Με αφορμή … την έκθεση φωτογραφίας “Where I Stand”

Με αφορμή …την έκθεση φωτογραφίας Where I Stand του ηθοποιού Νίκανδρου Σαββίδη, που παρουσιάζεται από τις 15 μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου στο καφενείο πρόζακ (Μέδοντος 3α, πάροδος Πινδάρου), ο  φωτογράφος μιλά στον Ορίζοντα:

«Η φωτογραφία μπήκε στη ζωή μου από τη στιγμή που πήρα στα χέρια μου την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή. Ημουν 7 χρονών. Είναι μια KODAK INSTAMATIC X•15F. Την έχω ακόμα. Ανήκε στον παππού μου.

Στα 7 η φωτογραφία ήταν ένα παιχνίδι. Οταν γέμιζε το φιλμ πήγαινα στο περίπτερο να πάρω άλλο και να δώσω το γεμάτο για εμφάνιση. Τα φωτογραφεία δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους ακόμα στη γειτονιά. Εβγαζα τα πάντα χωρίς να θέλω να πω κάτι. Κρατούσα τη μνήμη και έπαιζα. Μικρός ακόμα, βρέθηκα στην Αθήνα και επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Ακρόπολη. Εκεί άρχισα να φωτογραφίζω το χώρο με τους επισκέπτες να κινούνται στο πλάνο. Οταν εμφάνισα τις φωτογραφίες ένιωσα τη μαγεία της φωτογραφίας. Τη σύνθεση, την αρμονία, την ποίηση και την έμπνευση. Η εικόνα και το βάθος της.

Η φωτογραφία είναι ένα πολύ προσωπικό ταξίδι στη φαντασία χωρίς όρια. Η εικόνα είναι συνυφασμένη με το θέατρο. Το θέατρο δημιουργεί εικόνες για να πει μια ιστορία ή να μεταφέρει έννοιες και αξίες. Οι τέχνες συνδέονται με τους ίδιους νόμους με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Η υποκριτική κάνει zoom στις λεπτές και χρήσιμες συμπεριφορές της ζωντανής φύσης. Η φωτογραφία κάνει zoom στις λεπτές και χρήσιμες συμπεριφορές της ζωντανής φύσης.  Ο τρόπος έκφρασης αυτού του zoom, διαφέρει.

Οι επιλογές μου στα θέματα είναι ελεύθερα. Αφήνω τα εξωτερικά ερεθίσματα να επιδράσουν στο τι αισθάνομαι τη συγκεκριμένη στιγμή. Ετσι κοιτώ τα πράγματα γενικότερα και αρπάζω τη στιγμή. Πολλές φορές όταν μου λένε, τι ωραίες φωτογραφίες που βγάζεις, η απάντησή μου είναι, πέρα από το ευχαριστώ, έτσι βλέπω. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Πρέπει να πω εδώ ότι είμαι ερασιτέχνης φωτογράφος. Δεν έχω εκπαιδευτεί. Ακολουθώ το ένστικτό μου και ωριμάζω την αισθητική μου μέσα από την καθημερινή τριβή με το αντικείμενο, χρησιμοποιώντας τα ερεθίσματα και τις γνώσεις της δουλειάς μου. Το photoshop δεν το χρησιμοποίησα ποτέ, παρά μόνο στην αρχή, όταν άρχισα να χρησιμοποιώ το instagram, έπαιξα σε κάποιες φωτογραφίες με τα φίλτρα που σου παρέχει η εφαρμογή.

Παρακολουθώντας όμως δουλειές φωτογράφων που χρησιμοποιούν το photoshop, παρατηρώ ότι η τεχνική της φωτογραφίας έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ομως πολλές φορές η τεχνική αφήνει στείρα τη γλώσσα και το διάλογο μέσα από την τέχνη και μένουμε στον εντυπωσιασμό. Η τέχνη θέλω να με κάνει να αναπνέω, να παίρνω βαθιές ανάσες, ακόμα κι όταν την παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα.

Εχω ανοικτές τις αισθήσεις μου. Βλέπω τη φωτογραφία που θέλω πριν τη βγάλω. Εχω δει ήδη αυτό που θέλω να πω μέσα από το στιγμιότυπο που βλέπω. Οταν βγει η φωτογραφία είναι έτοιμη. Την οδηγώ και με οδηγεί. Δεν εγκλωβίζομαι μέσα στην ιδέα. Οδηγούμαστε μαζί στο αποτέλεσμα. Οι τίτλοι των φωτογραφιών είναι αναπόσπαστο μέρος του αποτελέσματος.

Στην πρώτη μου έκθεση φωτογραφίας, θα παρουσιάσω μια επιλογή φωτογραφιών από τον τόπο που στέκομαι, τη χώρα μου. Στιγμιότυπα φωτογραφημένα στην Κύπρο και στον προσωπικό μου χώρο. Ο τίτλος της είναι Where I Stand, εκεί που στέκομαι … έβγαλα μια φωτογραφία και μοιράστηκα αυτό που σκέφτομαι, αυτό που αισθάνομαι χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του σήμερα, το instagram.

Θέλω να ευχαριστήσω τους φωτογράφους Νίκο Φιλίππου και Χρήστο Αβρααμίδη που ήταν δίπλα μου στην προετοιμασία της έκθεσης αυτής.

Από τις 15 μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου, θα τις παρουσιάσω και τυπωμένες στο Πρόζακ, καφενείο, έναν ωραίο χώρο στο κέντρο της Λευκωσίας (Μέδοντος 3α, πάροδος Πινδάρου). Θα είναι διαθέσιμες προς πώληση. Την έκθεση θα προλογίσει η Εικαστικός Ελένη Νικοδήμου»