι πλείστοι να καταφεύγουν σε ενοίκια και τα ενοίκια να «πετούν» σε πόλεις και χωριά.

Δεύτερη πράξη του δράματος που ζει ο τόπος, η βιομηχανία «χρυσών» διαβατηρίων και η μισή συγγνώμη του Προέδρου, όχι για το διεθνές ρεζίλεμα και την εμπλοκή του δικού του ονόματος και της οικογένειάς του σ’ αυτό το μικρό… θαύμα, αλλά για τα λάθη που έγιναν στη διαχείρισή του. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του Προέδρου ενώπιον της Ερευνητικής ο ίδιος -όπως και οι αρμόδιοι υπουργοί δημόσια- υπερασπίστηκαν αυτό το Πρόγραμμα για τα €9 δισ. που άφησε στην Οικονομία… Τι ήταν μερικά διαβατήρια σε σεΐχηδες φίλους και τις συζύγους τους κοντά στο τεράστιο αυτό όφελος που άφησε το Πρόγραμμα; Κι αν άφησε τόσα λεφτά στην Οικονομία -ίσο με έναν ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό, σχεδόν- πώς και δεν σκέφτηκε ο «ηγέτης» να δώσει και κάτι τις για την αγορά πτητικών μέσων μπας και γλιτώσει ο τόπος από τη μαυρίλα; Οκτώ χωριά καταστράφηκαν σε μερικές ώρες και προκλήθηκε τεράστια οικονομική καταστροφή, αλλά δεν μπορούσε ο «ηγέτης» να προνοήσει και να λειτουργήσει ως προμηθέας και όχι ως επιμηθέας… Αντί από το 2016 -με την πυρκαγιά της Σολιάς και το τότε πάθημα- να μάθει και να ενεργήσει, δίνοντας όχι το άπαν αλλά το ελάχιστον των δυνάμεών του, για να προλάβουμε την επανάληψη του κακού, ο Πρόεδρος δίνει το άπαν των δυνάμεών του, γυρίζοντας… δίσκο! Ναι, άνοιξε λογαριασμό για να συνεισφέρουν όσοι μπορούν… για να βοηθηθούν οι πληγέντες από την πύρινη λαίλαπα της 3ης-4ης Ιουλίου.

Κορύφωση, βέβαια, του δράματος δεν είναι η φτώχεια που έφεραν αυτοί που κυβερνούν και αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο το 1974. Είναι το γεγονός πως σαν σύγχρονοι Νέρωνες «θαυμάζουν» τη φωτιά που κατακαίει την Κύπρο, τη διχοτόμηση που έρχεται. Σαν άμοιροι και άβουλοι αντάμα, περιμένουν το θάμα, λέει ο ποιητής. Όταν το θάμα της παρολίγον λύσης το άφησαν πριν 4 χρόνια να περάσει για να ξαναπάρουν την εξουσία και να ξανακοροϊδέψουν τον κόσμο, τι άλλο θάμα να περιμένει κανείς; Τη μεταμφίεση του κ. Αναστασιάδη σε από μηχανής Θεό που θα φέρει τζιαι δροσιάν τζιαι ποσπασιάν;